THIRD PERSON’S POV
Isang buwan na ang makalipas ng mangyari ang lahat. Nagsismula nang tanggapin ni Ken ang mga nangyayari. Si Liza naman ay sinimulan na ang outline ng nobelang isusulat niya para sa collaboration nila ni Emily at ang dalawang manunulat naman ay abala sa kanilang pag-aaral at pagsusulat. Lingid sa kaalaman nilang lahat na may ninais magbalik sa kanilang buhay. Sa buhay ng lalaking minamahal na ngayon ni Emily. “Ma, I want to go to Singapore and go to school there.” Saad ng isang dalaga sa kanyang ina. “It’s too far and you already started your pre-medicine course here in Paris. Why do you need to go to Singapore?” Sagot ng kanyang ina. “I have to get what’s mine.” Sagot ng dalaga. “I thought you got over with him?” Sagot ng kanyang ina. “Who told you that? I’ll get him by hook or by crook.” Sagot niya sa kanyang ina. “Okay if that’s what you want. I’ll book a flight going to Singapore later and you’ll fly there this night. I already bought a condo unit for you there.” Sagot ng kaniyang ina. “Thanks mom. You’re the best!” Sagot ng dalaga. Nagmamadali siyang umakyat sa kanyang kwarto at nag-impake ng kanyang mga gamit.

Habang nags-scroll sa instagram si Liza ay may isang post na nakatawag sa atensyon niya. Litrato ito ng isang passport ng bansang France at plane ticket. ‘I’m going back to get what’s mine. Be ready for my comeback.’ Iyon ang caption ng post na nakatawag sa atensyon ni Liza. Agad pumasok sa isip niya ang kaibigan niyang si Vince at Emily. Alam niyang kailangan itong malaman ng kanyang mga kaibigan upang sila ay makapaghanda sa mga maaring mangyari. Agad niyang tinawagan si Vince dahil ito ay dati din nilang kaibigan. “Yes, Liza? Napatawag ka? Diba sa Saturday pa yung zoom meeting natin?” Sagot ni Vince sa tawag. “Papunta siya sayo, Vince.” Sagot ni Liza na mababakas mo ang pag-aalala. “Sino?” Tila hindi maintindihang sagot ni Vince. “Si Celeste papunta diyan. Maghanda ka at ihanda mo si Ems sa maaring mangyari.” Sagot ni Liza sa kabilang linya. “Akala ko ba nasa Paris yun?” Sagot ni Vince. “Hindi ka pa rin nagbabago jusko. Ang slow mo pa rin.” Naaasar na sagot ni Liza. “Kailan ba?” Sagot ni Vince na parang natauhan n. “Siguradong bukas ng umaga nadiyan na siya.” Sagot ni Liza. “Sige salamat.” Sagot ni Vince at binaba ang tawag.

Hindi naman alam ni Vince kung paano sasabihin kay Emily dahil masaya ito ngayon dahil malapit nang mag 500K reads ang isa niyang libro. “Babe!” Tawag ni Vince kay Emily na abalang mag-type sa kanyang laptop. “Yes, babe?” Sagot ni Emily at huminto sa kanyang ginagawa. “Ano kasi eh. May kaibigan akong d-darating b-bukas. Baka magkita kami.” Sagot ni Vince. “Okay. Hindi mo ko masasamahan bumili ng writing materials ko?” Sagot ni Emily.

