Została jeszcze nie cała godzina do mojego spotkania z Niall'em. Zdążyłem obgryźć już wszystkie paznokcie ze stresu, chociaż s reguły potrafię nad sobą zapanować. Ja nawet nie wiem czym się przejmuje. To jest tylko Niall, zwykły uroczy chłopak, z którym od niedawna pisze. Dlaczego mi tak zależy żeby dobrze wypaść? