'In de cel waar ik de nacht moest doorbrengen zat een andere jongen. Het bleek dat hij was opgepakt omdat hij een meisje gedrogeerd had in een discotheek verderop in de stad. We raakte wat aan de praat en ik vertelde hem dat ik dringend geld nodig had. Hij zei dat hij wel een leuk klusje voor me had in een discotheek in Holloway. Hij gaf me zijn nummer maar ik wist niet of ik het zag zitten. Het klonk namelijk erg vaag.
Toen ik de volgende dag in de cel wakker werd, bleek dat je moeder de aangifte had ingetrokken en ik was vrij om te gaan. Ik was opgelucht maar vroeg me wel af waarom ze dat had gedaan.
Toen ik thuis kwam en mijn sleutel in het slot wilde draaien, lukt dit niet. Mijn vader, die nu dus de stiefvader van jou vriendje Ethan is, was natuurlijk gebeld door de politie omdat ik nog minderjarig was. Hij was woedend. Er hing een briefje op de deur met de tekst : DIT IS DE DRUPPEL! JE KOMT ER NIET MEER IN, JE ROT MAAR OP NAAR JE MOEDER EN IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN! GR. VINCE

'Ik wist dat ik niet terug kon gaan naar mijn moeder met dit verhaal. Ik belde naar het nummer wat die jongen mij gegeven had. Ik vertelde dat ik wel interesse had en of hij misschien ook een slaapplaats voor me had.
Diezelfde avond nog hadden we afgesproken in de discotheek in Holloway. Ik werd via de achterdeur naar binnen geleid. Ik vroeg gelijk of ik alvast wat geld vooruit kon lenen om zo in ieder geval de schulden die ik bij mijn vader had, terug te betalen. Die jongen zei dat geld geen probleem was en dat de baas het resterende bedrag wat ik mijn vader verschuldigd was direct zou overboeken.
Toen werd er uitgelegd wat de bedoeling was. Ik moest meisjes die zich niet lekker voelde vanuit de discotheek naar het steegje leidde waar ik ook naar binnen gekomen was. Eerst wist ik niet waarom die meisjes zich niet lekker voelde, maar het werd al snel duidelijk dat dit door de drugs kwam. In de steeg stond een zwart bestelbusje klaar waar ik de meisjes in moest zetten. Als ik de meisjes in het busje had gezet en de deur dicht had gedaan, scheurde het busje het terrein af. Dit gebeurde zo'n drie keer per avond twee keer per week. Per meisje kreeg ik een ruime fooi van 100 euro. Ik dacht als ik er gewoon niet te veel bij nadenk, kan ik snel van mijn schulden af komen en ben ik hier binnen een maandje weer weg. Maar helaas liep het iets anders. Omdat de meisjes makkelijk met mij meegingen naar het steegje, kreeg ik als een soort 'promotie' van de baas, de rol van meisjes drogeren. Toen kwam die beruchte avond. Ik wist dat jij met je vriendin naar de discotheek kwam. Die avond was de laatste avond. Volgens mijn mysterieuze baas waarvan niemand eigenlijk wist wie het was, hoefde ik nog maar één meisje het busje in te leiden en dan zou ik voorgoed af zijn van dit psychopathische kat en muis spel. Dan zou ik gaan studeren aan de Cambridge University en zouden wij nog een gelukkig leven leiden samen. Dat was altijd al mijn droom.
Toen jij eindelijk aankwam en twee drankjes voor jullie wilde halen, werd me onderweg ingefluisterd door die jongen waarmee ik ook in de cel had gezeten, dat die blonde met die dikke reet wel een goed laatste slachtoffer voor me was. Ik verstijfde en er liep een rilling over mijn lijf. Ik kon niet zeggen dat je mijn vriendin was, omdat ze me anders zeker gingen chanteren als ik niet deed was ze vroegen. Ik moest snel iets anders bedenken. Ik besloot de drugs in het drankje te doen zonder ijs. Ik wist dat je dit haatte omdat je altijd last hebt van brain freeze. Ik bad tot god dat je ook deze avond geen ijs wilde. Er viel een last van mijn schouders toen ik je het drankje zag verwisselen met Lisa. Toen Lisa zich niet goed begon te voelen, kwam die jongen naar me toe en zei dat ik de verkeerde had gedrogeerd. Hij was woedend. Hij zei dat de baas hier niet blij mee zou zijn. Ik zei dat ik er niks aan kon doen dat ze hun drankjes verwisselde maar dat was niet genoeg. Ik moest en zou jou het busje in krijgen als het aan hem lag. Ik zag maar één uitweg om je vrijwillige de discotheek te laten verlaten. Ik zocht de eerste de beste chick en begon haar te zoenen. Ik wist dat je je zo verraadde zou voelen dat je naar huis zou gaan. Dit was ook de bedoeling. Als ik dat meisje niet had gezoend, was jij ook in dat busje beland Es. Toen ik opkeek van de zoen was je weg, ik ben je nog nagerend om je buiten alles uit te leggen, maar ik zag je net in een taxi stappen en kreeg geen kans meer. Toen de taxi het terrein afreed, kwamen er via de andere kant drie ME bussen aan. Iedereen die maar rond of in de discotheek was, werd gearresteerd. Waaronder ook ik. Op het politiebureau werd ik gefouilleerd. Helaas had ik nog één halve GHB pil in mijn broekzak. Dit en alle klachten die er bij de discotheek waren gemeld over de hoeveelheid verdwenen en versufte meisjes, zette me samen met de andere werknemers van de discotheek, 10 jaar achter de tralies. Ik ben meerdere keren verhoord door de politie. Het leek er op dat ze eigenlijk op zoek waren naar het brein achter deze praktijken. Die was nog niet opgepakt en eigenlijk nergens te bekennen. Met mijn advocaat heb ik vele gesprekken gehad, en uiteindelijk besloten alles te vertellen wat ik wist. Zo werd ik de kroongetuige in deze nog niet opgeloste zaak. Hierdoor kreeg ik een strafvermindering en een aanbeveling op Cambridge University. Ook heb ik een nieuwe identiteit en ga ik voortaan door het leven als Stan.'
Abby grinnikt bij het horen van Bryans schuilnaam, maar ik zit ondertussen de tranen uit mijn ogen te pinken. Abby wrijft over mijn rug. Ik ben in shock. Echt letterlijk in shock. Het geluid om mij heen is gedempt en ik hoor het bloed door mijn oren suizen. Ik haal een paar keer diep adem. Bryan, ik bedoel Stan, kijkt me voorzichtig aan. Ik zie oprechte spijt en afgunst in zijn blik. Afgunst over zijn eigen daden.