Hindi naman niya paghihigpitan angkanyang nobyo dahil ayaw niyang masakal ito at alam niyang hindi lang sa kanya umiikot ang mundo nito. “H-hindi ko pa a-alam kung anong oras dating niya sa airport. Pero kung gusto mo samahan mo ako para magkakilala kayo.” Sagot ni Vince. Alam ni Vince ang posibilidad na maaring magpasundo ito dahil alam niyang meron pa rin itong contact sa tatay niya kaya hindi malabong meron itong number niya. Gusto ni Vince na magkakilala ang dalawang babae dahil baka naman sakaling tigilan na siya nito kapag nalaman niyang may karelasyon siya. Hindi naman alam ni Emily kung bakit kailangan niya pang sumama para lang sa pagsundo dun. “Bakit kailangan mo pa akong ipakilala sa kanya?” Sagot ni Emily. “Gusto ko lang.” Sagot ni Vince. “Ayoko. Marami pa akong pending chapters.” Sagot ni Emily. “Sige na. Ayokong maiwan ako kasama yun eh.” Sagot ni Vince na totoo naman. Mas malala ang pagiging spoiled brat ng babae na yun kesa kay Liza at masyado pa iyong makapit sa kanya. “Kaibigan mo pero ayaw mong kasama? Bakit naman?” Sagot ni Emily na naguguluhan. “E-eh nagkaroon kasi kami ng alitan noon at baka magpasundo yun sa araw ng dating niya.” Sagot ni Vince. Sumapit na ang gabi at lingid sa kanilang kaalaman na papunta na ito sa Singapore para sa kanila. Habang naghihintay para sa kanyang eroplano ay tinext niya si Vince. Kahit halos sampung taon siyang nawala sa buhay ng lalaki ay updated pa rin siya sa buhay nito. Kaya siya bumalik upang bawiin ito sa babaeng karelasyon nito ngayon.

Emily’s POV
Kagabi ko pa napansin na parang hindi mapakali si Vince at palaging nakatingin sa cellphone nito. Ngayon ang araw ng pagdating ng sinasabi niyang kaibigan. Hindi nanaman ito mapakali dahil papunta na sila sa airport. “Huy, ano ba? Masama ba pakiramdam mo?” Saad ko dahil nanginginig pa ang mga kamay nito na nakahwak sa manibela. “Babe, promise me if ever something happened today I don’t have any idea about it. I haven’t seen her for the past ten years.” Sagot niya na parang kinakabahan. Babae ang kaibigan nito. Sinabi na din ito ni Liza sa kanya. “Oo nga sabi nga ni Liza. Kaibigan niyo daw.” Sagot ko. “Yes. Kaibigan nga namin.” Sagot ni Vince. “Okay. I promise if ever something happened today it’s not your fault.” Sagot ko. Hindi ko alam bakit parang takot na takot siya sa pagdating ng kaibigan niya na yun. Ano bang meron sa darating ngayon at pati ako ay kinakabahan.

Pagdating namin ng airport ay dumiretso kami sa waiting area ni Vince. Magkahawak-kamay kaming pumasok sa waiting area.
Hindi nagtagal ay dumating ang isang babaeng mala-bond paper ang kutis sa sobrang kinis at puti, meron itong mahabang buhok at makapal na kilay katulad ng sa akin. Sinalubong niya ng isang mahigpit na yakap si Vince kaya nabitawan niya ang kamay ko at walang pakundangang hinalikan ang labi nito. Napaiwas ako ng tingin sa kanila dahil akala ko kaibigan lang pero bakit ganito? Hindi naman ganito si Liza eh. Hindi ako na-inform na may ganun palang type of friendship.  “Celeste meet my girlfriend, Emily Savvanah Howards.” Pakilala ni Vince at inakbayan ako. “Oh, I didn’t know you have. I thought she’s just one of the girls you hooked up. She looks cheap huh? Hey, do you have a LV bag or Chanel clothes? I bet none cause in your clothing you really look poor.” Sagot ng babaeng tinawag niyang Celeste. Ganun ba talaga ang basehan para maging girlfriend ni Vince? “Nice meeting you Celeste? Am I right?” Sagot ko na lang. Hindi na ako sumagot dahil ayokong masira ang araw ko. “It’s not Celeste for you it’s Ariyah. Only Vince can call me Celeste.” Sagot niya. “Okay. Vince, tulungan mo na yung kaibigan mo. Baka naiinip na yan dito.” Sagot ko. Hindi ko na siya tinawag sa endearment namin dahil baka lalo akong insultuhin ng kaibigan nito. “Uh Vince, pwedeng ako na lang sa shotgun seat? Hindi kasi ko sanay sa backseat ng kotse and I don’t want you to look like my driver.” Sagot ni Ariyah. “Okay lang , Vince. Magcocommute na lang ako para walang third wheel sa inyo.” Sagot ko na inunahan na si Vince. “No! Sino may sabing magcocommute ka?” Sagot niya. “Let her be, Vince. She’s too old para alalahanin pa.” Sagot ni Ariyah. “O-oo nga, Vince. Kaya ko naman.” Sagot ko at nauna nang lumabas sa waiting area ng airport para hindi na ako tanungin ni Vince. Ayoko din sumabay sa kanila dahil baka may pupuntahan pa sila. Ng makasakay ako sa bus ay tinap ko na ang card ko. Kahit palagi kaming magkasabay ni Vince ay binigyan pa rin ako ni Ate Gab ng card para daw for emergency purposes. Palagi niya rin yun nilo-loadan para daw hindi na ako magpapaload. Binuksan ko ang phone ko at kinonect ko ang earphones ko at nagpatugtog ng chill music. Akala ko tapos na lahat yun pala may pahabol pa pala. Sobrang na-insulto ko sa sinabi niya sa una naming pagkikita. Ganun man kami nagkita ni Liza pero hindi siya ganun kalala. Hindi din siya ganun karate at ka-harsh magsalita.

