Chapter 10

List of demands

I've been busy scribbling in the long white paper when a soft knock came from the thick hard wooden door of my room.

"Lunch is ready." Wika ni Zak sa likod ng pinto.

Inilapag ko ang pink feathered pen sa gilid at umirap, lately I've been easily irritated. Ganito ata talaga ang epekto kapag pinilit kang mamamalagi sa lugar na hindi mo gusto madali kang mainis at mairita kahit sa maliit na bagay. Pakiramdam ko para na akong magme-menopause.

"Coming! " Sagot ko at hinilot ang sentido ko. Hindi na muling nagsalita ang binata at dinig ko ang papalayong tunog ng kaniyang metal taps.

Dinampot ko muli ang ballpen at tinapos ang aking sinusulat. Nang matapos ko na ang pagsusulat ko sa papel ay tumingin ako sa digital clock na nakapatong sa vanity. It's nearing twelve noon, agad na kumalam ang sikmura ko. Hindi pa nga pala ako nakakapag almusal.

Tinupi ko ang papel at tinignan ang sarili ko sa tatlong naglalakihang salamin ng vanity. Nagulat ako sa itsura ko. I looked stressed, my hair is all over like a bird's nest. And dark circles around my eyes makes me look like a soulless woman. Para akong nadagdagan ng limang taon ang edad ko dahil sa itsura ko.

I opened a bb powder and apply onto my face and grab a concealer stick to conceal my dark circles and put a pink candy lippie on my lips because it is pale like a snow white's complexion. I brushed my hair and neat myself and breath deeply, I need fresh air.

Umalis ako sa harapan ng vanity at naglakad palapit sa bintana. Nang hilain ko iyon ay ayaw magbukas.

"What the hell?" Kunot noo kong wika ng ayaw magbukas ng bintana.

Kinalampag ko ito at tinignan ang bawat sulok kung mayroon nakaharang dito.

"Oh my god. " Bulong ko sa sarili ko ng makita ang lock sa ilalim ng bintana, and it is permanent.

Lumayo ako sa bintana at nasulyapan ko ang itsura ko sa salamin. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko ng makitang presentable ang itsura ko.

"Ok, Talya. You need to calm down or else you'll ruin your appearance." Wika ko sa sarili ko at huminga ng malalim. Kalma, kumalma ka Talya 'wag mong basagin ang bintana.

Naglakad ako palapit sa balcony, hinila ko ang pintuan at halos isumpa ko ang lahat ng bagay dito sa kwarto.

"You've got to be kidding me." I said in gritted teeth. Hinila ko pa lalo ang pintuan but no use. It was stuck, yumuko ako at tinignan ang ilalim ng pintuan. It was locked. Sinubukan kong hilain ang lock pero masyado itong matigas upang mabuksan ko.

Tumayo ako at inayos ang nagusot kong top. Tumango ako at nangigigil na kinagat ang labi ko. Ang galing, napakagaling.

"Ahh!" I shouted out of frustration and kicked the door in my bare foot in all of my strength.

"Oh-my god, Damn it!" Sigaw ko at hinawakan ang kanang paa ko. Nag iinit ito at sobrang sakit, bakit ko ba naisip sipain ang punyetang pinto na'to?!

"Ouch!" Sigaw ko upang mabawasan ang sakit. Hindi naman nabalian ang paa ko, sadyang sobrang sakit lang para indahin.

Halos gumapang na ako palapit sa kama ko upang makaupo doon. But I was born strong enough to endure such pain. I manage to sit in the bed. Hinilot ko ang daliri ng paa ko at pinaikot ikot ito. I hissed when I hit a spot on my feet.

"Argh! " Sigaw ko at ginulo gulo ang buhok ko, iritang irita talaga ako. Halos umusok na ang ilong at tenga ko sa inis.

Ilang minuto ang pinalipas ko upang pagpahingain ang paa ko. Nang medyo umayos na ang paa ko at kaya ko ng itayo ay bumangon na ako at inayos ang sarili ko sa harap ng salamin at kinuha ang papel na nakapatong sa ibabaw non. I need to get downstairs, my pets are having a wrath on my insides.

Para akong senior citizen na bumababa sa hagdan ng mansyong ito. Sa bawat hakbang ko ay may mura na lumalabas sa bibig ko dahil sa sakit ng paa ko. Halos isumpa ko na ang haba ng hagdan na ito, and to think na mahaba pa ang lalakarin ko papunta sa dining area. This house is curse, full of curses!

