Chapter 7: Amnesia

Jean Point Of View
Isinugod agad si Ersha sa hospital. What happen to her? Iniintay ko matapos yung Doctor sa pagcheck kay Ersha. Nang matapos ito ay hinarap ako nito. Isinabit nang doctor ang stethoscope nya sa leeg nya.

"Lets talk to my office." saad nito kaya sinundan ko sya hanggang sa makarating kami sa office nya. Pagkapasok namin ay naupo agad ito sa upuan nya at umupo ako sa bakanteng upuan sa harap nito.

"Don't force her to remember anything. Dahan dahanin nyo lang sya. She might shocked that's why nahimatay sya." huh? Anong ? She might have a Amnesia?! No! That's not happen!

"Huh? Doc. Hindi ko po magets." saad ko rito. Naguluhan naman ito pero sinagot parin nya ako para maintindihan ko.

"She have a Amnesia. I check her records. She have her car accident 3 years ago. Nacomatose sya then 2 years ago she have her 2nd car accident in New York that cause her the Amnesia. Family of Santiago gave her a medicine to not remember anything about her past and that is not about our law. But i checked there have a sign of doctors in New York. Nanibago sya sa dami mong pinapaalala sa kanya kaya nahimatay sya." paliwanag sa akin ni Doc. Lumabas na ako ng office nya. Kaya pala di nya ko maalala. She have a Amnesia. Dalawang beses syang naaksidente sa parehong dahilan. Ersha... Nang makarating ako sa kwarto nya ay pumasok ako gising na sya.

Xyrine Point Of View
Minulat ko ang aking mga mata. Puti agad ang nakita ko. Puting kisame tumingin ako sa paligid nasa hospital ako. What happen? Huli kong natatandaan nasa Cafe ako kasama ko yumg babaeng ai Jean pagkatap– Shock!!! Nahimatay ako dahil sa sobrang sakit ng ulo. Napatingin ako sa nagbukas ng pinto.

"Are you okay?" tanong nito sa akin at lumapit agad sa akin. Naupo sya sa upuan sa gilid ko. Naupo ako para naman makapagsalita mg maayos.

"Yes. What happen?" kahit alam ko na gusto ko lang makasigurado.

"Nahimatay ka" saad nito at biglang umiyak anyare?

"Are you okay?" tanong ko rito. Dahil bigla bigla nalang sya umiyak.

"I know the reason why you don't remember me" saad nito at umiyak ng umiyak. Napakunot noo naman ako. Huh? Anong rason? Hindi ko naman aya kilala simula palang eh. Sya lang naman yung pumipilit na kilala ko sya at mag bestfriend pa daw kaming dalawa.

"You... Ha-have a A-amnesia" putol putol nitong saad. What did i have? What did i heard? A-amnesia?

"Repeat what you said." saad ko sa kanya at tinitigan ko na sya sa mata. Amnesia? What the fuck did she saying? Amnesia!?

"You have a Amnesia. Two years ago you have you're car accident in New York that cause you're Amnesia." saad nito sa akin. Car Accident sa New York? Naaksidente ako? What is this!!

"You have you're first accident here then you remember i said na bigla kamg nawala?" tumango lang ako sa sinabi nya. " Nawala ka para pumunta sa New York then you're 2nd Accident that cause you're Amnesia happen at New York." napaiyak nalang ako. Amnesia? Ako? Ako may Amnesia. Bakit di sinabi sa akin nila Mommy.  I just cant imagine that na nangyare sa akin iyon. This is crazy!? This is shit!

"Ang sabi sa akin ni Doc dahan dahanin ko lang ang pag papaalala ko sayo ng mga bagay bagay para di na maulit ang pagkawala mo ng malay tao. Magpahinga kana muna para makalabas kana bukas." tumango nalang ako at nahiga. Sa ngayon sya palang ang mapagkakatiwalaan ko sa lagay ko. Nakahiga lang ako at titig na titig sa kisame. Amnesia? How it happen? I don't know. Naiyak nalang ako sa mga naiisip ko lumabas muna si Jean para bumili ng pagkaim sa Canteen ng Hospital. Ilang saglit lang ay nakabalik na sya. Dalawang supot ng plastic. Inabot nya sa akin yung isang Styrofoam kaya naupo ako at binuksan yun. Tosilog? May favorite!

"How did you know my favorite?" tanong ko sa kanya at nagsimula na akong kumain.

"Because were bestfriend."   saad nya kaya napangiti ako at timuloy ang pagkain ko. Naka dalawa akong styrofoam ng Tocilog ang sarap kasi eh ngayon lang ulit ako nakakain non eh.

"Here drink this." kinuha ko yung inabot nya sa aking tubig. Ininom ko agad yun.

"Thanks." tumango lang sya atay kinuha pa sa plastic na dala nya. Isa ding styrofoam iyon binuksan nya muna at inabot sa akin. Tinignan ko yung laman nun Strawberry?! Yah!!

"I know you eat this after you eat you're rice. You're favorite. Our Favorite." saad nya. Unti unti na akong naniniwala na magbestfriend kami dahil alam nya lahat ng gusto ko. Kung ano yung mga gusto ko kainin pagkatapos kumain ng kanin. Kahit sa New York ganon talaga ako. Minsan nga naasar na sa akin si Jhesa di nya kasi gusto ang Strawberry.

"Thanks." saad ko at kinuha yung strawberry. Ilang minuto lang wala nang kalaman laman yung styrofoam dahil ubos ko na yung strawberry.

"Pwede kana daw makalabas mamaya." saad nito sa akin at inayos yung mga kalat at inilagay yun sa basurahan.

"Jean." tawag ko rito kaya lumingon sya sa aki. "Help me to remember everything. Help me to remember you." saad ko sa kanya. Napayakap pa sya sa akin kaya Yinakap ko rin sya pabalik. My mind doesn't remember you but i know my heart she remember you. Hindi ka man makilala ng isip ko pero alam ko naalala ka mg puso ko kasi yung yakap mo pamilyar na pamilyar. Yung init na nararamdaman ko tuwing kayakap kita.

"Thanks. I will do everything to get back all of you're memories. I will help you Ersha."  saad nya kaya napayakap pa ako mg mahigpit sa kanya.

"Thanks." i said