Nahinto ang music ko dahil may tumatawag pala sa akin. Si Liza kaya sinagot ko ito. “Hello, Liza.” Batik o. “Ems, bakit iniwan mo si Vince kasama ang malandi na yun? Alam mo bang obssed siya kay Vince?” Sagot niya. “Ang pangit ng ugali ng kaibigan niyo na yun. Hindi ako makatagal kaya iniwan ko. Tsaka subukan lang ni Vince lumandi dun. Katapusan niya na.” Sagot ko. “Ems. Parang tuko yun na hindi na hihiwalay kay Vince.” Sagot niya na parang namomoroblema. “Hayaan mo. Ako bahala.” Sagot ko. Huminto na ang bus sa bus stop na babaan ko kaya bumaba na ako habang kausap pa rin sa phone si Liza.

“I trust you and Vince pero yung kasama ni Vince na yun hindi. Baka nga sa hotel na niya dinala si Vince eh.” Sagot niya. Naglalakad na ako papunta sa condo building namin dahil malapit lang naman. “Magtiwala ka kay Vince hindi yun gagawa ng kalokohan.” Sagot ko. “Basta Ems tawagan mo lang ako kapag nabanas ka na diyan. Tatapusin ko lang yung defense ko dito tapos aayusin ko na yung papers ko papunta diyan.” Sagot niya. “Naku, hindi mo na kailangan magsayang ng pera para magpunta dito.” Sagot ko. “Hindi naman ako nagsasayang ng pera. Meron naman kaming eroplano kaso ang mahal ng gasoline kaya nagp-public plane na lang ako. Tsaka nakakasawa dito sa New York. Na-mimiss na rin kita.” Sagot niya. “Hay sige. Sabi mo. Antayin na lang kita.” Sagot ko. Nakapasok na ako sa building ng makasalubong ko si Vince at Ariyah. Makadikit kay Vince akala mong girlfriend siya. Pasalamat siya’t sanay na sanay ako sa mga katulad niya kung hindi kanina pa siya nakahalik sa lupa. “Liza, mamaya na lang. Nandito na kasi ko sa condo building namin kasabay ko sila.”  Sagot ko. “Sige-sige. Bye.” Sagot niya. “Bye.” Sagot ko. Tumayo na ako sa harap ng elevator door at sa kasamaang palad kasabay ko sila. Umakto lang ako na parang walang nakikita. “Help me fix my unit ah.” Maarteng saad ni Ariyah. “No. I’m busy and I still have classes.” Sagot ni Vince. “But before kahit umabsent ka ok lang.” Sagot ni Ariyah. Ako na naiirita na ay binuksan ko ang phone ko at chinat si Vince.

Me:
Vincent David Sawyer ayusin mo desisyon mo sa buhay. Mayaman nga yan wala namang manners.
Nauna na akong pumasok sa elevator dahil maiinis pa ako ng mga ito.

Pinindot ko agad ang close button dahil papasok na si Ariyah. Ngumisi lang ako ng mapang-asar att kumaway sa kanila bago sumara ang pinto. Hindi nakalagpas sa akin ang pagtawa ni Vince bago sumara ang pinto kaya natawa ako ng magsarado na yung pinto.

