Ik haal diep adem en loop dan verder de hal in. De lichte geur van hasj prikkelt mijn zintuigen en ik trek mijn neus op.
Ik wil zo snel mogelijk en ongezien de trap op rennen maar dan hoor ik gegiechel uit de woonkamer komen. Dat lachje herken ik. Ik slaak een opluchtende zucht. Ik snelwandel naar de woonkamer om Abby even een update te geven over de chaos die er is ontstaan in mijn leven door mijn ex, maar als ik haar op de bank zie zitten, worden mijn ogen groot en word ik misselijk. Naast Abby op de bank zit híj. Hij heeft zijn arm om Abby heen geslagen en lacht vrolijk met haar mee. Zijn lach gaat door merg en been en doet me denken aan vanmiddag, toen hij Ethan keihard uitlachte na hun gevecht in de gang. Op Bryan's gezicht zit een pleister over zijn wenkbrauw geplakt.
Hoe kan Abby hier gezellig met hem op de bank zitten, terwijl ze weet wat Bryan mij heeft aangedaan?
Als Abby en Bryan mij allebei tegelijk in het vizier krijgen, springt Abby snel op van de bank en loopt naar me toe. Bryan blijft op de bank zitten grijnzen en trekt zijn spijkerbroek nonchalant recht bij zijn kruis. Ik walg bij het idee dat hij misschien wel met een stijve lul op die bank zit.
'Hey Esmee! daar ben je eindelijk, ik wilde je nog bellen.' Zegt Abby met een rode blos op haar wangen. Zonder Bryan een blik waardig te gunnen, trek ik Abby mee aan haar arm naar boven.
'Wat de fuck had dat daar net beneden te betekenen?' Slis ik tussen mijn tanden door als ik haar mijn kamer in heb geduwd en de deur achter me dicht heb getrokken. Aan haar uitdrukking te zien weet ik dat ze nu al spijt heeft van haar actie in de woonkamer. Of is die uitdrukking op haar gezicht omdat ze er van baalt dat ik haar betrapt heb?
'Nadat jij weg was gevlucht met Ethan zonder mij ook maar iets te zeggen, heb ik Bryan geholpen met de gang bloed vrij te maken. Ook heb ik hem geholpen met zijn verwondingen. We hebben ons aan elkaar voorgesteld en zijn daarna op de bank beland. Verder is er niets gebeurd maak je maar geen zorgen.' Zeg Abby voorzichtig en om haar eigen hachje nog enigszins te redden. Ondertussen heb ik mijn weekendtas onder mijn bed vandaag getrokken en ben ik een paar setjes kleding gaan inpakken. 'Ben je soms vergeten wat hij mij heeft aangedaan? Je zou hem net zo erg moeten haten als dat ik doe. Maar nee jij gaat hem verdomme gewoon helpen achter mijn rug om. Ben je wel goed bij je hoofd? Ik had dit verwacht van Julia dat ze expres met Bryan omging om mij te zieken, maar niet van jou. Ik hoop dat hij je niks te drinken heeft aangeboden, anders mag je alvast met je kop boven de wc pot gaan hangen om die troep eruit te kotsen.' Ik word zo kwaad en prop ondertussen wat willekeurig ondergoed in mijn tas. Dan loop ik naar mijn bureau en gooi mijn makeup en haarproducten erbij. Abby slaakt een kort lachje. 'Doe eens normaal, het is zes jaar geleden, hij is veranderd Esmee. Ten goede. En je kan best een beetje aardig tegen hem doen. Hij is tenslotte onze nieuwe huisgenoot. Hij heeft gezegd dat hij alles aan je wilt uitleggen en dat je dan zou begrijpen dat hij eigenlijk helemaal niks gedaan heeft.' Zegt Abby erg kalm wat me compleet verbaasd. Ze gaat ondertussen op mijn bed zitten. 'Wacht eens even, heb jij het met Bryan over mij en hem gehad?'
Dit is de druppel. Ik slaak een harde kreet van woede en stampvoet naar de deur. 'Flikker op uit mijn kamer Abby, NU!' Gil ik. Abby kijkt me arrogant aan maar doet wel meteen wat ik vraag. Echter blijft ze nog steeds super kalm. Heeft ze soms met Bryan zitten blowen ofzo?
'Ik snap dat je kwaad bent, maar je zou hem ooit een keer moeten vergeven. De enige die je ermee kwelt ben jij zelf. Het zou echt een opluchting voor je zijn.' Durft Abby ook nog uit haar mond te laten komen als ik haar de gang op heb geduwd. 'Laat me godverdomme met rust, ik zal die klootzak nooit vergeven voor wat hij mij heeft aangedaan, NOOIT!'
Ik sla de deur hard dicht in haar gezicht.
Wat een bitch, wat een vieze vuile verraadster.