After eternity I reached the last step in this highway staircase. Ika ika akong naglakad at tinahak ang hallway papunta sa dining area. Tiniis ko ang pagkirot ng paa ko sa bawat hakbang ko dahil gutom na gutom na talaga ako.

Kagat labi akong naglakad at ng marating ko na ang pinto papasok sa dining area ay nakaupo na si Zak sa kaniyang grandiosong upuan sa harapan niya ay may isang lalaking naka-white polo at blue gloves na may nakasabit na kadena sa kaniyang pantalon at may key loop roon. Okay, what's with the chains? Hindi naman halatang gusto ng mga tao dito ang polo.

Tahimik akong naglakad palapit sa kanila. Hindi nila napansin ang presensiya ko kaya tumigil ako di kalayuan sa kanila. Pinisil pisil ng lalaki ang braso ni Zak, sa kabilang kamay ng lalaki ay may hawak itong syringe. Hinahanap ata ng lalaki ang ugat ni Zak. Nang matapos pisilin ng lalaki ang braso ni Zak ay ininject nito ang syringe sa laman ng binata.

"Having a session? " I break the silence by my high pitched voice. Parehas silang napalingon sa akin. Nang makita ako ng lalaking naka blue gloves ay nanlalaki ang mga mata nito at tila nakakita ng pugot na ulo, samantalang si Zak ay chill lang.

"Injecting heroin to each other's veins? Don't worry I'm open minded." I spoke and give them a sarcastic and fake smile. Zak scoffs and looked at me lazily.

"It's a medication drug, my angel." He spoke casually and pressed a cotton soaked in alcohol into his injected flesh.

"As you said." I shrugged, "And I don't care anyways." I smiled and walk towards them.

"Good morning, Zak." Bati ko sa binata at tinignan ito.

"And to you to gentleman I've never met before." Nginitian ko ito ng peke at hindi pa rin humuhupa ang gulat sa mga mukha nito.

Bumaling muli ako kay Zak at iniabot ang nakatuping papel sa kanya. Nginitian ko ito ng matamis at saka umupo sa designated seat ko sa mesa.

"Let's eat, everyone." Aya ko at sumubo ng steak.

Inabot ko ang orange juice sa aking gilid at humigop doon habang nakatingin kay Zak na may seryosong mukha. Bumaling ito sa'kin at nginitian ko lang ito.

"Ahh," I said in refreshment. I pucked my lips and put my hands together in my front. I gave him a happy look and smiled at him.

"So..." Pinatunog ko ang mahahabang kong kuko sa kahoy na lamesa.

"Have you read it already?" I casually ask and stuff a meatful steak on my mouth, the herbs and the natural juice of the meat exploded in my mouth, showering blessing in my taste buds.

Binalingan lang ako nito at bahagyang nakataas ang isang kilay, binigyan ko ito ng matamis na ngiti at minuwestra ang ulo ko sa papel na nakalapag sa gilid niya. Dinampot niya ito, still his eyes fixed on mine. I smiled and take another bite on my steak.

"Who cooked? This steak is awesome." Puri ko sa pagkain upang mapagaan ang awra sa pagitan namin.

"Me," Simpleng saad nito habang nakatuon ang tingin nito sa papel, napatango ako at ngumisi.

"You're an awesome chef. " Puri ko pa at sumimsim sa aking fresh orange juice.

"What is this for?" Aniya at inilapag ang tinidor niya sa gilid at pinunasan ang kaniyang bibig at komportableng sumandal sa kaniyang upuan.

Nilunok ko ang pagkain bago sumimsim muli sa aking inumin. Pinunasan ko rin ang bibig ko ng serviette bago ako nagsalita.

"It is a list of demands that I've made." Kaswal kong panimula.

"What's the main objective of your list by the way?" Tanong niya at ipinatong ang kaniyang siko sa mesa at pinagsaklob ang mga kamay nito. Bigla akong na-pressure dahil pakiramdam ko na sa isang business meeting ako at ginigisa ang pinasa kong proposal.

"Last night, if you still remember. " I lightly laughed.

"I foolishly agreed with your proposal without thinking twice." I gave him a playful smirk.

"And because I agreed. Hindi na ako makakaatras pa at mayroon akong isang salita." I continued.

"What I want is this negotiation of ours will be fun and fair enough to both parties." Umayos ako ng upo at itinuwid ang aking likod. Formality sucks, as usual.