Babe:
Oo. Alam ko. Tsaka she isn’t savage as you. Tanga na ko kung pagpapalit kita sa katulad niya. Sayang naman yung tinta nung printer at yung effort kong magsulat kung lolokohin lang kita. Para lang akong nagsayang ng pera at papel.

Me:
Hindi lang pagsara ng elevator kaya ko gawin diyan sa kabit mo na yan. Pipili ka na nga lang ng kabit low class pa. High class nga pamilya low class naman ugali.

Lumabas na ko ng tumunog ang para sa floor namin. Dumiretso na ako sa unit namin at binuksan ko ang ref namin para kumuha ng  juice pampatamis dahil masyado na akong bitter kanina. Nawalan tuloy ako ng gana magmall dahil dun sa kaibigan ni Vince na parang tuko. “Oh bad mood ka ata.” Saad ni Ate Gab na nasa sala. “Dumating na po kasi yung kaibigan ni Vince na parang tuko kung makakapit. Pinaglihi ata sa tuko.” Sagot ko. “Hayaan mo na. Tiwala naman ako kay Vince na wala yung gagawing ikasisira ng relasyon niyo kasi Kuya  Mark mo ang unang hahabol sa kanya.” Sagot ni Ate Gab. “Hindi si Kuya Mark mauuna. Sila Andy at yung bestfriend niyang si Liza ang unang hahabol sa kanya pag nagkataon.” Sagot ko. “Kita mo? Subukan niya lang magloko madami na siyang makakaaway. Kaya cheer up!” Sagot nya. “Thank you po Ate Gab. Sa kwarto na lang po muna ko kasi ang dami ko pang pending chapters na kailangan isulat.” Sagot ko. “Sulat well.” Sagot niya. Pumasok na ako sa kwarto ko at nagpalit ng damit na pambahay. Binuksan ko ang cd player ko at nilagay ang cd ng Return Album ko.
Umupo na ako sa thinking chair ko at binuksan ang laptop ko. May nasimulan na akong chapter kagabi na itutuloy na lang ngayon dahil nakakawalang ganang mag-puntang mall ng ako lang mag isa. Habang nagsusulat ako ay biglang tumunog ang phone ko kaya pinatay ko muna yung cd player ko saka sinagot ang tawag. “Hello?” Malamig kong bati. “Hello, Emily. Vince is calling you.” Maarteng sagot ni Ariyah. “Why are you using my boyfriend’s phone? Don’t you know the word privacy huh?” Sarkastikong sagot ko. “He told me to call you and please stop claiming he’s your boyfriend cause it sounds kadiri.” Sagot niya.  “Please stop clinging on him to cause it’s disgusting.” Sagot ko. Akala niya hindi ko kayang tapatan yung pagiging sarcastic niya ah. Sige magkaalaman tayo kung sinong mas sarcastic. May hinambing na ko sa basurahan kaya wag niya kong sinusubok. “What is your pake ba if I’m clingy on him?” Sagot niya. “Wag mong ubusin pasensiya ko. Hindi mo pa ko kilala.” Sagot ko. “Kilala kita. You’re just a war freak feeling girlfriend of Vince! He doesn’t like you! He don’t even love you! You’re just one of his games.” Sagot niya. “First of all I’m not poor. Second I’m his girlfriend why don’t you check his phone and laptop since you don’t know the word privacy check it yourself. Third I’m not war freak you’re that one. I’m not the one who asked LV bags and Chanel clothes that’s you. Grow up.” Sagot ko. “How dare you call me immature?” Sagot niya. “I’m just telling facts.” Sagot ko at binaba ang tawag. Kainis siya ako pa gusto niyang pagtripan. Nagpatuloy na lang ako sa pagsusulat dahil wala rin naman akong magawa.

