CHAPTER TWEENTY ONE

KELLIE's POV

Dinaluhan ako ng dalawang men in black na tauhan ni Kuya patungo sa bahay, may isang SUV sa gilid at ang Black Honda ni Kuya sa gilid ng SUV, mas dumami ang mga tauhan.

Pagkapasok sa loob ay natatanaw ko na ang living room, si Kuya nakatalikod sa gawi ko, his hair is messy as usual, wearing his longsleeves rolled till his forearm, mukhang kagagaling lang n'ya sa opisina, si Mama ay maluha luhang nakatingin sa lalaking nasa wheelchair na nakatalikod sa gawi ko, may isang lalaking doctor sa gilid at ang isa ay babaeng nurse.

Nang tuluyan na akong nakapasok sa loob ay hindi naalis ang tingin ko sa lalaking nakatalikod sa gawi ko, nakaupo sa wheelchair.

My mother noticed my presence, she walked towards me with tearful eyes, namumutla mukhang nag-aalala. Pakiramdam ko'y hindi ako ang dahilan kung bakit s'ya lumuluha, kundi sa lalaking naka wheelchair.

She embraced me with a warm hug, I hugged her back and look at Kuya with consufed look, bakit ganto ang kinikilos ni Mama? anong nangyari.

Pumungay ang mga mata ni Kuya na nakatingin saakin, I faced my mother and looked at her confused, can someone tell me what's happening?

"Bakit, ma?" My voice laced with concern. She just shook her head and smiled at me waryly.

"Ang papa... ang p-papa... Ang papa ng kuya mo, nandito... A-akala ko anak, w-wala na s'ya..." naiiyak na sagot ni Mama, her cheeks filled with new set of tears. Mabilis kong pinunasan ang magkabilaang pisngi n'ya at niyakap para aluhin.

May tinawag na kasambahay si Kuya para bigyan ng maiinom si Mama at pamunas para sa luhang kanina pa umaagos, pinakalma ko ito matapos paupuin sa malapit na couch.

Hindi nagsasalita ang Tatay ni Kuya kundi nakatulala lang sa kawalan seems to be unpredictable. Seryoso at madilim ang mga mata, hindi maikakailang mag-ama nga sila ni Kuya. They both have the same virile and ruthless features, they also both have intimidating dark brown eyes.

Tingin ko'y nasa mid 40's na ito kagaya ni Mama. They have a sort of good relationship before, pero kahit ganoon ay nabiyayaan parin naman sila ng supling and that is my brother.

Kumalma na si mama habang si Kuya ay kinakausap ang Doctor sa tabi ng kanyang ama.

Nang makatulog si mama sa aking tabi dahil sa pag-iyak ay ilang minuto kong pinagmasdan si Leandro Salazar Sr. ganoon parin wala talagang nagbabago sa nahahabag pero madilim nitong ekspresyon.

Namilog ang aking mga mata ng dahan dahan nitong inilihis ang ulo patungo sa direksyon ko ka'ya nakatingin na ito saakin ngayon, unti unting pumupungay ang mga mata. My lips parted, I don't know what to react! Hindi ko alam kung ganito ba s'ya, na ngayon lang ba n'ya ito nagawa?

"He still don't have any improvements." malungkot na sagot ng kanilang Family doctor. Kuya carressed his nape and looked at his father when he noticed it! He just turned his head on me! And suddenly his eyes become tender.

Biglang nanlambot ang aking puso, ang panginginig ng aking mga palad at panlalamig ay hindi ko alam kung saan pinagmulan na pawang biglaan na lang napadpad sa sistema ko. Hindi ko rin alam kung bakit ganto rin kagaan ang loob ko sakanya magmula ng nakita ko ang likod n'ya sa pintuan pa lamang.

Nilingon ko ang Doctor at si Kuya na nakatingin saakin, I bite my upper lips and shrugged my shoulders off. Hindi ko alam kung bakit nag-react ito ng ganito saakin. At kung bakit naging ganito rin ang reaction ko ng makita s'ya sa unang pagkakataon.

"I don't think so, Doc..." sagot ni Kuya.

Kinausap ni Kuya ang nurse at ang Doctor na dalhin muna ang kanyang ama sa isa sa mga guests room para makapagpahinga mula sa mahaba habang biyahe, mukhang nanggaling pa ito sa ibang bansa.

Hindi nawala ang tingin nito saakin hanggang sa staircase papunta sa pangalawang palapag. I don't know what was that though I still find it glad? I don't know.

Tumayo ako ng lumapit saakin si Kuya at sinundan s'ya patungong study room kung saan kami mag-uusap.

