Run. Iyan ang patuloy na sinisigaw ng aking isipan habang tumatakbo ako papalayo sa lugar kung saan isang mala- impyernong buhay ang binibigay sa akin.

    Malalim ang bawat paghinga na aking binibitawan kasabay non ay ang mabilis kong pagtakbo sa gitna ng masukal na kagubatan. Kaakibat ng aking paglayo ay ang akin ring pagtakas sa madilim na nakaraan at ang sakit at bigat ng aking dibdib.

     I ran as fast as I can, naka-yabag lamang ako kaya't damang-dama ko ang mga maliliit na bato na natatapakan ko. Patuloy pa rin ako sa pagtakbo kahit na dumudugo na ang ang aking mga talampakan.

"Ahh!" Impit kong sigaw pagkatapos tumama ng aking paa sa malaking bato dahilan upang matapilok ako at dumausdos sa lupa.

    Hinawakan ko ang kanang paa ko kung saan ako mas napuruhan. Sinuri ko ang namamaga at nagdurugo kong paa. Napayuko ako at nanginig sa takot ng sumilaw ang mga flashlight sa 'di kalayuan at nagsunod sunod ang pagpapaputok ng baril.

"Fuck...fuck no!" Sunod sunod na mura pa ang pinakawalan ko ng subukan kong tumayo ngunit bigo ako. I need to get out of here, I need to fucking escape!

     My foot was covered with small cuts and bloods dripping on my skin. My ankle's swollen, ngunit 'di ko alintana ang sugat at sakit ng aking paa. Isang bagay lang ang nasa isip ko at yun ay ang tumakas!

"I can't stay like this for fuck sakes!" Kausap ko sa sarili habang lumilinga sa kagubatan kung saan ako pinadpad ng aking mga paa.

   Nang mawala ang mga ilaw ay buong lakas na tumayo.

     Madilim ang buong kagubatan dahil malalim na ang gabi at ang tanging ilaw mula sa bilog na buwan ang gumagabay sa'kin sa kagubatan upang makita ko ang daan palabas.

"You have to run, you should run..."
Mahina kong sambit at nagsimulang maglakad ng iika ika at tinitiis ang sakit ng aking mga paa.

    Nang may sapat na akong lakas ay tumakbo akong muli na tila ba ay hindi ako natapilok at hindi ko ininda ang kirot at sakit ng aking mga paa. There's only one thing on my mind and it is to run. To get away to this place.

     Tinahak ko ang masukal na kagubatan at tinakbo ang mga daan sa pagitan ng nagtatayugang mga puno. Malalakas na bitiw ng hininga ang pinapakawalan ko habang punong puno ng takot, kaba at sakit ang dibdib ko.

     Unti-unti ay natatanaw ko na ang kalsada hudyat na makakalabas na ako ng kagubatan. Natanaw ko sa ibaba ang isang highway kaya't bahagyang gumaan ang pakiramdam ko. Maybe I should patiently wait for a car to pass and beg him to take me away from this place. Dahil mukhang mangilan ngilan lang ang sasakyang dumaraan dito dahil liblib ang lugar.

      Hindi mapasidlang saya ang nadarama ko at napuno ulit ng pag asa ang puso ko.

"Makakatakas ako," Sambit ko sa sarili at kasabay non ay ang pagtakas ng luha sa aking mga mata. Kaagad kong pinunasan ang luhang tumakas sa aking mga mata at huminga ng malalim at inihanda ang sarili. Mabilis akong tumakbo palabas ng kagubatan.

    When I reached the road my body went frozen. All my hopes and faith suddenly replaced with fear and terror as a blinding light welcomed my vision. The high pitched screeching sound almost deafen me. I looked at the light approaching me, I just stood and welcome it. I closed my eyes, suddenly I feel that strange feeling of relief.

"I am free, at last..." I said in my last breath before darkness engulfed me.

---- End ----

Author's note ahead.