Vince’s POV
Feel at home na feel at home si Celeste dito sa unit ko to the point na pati phone ko ginamit niya. “Who told you that you can use my phone ha?” Saad ko. “I just want to tease your cheap girlfriend.” Sagot niya. “You changed a lot. You got worst,Celeste. You’re not like that before.” Sagot ko. “What do you want me to do?” Sagot niya. “Stop messing with us. Hindi ‘to magugustuhan ni Liza.” Sagot ko. “I just want to claim what’s mine.” Sagot niya. “Nothing’s yours. I’m property of no one but myself.” Sagot ko. Hindi ko na talaga kaya isang araw pa lang siyang nandito ang laking problema na ang ginagawa niya. Buti na lang at hindi dito yung condo building niya. “I’ll make sure she’ll broke up with you and I’ll make you love me.” Sagot niya at lumabas ng condo. Napabuntong hininga na lang ako at napaupo sa couch. Mas malala siya kay Liza. Tinawagan ko na lang si Liza upang humingi ng tulong. Pagkatapos ng ilang ring ay sumagot na siya. “Hello, Vince. May problema ba?” Bati niya. “Meron at napaka-laki. Ikaw lang makapagbabalik sa kanya sa pinanggalingan niya.” Sagot ko. “Don’t worry patapos na yung defense namin tutulungan ko kayo ni Ems.” Sagot niya. “Thank you.” Sagot ko. “You’re welcome. Sige na may klase pa ko.” Sagot niya at binaba ang tawag.

Kinagabihan ay pumunta ko sa condo nila Ems para magdinner dahil ganun naman lagi. “Ito na pala si Vince eh.” Bati ni Ate Gab. Parang walang narinig si Ems at patuloy lang siya sa paghahain. Ng matapos siya maghain ay umupo na siya sa pwesto niya at kumuha ng pagkain. Umupo na din  ako sa tabi niya at kumuha na din ng akin. Nagsimula na kaming kumain at binalot kami ng nakabibinging katahimikan. “Huy! Magsalita naman kayo at baka mapanis yang laway niyo.” Saad ni Ate Gab. “I’m doing a favor for him, Ate Gab. Siguradong pagod na yan kakasalita sa daldal ba naman ng tukong kasama niya.” Sagot ni Emily. Hindi namin napigilan ni Ate Gab ang pagtawa namin. “Bakit kayo tumatawa? Anong nakakatawa?” Tanong niya. “Ems, masyadong halatang nagseselos ka.” Sagot ni Ate Gab. “Why so jealous, babe?” Sagot ko. “Tigilan mo ko,Vincent David Sawyer ah. Wag ngayon. Nakakagigil yung kabit mo na yun.” Sagot niya. “What? Kabit? Yun? What the? Selos lang yan, babe. Tara ice cream tayo.” Sagot ko dahil patapos na kaming kumain. "Nako, hindi mo ko makukuha sa pa ice cream-ice cream na yan! Nadala na ko diyan." Sagot niya. "Oh talaga? Pero hindi pa ako." Sagot ko. Favorite ko talaga ang mukha niyang inis na inis sa akin. "Isang asar pa, Vince. Isang-isa pa talaga. Pag-uumpugin ko kayo ng kabit mo." Sagot niya. "What? How can you do that if she's not here?" Sagot ko. "Tara, tumayo ka diyan. Dadalin kita don at sabay ko kayong tutulak sa building." Sagot niya. "Guys, tama na yan. Kumain na lang kayo." Saway ni Ate Gab. "Opo." Sagot namin at nagpatuloy sa pagkain. Ng maubos ang pagkain ay si Ems ang nagligpit tinulungan ko siya pero ayaw niya patulong kaya hinayaan ko na lang.

Nagseselos nga siya. Mahaba-habang suyuan 'to. Hindi pa kami nag-aaway ng ganito. Sabi ko na eh masisira yung na-establish kong relationship sa kanya dahil lang kay Celeste. "Ate Gab, tulog na ako ah!" Paalam ni Emily bago pumasok sa kwarto niya. "Matutulog ba talaga o magbabasa? Uwi na nga ko Ate." Parinig ko. "Uuwi ba talaga o pupunta sa kabit niya?" Sagot niya at padabog na sinarado yung pinto.  Tumawa lang sa amin si Ate Gab. "Suyuin mo, Vince hindi asarin." Saad ni Ate Gab. "Nakakatawa po kasi yung mukha niya 'pag naiinis." Sagot ko. "Lalo kang mahihirapan niyan suyuin siya. Inasar mo pa kasi eh. Alam mo namang pikunin si Ems." Sagot niya. Tumawa na lang ako at pumunta sa tapat ng kwarto ni Ems. Kumatok muna ko bago ko binuksan ang pintuan.