Komportableng natutulog si mama sa malaki at mahabang couch ka'ya iniwan na muna namin.

"Kuya nagkausap kami ni Chandra, anong recorded tape ang hinahanap nila?" Medyo nagulat si Kuya, his lips parted a little bit, so? Xedrick didn't said to Kuya? I thought he did. Dumami ang mga tauhan, siguro'y ang iba galing sakanila?

"You what?" his voice thundered, he caressed his temple. Mariing napapikit at nagdidilim ang mga matang tinignan ako. Naibaba ko ang ulo sa katangahan at dahil sa guilty'ng nararamdaman.

Ang akala ko sinumbong ako ni Xedrick ka'ya sinabi ko na, nakagat ko ang pang-ibabang labi, pakiramdam ko'y magdudugo ito sa sobrang pagkakakagat.

Ang nagdidilim na mga mata ni Kuya ay biglang naging mapungay pero kinakabahan parin ako sa maaring masakit na masabi n'ya. He released a deep heavy sighed.

"You don't have to do that, okay?" This time mahinahon na ang boses n'ya, unti unti akong tumango at itinaas na ang ulo.

"She's diagnosed with mental illness, kakaiba at bayolente si Chandra Donovan." Kuya said in a cold tone.

"I'm sorry." I said almost whisper.

Saglit kaming binalot ng katahimikan, ready na ako sa masakit na salita kasi deserve ko naman, kahit pa sabihing hindi ako ka'yang patayin ni Chandra, who knows? baka nga patayin n'ya ako sa galit n'ya. One more thing may sakit s'ya sa pag-iisip, ka'ya delikado nga akong makipagkita o makipag-usap sakanya. Ka'ya ganoon na lang ang galit saakin ni Xedrick sa pakikipagkita ko dito.

"What's with the evidence, Kuya?"

"Evidence of killing some fluent people and killing innocent people, though speculations lang 'yon pero tingin ko ay 'yon nga."

"Bakit hindi mo pa nilalabas ang evidence? Para makulong na sila!"

"I don't know where the evidence is, ang ama ko ang nagtagao, he's diagnosed with PTSD (Post traumatic stress disorder) hindi sya nakapagsalita dahil sa trauma mula sa pambubugbog sa kanya ng tauhan ng mga Donovan na hinahanap ang evidence." Saglit natahimik si Kuya habang seryosong niluluwagan ang kanyang necktie.

"My father have filmed the scene kung saan pinatay ang mga board members sa engagement ni Dante at Aliyah, sinabi 'yon saakin ng lolo bago nadiagnosed si Dad. He had experienced hell for four days, para ilabas ang evidence. He's traumatized because of what happened. S'ya lang ang makakapagsabi kung saan n'ya tinago."

So, That explains why. walang kasiguraduhan kung makakalabas pa ba ang ebidensya, matagal ng ganoon ang lagay ni Leandro Salazar walang makakapagsabi kung kailan ito gagaling. Ibig sabihin matagal pang makukulong ang Donovan'ng may kasalanan.

I can't bring myself to say anything. Wala akong masabi kundi galit lang na nararamdaman.

"I don't want you to be involved here Kellie... Mas mabuti siguro kung pumunta na muna ka'yo sa Canada ulit... Away from this mess." Mabilis kong tinignan si Kuya, my eyes widened. He looked at me with those tender and begging eyes of him.

"Kellie you have to go abroad for your safety. Kayo."

"No kuya! My life is here! I have life in here! Sila mama nalang ang isama mo?" He reached his nape and carresed it. I shook my head repeatedly, aalis nga ba ako? kalahating ayoko kalahating gusto ko... Pero may nagtutulak saaking huwag na.

"I'll give you time to decide, please this is for your sake, uuwi ka din dito pag natapos ang gulo, since I want you to manage our some resorts in cebu after you graduate."

Hanggang sa maggabi na ay iyon parin ang iniisip ko, alam kong magandang desisyon iyon pero may naguudyok saaking manatili malang dito sa pilipinas.

Alauna na ng madaling araw ng maisipan kong lumabas para kumuha ng tubig at tumambay sa balkonahe, sa baba ay marami raming malalaki ang mga katawan na tauhan, may mga hawak silang malalaking kalibre ng baril, ipinatong ko ang aking siko sa railings at sinulpayan ang mga bituin sa kalangitan.

The stars, it's a delightful and amazing sight to behold the body of the Moon.
They don't look bigger, but they do look brighter.

They are also scattered all over the night sky like a shimmering tears, maybe tears of joy.

