Chapter 24: Unexpected Visitor

Xyrine Point Of View
Nag group study kami ni Jean, Rhea at Ako dito sa bahay namin. Pinag short at t-shirt ko nga lang si Jean eh. Kinis nga nang legs eh hahahaha. Over night kasi sila dito eh

"Who discover the three newtons law?" tanong ni Rhea sa akin. Nag sasagot kami ng mga kung ano ang nadiscover ng mga scientist at kung sino sila.

"Isaac Newton" saad ko sa kanya. Ngumiti naman sya sa akin kaya nginitian ko rin sya. Nandito kami sa may sala at nakahiga kaming tatlo sa may carpet habang nag aaral.

"Who discover that the lightning  have a energy?" tanong naman ni Jean kay Rhea. Nginisaan naman sya ni Rhea. Tumingin si Rhea sa libro nya at nagsalita.

"Benjamin Franklin" saad naman ni Rhea at tumingin kay Jean at biniletan nya si Jean. Inirapan naman nya si Rhea pero bigla naman syang tumawa.

"Who discover work?" tanong ko naman kay Jean. Tumingin naman sya sa akin at kinuha ang eyeglasses sa tabi nya at sinuot yun bago ako sagutin.

"Jame Prescott Joulle" saad ni Jean at nagtawanan kami. Nagbasa basa pa kami ng mga libro para may maitanong pa kami sa isa't isa.

"What is the meaning of Law of Inertia?" tanong ko kay Rhea. Tumingin naman sya sa akin at nagsalita.

"A body will remain at rest or move at constant velocity unless acted upon by an external net or unbalanced force." deretsong sagot ni Rhea sa akin kaya nginitian ko sya. Kinalabit ako ni Jean kaya napatingin ako sa kanya. Tinanggal nya yung eyeglasses nya.

"What is the meaning of mass?" tanong nya sa akin kaya naman hinarap ko sya at sinagot.

"Mass is the amount of material present in an object." saad ko sa kanya. Nag apir kaming tatlo ni Jean, Rhea at Ako. Biglang lumapit sa akin ang isa sa mga katulong dito sa mansyon.

"Bakit Ate Eya?" tanong ko nang makalapit sya sa akin. May binulong sya kaya tumango naman ako. Sino namang naghahanap sa akin at ayaw nya pang ipasabi yung pangalan nya. Tumayo na ako para maglakad nang mag salita si Jean.

"Saan ka pupunta?" tanong nya sa akin napatingin narin si Rhea sa gawi ko.

"May naghahanap daw sa akin titignan ko lang." tumango sila kaya sumonod na ako kay Ate Eya. Binuksan ko yung pintuan at nakita ko ang isang babae na nakatalikod sa akin.

"Miss What can i do for you?" tanong ko rito. Unti-unti syang lumingon sa akin. Nagulat ako nang makita ko sya. Namiss ko itong bruhang ito.

"Jhesa!" sigaw ko at niyakap sya agad niyakap nya naman ako pabalik. Grabe miss na miss ko itong babaitang ito. Ang tagal narin naming hindi nagkita sa New York pa huli naming pagkikita.

"Halika pasok ka" saad ko at pinapasok sya ng mansyon. Pinadala ko sa mga maid yung gamit nya at pinadala sa isa sa mga guest room dito sa mansion.

"Bakit hindi ka nagsabi na uuwi ka rito. Dapat nasundo man lang kita." saad ko rito at pumasok kami sa sala dahil ipapakilala ko sya kay Jean at Rhea.

"To surprise you. Namiss talaga kita" saad naman nya sa akin. Pag kapasok namin sa sala ay busy yung dalawa sa pag babasa ng mga libro.

"Jean, Rhea..." pangaagaw ko ng pansin nila. Napatingin naman sila sa amin ni Jhesa. Napangiti ako dahil madadagdagan na naman ang circle of friends namin.

"Jhesa, Rhea this is Jhesa my friend from New York. Jhesa they are my friends." saad ko sa kanya. Pinakilala ko sya kay Rhea at Jean. Nag handshake naman sila at nagyakapan. Mabait naman yan si Jhesa brat ngalang

"She's my friend. Sya yung unang naging kaibigan ko ng magising ako sa hospital." saad ko pa kaya naman napatingin si Jean kay Jhesa na parang inaantok baka kasi may jetlag pa ang bruhang ito. Baka di pa nakapagpahinga sa pictorial nya.

"So alam mo na may Amnesia sya?" tanong ni Jean kay Jhesa. Bigla namang nagtaka si Jhesa mukhang nagising ang diwa nya sa tinanong sa kanya ni Jean.

"Huh? Nagkakilala kami ni Xyrine sa Hospital at nagkita lang ulit kami sa school na pinapasukan namin sa New York wala akong alam na may Amnesia sya." saad ni Jhesa na nagpapaliwanag na wala syang alam na may Amnesia ako. Totoo naman dahil nagkakilala lang kami ni Jhesa sa hospital at nagkita lang kami ulit sa school na pinapasukan ko sa New York noon.

"Ganon ba sorry" saad ni Jean na humihingi ng paumanhin sa kanyang nasabi kay Jhesa. Tumingin naman na may pag aalala sa akin si Jhesa.

"Hindi ko alam na may Amnesia sya. Ang alam ko lang bago sya sa New York" saad ni Jhesa at hinawakan ako sa kamay. Naupo kaming apat sa sofa. Iniligpit ni Rhea yung mga libro at notebook na nakakalat sa lapag.

"May amnesia ka Xyrine?" tanong sa akin Rhea. Oo nga pala hindi nya pa alam na nawawala ang mga ala-ala ko. Aysttt... Nakalimutan ko sabihin sa kanya. Ang dami kong nakakalimutan ahh..

"Oo nung nasa New York pa ako. Nang bumalik ako may mga pumapasok sa isip ko mga imahe na malabo ang mga mukha." saad ko naman sa kanila. Hinawakan naman ni Rhea yung kabila kong kamay habang yung isa ay hawak ni Jhesa.

"Tutulungan ka namin makaalala. Andito si Jean na kaibigan mo simula pagkabata." saad ni Rhea at niyakap nila akong tatlo. Niyakap ko rin naman sila pabalik. Ang swerte ko at mat mga kaibigan ako nakatulad nila. Ang swerte ko at  nandito lang sila sa tabi ko.

"Salamat" mahinang saad ko. Ang saya kasi nandito na si Jhesa at nakabuo na kami ng sarili naning barkada. Mag kakaibigan narin si Jhesa , Rhea at Jean. Bumitaw na kami sa yakapan naming apat.

"Dito kana mag aaral?" tanong naman ni Rhea kay Jhesa na nasa tabi ko. Tumango naman si Jhesa.

"Oo saan bang magandang university?" tanong naman ni Jhesa. Nagkatingin naman kaming tatlo nila Jean.

"High University!" sabay na sabay naming banggit nila Rhea at Jean kay Jhesa.

"High University? Ang weird naman mang pangalan. Doon kayo nag aaral?" saad ni Jhesa sa amin.

"Nung first time ko na marinig yung pangalan nang university nayun na weirduhan din ako. Oo doon kami nag aaral lahat." saad ko kay Jhesa na naguhuluhan at nagtataka sa pangalan ng university na pinapasukan namin nila Rhea

"Sige doon nalang" saad ni Jhesa kaya nag apiran naman kami nila Rhea dahil sa desisyon ni Jhesa