"Umuwi ka na. Baka hinahanap ka na ng kabit mo." Saad niya. Bumuntong hininga muna ako bago tumabi ng higa sa kanya. "You really are jealous." Sagot ko at bumuntong hininga ulit. "No. I'm not jealous. I didn't feel jealousy. I feel disrespected. I feel like I need to be rich to reach the standards of being your girlfriend. When in the first place it isn't and will never be cause you're the one who'll choose your girl. Ano bang pakialam niya kung wala kong LV o Chanel na yan? Ano bang meron sa branded bags at clothes? Kaya ba nun bilin ang pagmamahal?" Sagot niya. Ramdam ko ang hinanakit niya. "I didn't expect any of that and to answer your question no. Branded clothes and bags will never bought love cause love is meant to be given not bought." Sagot ko. "Then why? Why everytime I met someone in your life they will always ask things like that and call me cheap? Do I really look like cheap? Ano bang gusto nila? Maggown ako papasok sa school? Maggown ako everyday para di matawag na cheap?" Sagot niya. "No. You don't need to do something like that. You're not born to impress everyone, you're born to be you. Be yourself if they can't accept you then be it. Don't mind them. As long as you're breathing fine it's fine." Sagot ko. Napabuntong hininga na lang siya sa narinig niyang sagot. "Sino ba kasi siya? Anong meron sa kanya at parang siya pa ang girlfriend mo?" Sagot niya. "She's my friend before. Trio talaga kami, ako, si Liza tapos siya. Before Liza told me about her feelings for me mas naunang umamin si Celeste. Hanggang sa pinaniniwala niya sarili niya na gusto ko siya. She always give me letters and all the girls other than Liza na lumalapit sa'kin pinagtritripan niya at kusang nagd-drop out sa school namin." Sagot ko. That's our elementary and highschool days. "In short she's obsessed to you kaya pati ako nadamay ganon?" Sagot niya. "Ganun na nga. Kaya nagalit sa kanya si Liza dahil dun sa mga ginawa niya." Sagot ko. "Akala ko malala na yung nakaaway ko nung highschool yun pala may mas ilala pa." Sagot niya. "Mas malala pa talaga. She became worse. Akala ko hindi na siya babalik." Sagot ko. "Sana nga di na siya bumalik. Pero bahala na. Wala ka pa bang balak umuwi?" Sagot niya. "Wala pa. Gusto kita i-treat ng ice cream." Sagot ko. "Bukas na. Magpahinga na tayo ngayon." Sagot niya at tumayo ng kama. Hinila niya na din ako patayo. Kaya tumayo na ako at pumunta na sa tapat ng pintuan ng kwarto niya. "Good night, babe. See you later.  I love you." Saad ko. "Good night. See you later. I love you too." Sagot niya. Hinalikan ko siya sa noo at niyakap ko siya ng mahigpit bago lumabas ng kwarto niya. Nakita ko si Ate Gab na nasa sala nanunuod ng tv. "Ate Gab,  uwi na po ako." Paalam ko. "Sige. Ingat." Sagot niya. Lumabas na ako ng unit nila at dumiretso na sa elevator. Pagdating ko sa unit ko ay pumunta muna ko sa kusina ko para uminom ng tubig. Pagkatapos ko hugasan ang pinag-inuman ko ay umakyat na ako sa kwarto ko.