Surely the stars are the images of love.

I took a deep heavy sighed and cleared my throat, kagaya ko nasa kabilang balcony si Xedrick, he's amazingly looking at the night sky, Hindi handlang ang dilim ng gabi para hindi ko masilayan ang gwapo n'yang imahe. He looked more mature, masculine. He's damn like art, with surely hard flaws. He's adorable and hot at the same time.

Wearing a gray v-neck t-shirt, khaki pants. Mukhang kakaligo n'ya lang dahil basa ang buhok n'ya at ang v-neck T-shirt n'ya sa bandang balikat. Naiimagine ko palang ang amoy n'ya para na akong mababaliw.

Suddenly my heart ache and beating loudly, halos sumakit ang ribcage ko sa sobrang lakas ng kabog ng puso ko. Naghuhuramentado ng sobra ang puso ko.

Ngayon ko lang mas naappreciate ang buong physical appearance n'yang malaki ang pagbabago makalipas ang dalawang taon. Uminit ang pisngi ko sa pinag-iisip.

Seeing him feels like living some of my dreams.

Halos hindi ko na namalayang nakanganga na ako habang nakatingin sakanya, damn, Earth to Kellie!

Napalunok at nataranta ako ng dahan dahan n'ya akong balingan ng tingin, nanlalaki ang mga matang tinignan ko s'ya. Namumungay ang kanyang mga matang tutok na tutok na saakin, my face heated because of the way he looked at me! Please stop it now! You don't fucking know how it affects me.

"Good evening." malambing na bati n'ya, I shyly smiled and greeted him back with stuttering voice.

"E-evening." Damn it!

"How are you?" muli akong napalunok at tumingin nalang sa madilim na parte ng paligid, I took a deep breath and calm myself down, I shouldn't feel this, napaka immoral naman di'ba? magkapatid kami, e! Pakiramdam ko nanaman tuloy sobrang layo namin sa isa't isa.

"I-I'm all good." seriously? Tsk.

Tanging ang tunog lang ng mga kuliglig ang naririnig dahil sa sobrang tahimik naming dalawa ulit. He's not minding the beautiful night sky anymore because he's busy watching me.

"Hmm, anyway where will you be tomorrow?"

Nagkibit balikat ako at saglit syang tinignan. "Death Anniversary na ng daddy bukas, do you want to come with me? Brent said he already informed you about it."

Bigla akong napalunok, ewan ko pero hindi parin nagsisink in saakin na iisa ang ama namin, like really? do we really have the same father? Bakit hindi ko ramdam? bakit parang wala lang? bakit ang pagiging magaan ang loob ko rito ay kahit kailan hindi ko naramdaman? All I really feel was not sure I can't even accept the fact. Maybe because I still have strong feelings for Xedrick.

I adored him this much, so damn much.

I shook my head.

"What are you thinking?" He asked with worried and husky voice.

"May problema ba?" Dagdag n'ya, bumuntong hininga ako at pilit na ngumiti.

"Alam mo namang marami, but I have to get through all of it," palusot ko nalang.

"I know you can get through it, I got your back, I'll protect you I promise that." He said as he smiled, I smiled back.

How I wish, na sana hindi nalang kami magkapatid, walang Christine walang kahit sinong hadlang. Surely mas matatag kami ngayon at masaya. But sadly we can't be together anymore.

I'm not fully healed yet but I know I'll get there. Matagal na panahon pa siguro bago ako makakapag let go or worse hindi na.

Kailangan ko ng mag-let go, siguro kailangan ko ng tanggapin ang alok ni Kuya lumipad ulit sa Canada, as soon as possible.

"Pupunta ulit ako sa Canada." Biglang bigkas ko, His eyes become black pitch and his jaw clenched, mariin s'yang napapikit at pagbukas ng kanyang mga mata ay nagsusumamo at maamo na ang mga ito.

"Kailan?"

"I don't know when, I'll update you then."

"When will you come back?"

"Pag nakagraduate na ako, or maybe hindi na." Ayoko narin sigurong bumalik, o babalik man ako vacation nalang. Ayaw kong i-reject ang offer ni kuya pero parang ayoko namang tanggapin, bahala na. Nakakatawa lang na bigla biglang nagbabago ng ganito ang desisyon ko. Ang isang Xedrick lang pala ang sagot para mabago ang desisyon ko.

"I'll visit you in there then..." I looked at him with my forehead crinkled. Bigla nanamang kumabog ang puso ko.

"For what?"

"I'll surely miss you kung hindi kana uuwi. Gagawa ako ng paraan para makita kita ulit. I promise that."