Als we vanuit het studentenhuis naar de parkeerplaats lopen ben ik blij dat we Bryan niet meer zijn tegen gekomen. Wel stond Abby nog in de gang. Ze fluisterde : 'alles oké?' En ik knikte voordat Ethan me de voordeur uit duwde.
Als we bij de parkeerplaats aankomen, zie ik James' auto staan, en naast zijn mercedes CLA staat een hoge mercedes G-wagon. Waarom heeft iedereen hier een peper dure mercedes? Waren ze één plus één gratis of zo?
Ethan doet de deur van de g-wagon aan de bijrijderskant voor me open en ik ga zitten. Ik kijk met open mond om me heen en aanvaard de luxe. 'Wow sinds waneer heb jij zo'n dure auto? Ik dacht dat je niet eens een auto had omdat ik je sinds de eerste dag dat we elkaar ontmoet hadden in de metro, alleen maar met de metro heb zien gaan?' Stotter ik verbaasd als hij ook in de auto is komen zitten. Ik kijk hem aan en zie nu pas dat zijn shirt onder het bloed zit. Ethan lacht onverschillig en kijkt mij nu ook aan.
'Deze auto was van mijn pa, maar sinds hij er niet meer is rij ik hierin.' Zegt hij lachend, alsof hij niet net eindelijk heeft toegegeven dat zijn vader is overleden. Wat ik stiekem al wist omdat zijn moeder dat op de bruiloft tegen me gezegd had.
'Er niet meer is? Is je vader overleden?' Zeg ik zacht. Ik wil niet nog meer olie op het vuur gooien, maar ik wil wel dat hij het eindelijk tegen me zegt.
'Ja, tijdens die studietrip naar Londen een paar maanden geleden, kreeg ik ineens een telefoontje. Mij vader is, uh was, autocoureur, en hij is toen met zijn raceauto uit de bocht gevlogen op het Silverstone circuit in Northamptonshire. Hij was opslag dood. Toen ik het hoorde ben ik meteen van die studietrip van Londen naar Northamptonshire gegaan samen met mijn moeder. Mijn vader en moeder waren al een jaar gescheiden, maar ze was er net zo kapot van als ik. Op de begrafenis een paar dagen later, kwam mijn moeder ineens aanzetten met die lul van een stiefvader van me. Ik was woedend, hoe kon ze haar nieuwe vriend meenemen naar de begrafenis van de vader van haar zoon. Hoe kon hij ook maar denken dat hij mijn vaders plek kon innemen nog voordat mijn vader onder de grond lag.' De tranen rollen ondertussen over Ethans wang en hij slaat woest met zijn vuisten op het stuur. Mijn hart klopt in mijn keel en ik zit ook met traan ogen, voor de vijfde keer deze dag.
'Ethan wat verschrikkelijk voor je. Dit wist ik allemaal niet! Waarom heb je in die tussen tijd nooit iets tegen me gezegd? Ik had je toch kunnen helpen met je rouw proces. Daarom haat je je stiefvader dus zo. Ik begrijp je nu, ik begrijp je helemaal.' Zeg ik zo begripvol als ik kan. Ik leun naar hem toe en wrijf zijn gezicht droog.
'Ik heb je nodig Esmee. En je hebt me al geholpen met mijn rouw proces, doordat jij in mijn leven kwam hield ik het nog vol. Jij was de pleister op mijn open wond. Je hebt mij zonder dat je het door hebt gehad enorm geholpen door van me te houden, ik voelde het al die tijd, al vanaf dat we elkaar in de douche zagen van je studentenhuis wist ik dat jij hetzelfde voelde als ik voor jou. En ik laat die Bryan niet tussen ons inkomen.' Zegt hij, me beteuterd aankijkend. 'Ik ben er voor je Ethan, zoals jij er ook voor mij bent. En hij komt niet tussen ons, niemand zal ooit nog tussen ons komen.' Beloof ik hem.