Emily's POV
The next day as always palagi akong sumasabay kay Vince papasok sa school.   The day went usual wala masyadong ginawa. Plano namin ni Vince magmall para mabili yung writing materials ko. Habang naglalakad kami palabas ng building ng nursing ay tumunog ang phone ni Vince. "Wait, babe. I'll take this call first." Paalam niya at lumayo ng kaunti sa akin. Hinayaan ko na lang siya dahil privacy niya naman yun. Hinintay ko na lang siya sa mga bench. Habang hinihintay siya ay binuksan ko ang phone ko para makapag-chat kila Andy. Sinalubong naman ako ni Vince ng ngiti pagbalik niya. "Why are you smiling?" Tanong ko. "I already received the results for the semester's top students." Sagot niya. "Wow, nauna ka pa talaga sa president ng student council." Sagot ko. "Syempre. Magandang balita sa atin." Sagot niya. "Anong magandang balita naman?" Sagot ko. "Someones at the top." Sagot niya. "Top 1 ka?" Sagot ko. "Check mo na lang yung school website." Sagot niya at hinila na ako papunta sa kotse niya. Nagpahila na lang ako. Binuksan ko yung school website namin at nilabas na nga ang list ng topnotchers this sem. Hinanap ko ang pangalan ko at laking gulat ko ng makita ito sa pinakataas ng listahan. Nanlaki ang mga mata ko at napatakip ang isang kamay ko sa aking bibig. "Top 1 ako." Bulong ko. Paano nangyari yun? May absent ako pero nagawa ko pa din naman habulin yung mga ginawa na yun. "Congrats babe! I'm so proud of you." Pagbati ni Vince. Tiningnan ko kung pang ilan siya at kasunod ko lang din siya. "Congrats too babe. Palagi lang tayo magkasunod sa list." Sagot ko. "That's because I want to be successful with you." Sagot niya. Napangiti naman ako sa sinagot niya. Isa yun sa katangian ni Vince na nagustuhan ko. He wants to be successful with his girl. "Dahil diyan manlilibre ako." Sagot ko. "Ayan ang gusto ko sayo babe eh. Ice cream lang sa akin ah." Sagot niya. "Oo. Pero sa Writer's Café na lang." Sagot ko. Nagsimula na siyang magdrive paalis ng school.

Pagdating namin ng mall ay dumiretso muna kami sa book store para bumili ng mga kailangan ko. Pagkatapos namin sa book store ay pumunta na kami sa Writer's Café. "Anong gusto mo?" Tanong ko. "The usual, carbonara and milkshake." Sagot niya. Kaya yun ang inorder ko para sa kanya. Sandwich and iced coffee ang inorder ko para sa akin. Pagkatapos namin umorder ay naghanap na kami ng mapwepwestuhan. "Salamat naman wala na si Ariyah. Kasing taas ng bundok Arayat yung kayabangan nun." Saad ko. "Oh, wag mo na isipin yun. Magcelebrate na lang tayo." Sagot niya. "Hindi ko lang makalimutan yung ginawa ng babae na yun." Sagot ko. "Hayaan mo na. Basta if ever she enters to the picture again just ignore her." Sagot niya. "Oo." Sagot ko. Ilang saglit pa ay dumating na ang inorder namin. "So,  how do you feel right now na top 1 ka?" Tanong niya. "Hindi ako makapaniwala." Sagot ko. "Bakit naman?" Sagot niya. "Ang dami kong absent eh." Sagot ko. "Ang mahalaga nahabol mo yung grades para sa araw ng absences mo." Sagot niya. "Yeah pero parang himala naman na top 1 ako. Take note may nawala pa tayong research." Sagot ko. "Oo nga eh." Sagot niya. "Malapit na magbakasyon. Mas mararami pa oras ko sa pagsusulat." Sagot ko. "Yeah. Siguradong makakatapos ka nanaman ng book." Sagot niya. "Syempre. Ako pa." Sagot ko.

