'Leg dit verdomme aan ons uit!' Beveelt Ethan. Het is nog een wonder dat zijn moeder niet even komt kijken wat er aan de hand is, na al dat geschreeuw en het gekletter op de grond doordat Ethan woest tegen de boekenkast schopte.
Zijn stiefvader trekt zijn stropdas recht, slikt even maar begint dan met zijn uitleg.
'Ik heb twee kinderen, Valerie, de oudste, en Bryan. Ik heb je nooit over Bryan verteld omdat hij nogal een rebels type was. Een beetje zoals jij zeg maar.'
'Ik zou nooit van mijn leven meisjes drogeren! Waag het niet om ons met elkaar te vergelijken.' Ethan krijgt tranen in zijn ogen van woede. Snel pak ik zijn hand vast en kriebel zachtjes over zijn handpalm. 'Rustig Ethan alsjeblieft.' Smeek ik hem.
'Hij heeft dus inderdaad in de gevangenis gezeten, maar hij was onschuldig. Hij heeft niks gedaan, of nou ja bijna niks. Bryan kan het je allemaal uitleggen Esmee, of jullie uitleggen.' Gaat hij verder. Ik merk dat Ethan's stiefvader nog steeds bloed nerveus is. Hij friemelt aan zijn stropdas en kucht.
'Ik zie het echt niet zitten om met hem te praten meneer.' Zeg ik zo zacht dat ik twijfel of ze het beide hebben gehoord.
'Geef het gewoon even wat tijd. Je moet zijn verhaal echt even aan horen dan word alles duidelijk, dan hoef je ook niet meer bang voor hem te zijn.'
Nu stapt Ethan bij me vandaan.
'Ze hoeft helemaal niks, denk je nou echt dat ze met jou mislukte zoon wilt praten, na alles wat hij haar heeft aangedaan? En hoe komt hij überhaupt in hetzelfde studentenhuis terecht? Heb je daar soms ook een verklaring voor?' Vraagt Ethan boos maar toch wel een tikkeltje nieuwsgierig.
'Dat was altijd al zijn droom, verhuizen naar Cambridge, studeren aan de universiteit en daarna een goede baan krijgen. Maar het is echt puur toeval dat hij in hetzelfde studentenhuis is geplaatst, ik heb hem wel de lijst met bewoners laten zien, maar dat was pas na dat hij allang was ingeschreven voor de kamer.' Zegt Vince.
'Daarom was die vieze gluiperd zo hard aan het lachen net in het studentenhuis. Hij lachte me gewoon uit. Hij wist het natuurlijk al lang voordat hij überhaupt in dat studentenhuis was ingetrokken dat hij Esmee tegen het lijf zou lopen. Jullie doen dit gewoon expres, om mij te zieken. Om mij en Esmee uit elkaar te drijven.' Schreeuwt Ethan en hij loopt richting zijn stiefvader. Die staat nu voor het eerst op van achter zijn bureau en stapt bij Ethan vandaan.
'Als mijn moeder jou iets waard is, laat je Bryan ergens anders intrekken. Ik ga nog net niet op mijn knieën maar alsjeblieft. Dan spreek ik met je af dat ik hem nooit meer in elkaar zal slaan. Ik zal hem met geen vinger meer aanraken.' Zegt Ethan wat rustiger dan hiervoor maar wel op een dreigende toon.
'Oh ja! Daar belde Bryan me dus net over. Dat jij hem aangevlogen bent en een bloedneus hebt geslagen. Als je niet naar me toe gekomen was Ethan, had ik je moeten laten vertrekken uit het studentenhuis en het misschien zelfs wel moeten melden bij de universiteit. Aangezien jou situatie met al het te laat komen en blowen tijdens de school trip naar Londen, had je dan van school afgestuurd geworden. Daarom wil ik je een tegen voorstel doen.' Zegt de man die nu ineens heel zelfverzekerd overkomt. Hij gaat weer rustig achter zijn bureau zitten, nadat ik Ethan bij hem vandaan heb getrokken.
Ik raak ondertussen in paniek. Als Ethan echt van school getrapt wordt, hoe moet het dan met ons? Ethan lijkt totaal niet in paniek, nee, die is nog steeds woedend.
'Een voorstel?' Slist Ethan tussen zijn tanden door.
'Ja, jij zult Bryan met geen vinger meer aanraken. Bryan blijft gewoon in het studentenhuis van Esmee wonen. Jij word niet van school gestuurd en mag gewoon nog in je studentenhuis blijven wonen. Ik zal niks melden of rapporteren, mits jij weer met Bryan op de vuist gaat, wie het dan ook uitlokt.'
Nu zijn de rollen compleet omgedraaid, Vince heeft nu de machtspositie overgenomen, en daar lijkt Ethan niet blij mee te zijn. Ethan is in het nauw gedreven, door zijn eigen stiefvader en mijn ex. Hij kan geen kant meer op.