"You wanted me to stay here for 6 months then it's fine. Pero to be fair enough, may mga changes and rules akong gustong ipatupad. Which is written in that paper." Turo ko sa papel na nasa gilid niya.

Mabilis niyang tinapunan ng tingin ang papel bago bumaling sa'kin, saying his ears are all mine. That's makes my grin wider.

"I want changes in my bedroom, from it's wallpaper up to it's curtain." Wika ko.

"What's wrong with your rooms wallpaper and curtains?" Tanong niya.

"Because, Zak. I am not a toddler, sa tuwing gigising ako at nakikita ko ang paligid ng kwarto ay naiirita ako." Simpleng saad ko. Tumango ito kaya nagpatuloy ako.

"Change the room's air freshener. " Wika ko.

"Does it irritates you?" Aniya.

"No, it's nostalgic. Brings back my highschool boring memories." Ngisi ko. Hindi ito nagbigay ng reaksyon matapos ng pagsasalita ko.

"And the main changes in "my" bedroom," I said quoting the word my. "Is the wardrobe, I want to dispose all the clothes in there at palitan iyon ng mga damit na naayon sa taste ko."

Sandali itong natahimik at tila nag iisip ng malalim bago ito tumango.

"And oh, I want a television and a music speaker on my room. Kindly put Netflix and HBO on the channels." Habol ko. Agad din naman itong tumango.

"Bago ko makalimutan, I want my laptop back and a brand new phone. Plus, an internet connection in my room" I smiled sweetly.

Seryoso itong tumingin sa'kin, "No, gadgets and internet." Aniya. What the hell?

"What? Kasama yon sa demands ko!" Protesta ko.

"If I gave those, you will have access outside." Aniya, akala ko makakalusot.

"If you didn't grant even one of my demands then this negotiation is over." Banta ko, akala niya maiisahan niya ako?

"You wanted this negation of ours to be fun and fair enough to both parties, right? Then by giving you a communication devices won't be fair enough on my side." Matigas nitong saad. Napatigil ako at napaisip sa sinabi niya. He used my words against me, smart ass.

Tumiim ang panga ko at napayukom ang kamao ko, bwisit 'to.

"Fine." Wika ko.

Ngumisi ito at ginuhitan ang demand ko na yon sa papel. Bakit ko ba naisip ilagay yon? Masyadong nahalata eh.

"Proceed to rules. " Pagpapatuloy ko.

"Strictly no sex. No touching, provide personal space and privacy. " Sunod sunod kong sagot.

"Anything else? " Tanong niya.

"Oh yeah, always leave me the hell alone." I said in poker face while stressing the word hell alone on my tongue. Tinignan lang ako nito ng seryoso napatingin ako sa lalagukan niya na unti-unting bumababa at bumalik. Napalunok ako at umiwas ng tingin.

"Isulat mo lahat ng ipapabago sa kwarto mo." Aniya niya sa matigas at kakaibang punto.

"Like the colors you preferred for your wallpapers, curtains, and pillow cases. The type of clothes you wanted and the perfume. Anything." Aniya. Napakunot ang noo ko at ibinalik ang papel sa kaniya.

"So, you mean ikaw ang bibili ng mga gusto ko?" Tanong ko.

"Obviously," He answered casually. My lips formed an 'o' shape and looked at him.

"No," Wika ko ng umiiling. Tinignan ako nito ng may nagtatakhang ekspresyon.

"Ako ang bibili. Just gave me the money-"

"I'm not idiot. Ako ang bibili. " Aniya. Napairap ako sa inasal niya.

"Fine, basta kasama ako." Tugon ko.

"No," Sagot niya sa blangkong ekspresyon. What the? Napakastrikto naman nito!

"I'll come with you. Gusto ko ako ang pipili ng mga gagamitin ko."

"Just write what you wanted and I'll buy them. Why? Don't you trust me?" Seryosong tanong niya. For the millionth time napairap lang na naman ako.

"Isn't obvious? If you look on my bedroom I must say you really don't have the taste and the clothes? Forgive me but because of that I don't trust you, Zak." I answered, goddamn serious.

He clenched his jaw and squeeze his eyes shut before looking at me intently, "Fine." He answered. I smiled mischievously.

"It's settled then!" I clapped my hands.

"We'll go shopping by tomorrow." Aniya.

"Ready your wallets then." Sagot ko at sumubo ng steak.