Pagkatapos namin kumain ay naglibot na lang muna kami sa mall. "Na-mimiss ko magpunta ng NBS  para maghanap ng wattpad books." Saad ko. "Oo nga eh. Tapos makikipag-unahan pa sa mga book sales." Sagot niya. "Yeah yung book sales din." Sagot ko. "Malapit na tayo mag-second year. Malapit na magdisect ng palaka." Sagot niya. "Absent na lang ako kapag yun na yung gagawin." Sagot ko. Sobrang hina ko kasi na kahit picture lang ng palaka kinikilabutan na ako. Kahit maliit lang yung palaka tinatakbuhan ko. "Wow talaga lang babe. Face your fears." Sagot niya. "Eh bakit si Kuya Mark? Umabsent din." Sagot ko. "Kinaya mo naman nung grade 12 eh. Kayanin mo din ngayon." Sagot niya. "Basta 'pag nasukahan humuli ka ulit ng palaka ha." Sagot ko. "Oo." Sagot niya. "Confident ka pa talaga babe ah. Pero nung grade 12 nanginginig ka pa." Sagot ko. "Aish. Wag mo na yun paalala." Sagot niya. Natawa naman ako sa reaksyon ng mukha niya. Para siyang nakarinig ng mga salitang ayaw niyang marinig. "Uwi na tayo. Almost dinner na." Saad ko. "Bumili na lang tayo ng chicken wings wag ka na muna magluto." Sagot niya. "Sige. Ako na magbabayad." Sagot ko. Pumunta na kami ng parking lot para makauwi na. Dumaan muna kami sa favorite chicken wings place namin para magtake out. Pagdating namin sa unit ko ay nagbihis muna ko ng pambahay bago nagsaing. "Babe, dito muna ko matutulog sa unit niyo." Saad ni Vince habang naguunab ng kanin. Ako naman ay naghain dahil sabi niya siya na daw magsasaing. "Sige. Dun ka sa sofa bed." Sagot ko. "Ok lang." Sagot niya. Natapos na akong maghain ng dumating si Ate Gab. "Hi Ate Gab." Bati ni Vince. "Kain na tayo, Ate Gab." Saad ko. "Sige. Kumain na kayo. Tapos na din ako kumain kasi nagpablow out yung isa naming ka-duty." Sagot niya. "Sige po." Sagot ko. Kumain na kami ni Vince. Tiniran pa rin namin si Ate para kung sakaling gusto niya kumain. Umuwi muna si Vince para daw magpalit ng damit. Napagdesisyonan namin na magmovie marathon na lang since walang pasok bukas. Inayos ko na nag sofa bed habang hinihintay siya. Ang tagal niya kaya napagdesisyonan ko na magphone na lang muna. "Sorry, babe natagalan ka ba?" Saad niya. "Tagal mo. Ano bang ginawa mo?" Sagot ko. "Bumili pa ko snacks." Sagot niya at pinakita sa akin ang plastic ng convinient store. Tinulungan ko siya ilagay sa bowl yung chips na binili niya at kumuha kami ng tig isang kutsara para sa ice cream. "The Notebook na lang panoorin natin. Hindi ko pa napapanood yun eh." Saad niya. "Sige. Sigurado iiyak ka." Sagot ko. Napanuod ko na kasi yun. "Oo na. Hanapin mo na lang." Sagot niya. Hinanap ko na sa Netflix yung The Notebook. Ng matapos yung movie ay parehas namumugto ang mata namin. "S-sabi ko nga dapat di na yun yung pinanood natin." Saad niya. Pinunasan ko muna ang nakatakas na luha sa mata ko. "Sabi ko naman kasi eh." Sagot ko. "See? Kapag tragic yung ending ng movie nagsisihan tayo. Sana kapag happy ending ganun din." Sagot niya. "Itulog na lang natin 'to. Hating gabi na oh." Sagot ko. "Good mornight, babe. See you later. Love you." Sagot niya. "I love you. Mornight. See you later." Sagot ko bago tumayo. Niyakap niya muna ako bago ako makapasok sa kwarto ko. Nagtoothbrush muna ako at skin care bago matulog. Agad din naman akong nakatulog dahil sa pamumugto ng mata ko.

A/N: Hi Bemskies! Sorry kung super late ng update ko today. Nag-over fatigue kasi ako nilagnat ako ng three days. Palagi din kasi kong puyat kaya ayun nagalit siguro katawan ko. But for you kahit ang sakit ng ulo ko nagtatype pa rin ako ng pailan ilang words. Anyways isang chapter na langggg!! Isang chapter na lang tapos na tayo sa book 2! Malapit na magbook 3. Sa mga nakarating sa chapter na 'to thank you. Thank you for reading Emily's love and life story. Thank you for being part of my writing journey! Alam ko na marami pang kulang sa novel na 'to but still sinuportahan niyo pa rin. Thank you for that. Hopefully sa mga susunod kong novel ay kasama ko pa rin kayo. I'm already planning for an ending that everyone will surely think "bakit ganon?" or "sino yun?". So stay tuned. If you enjoy reading my updates please do vote comment and follow my wattpad account and recommend my story to your friends. Thank you Bemskies and enjoy reading! I love you!❤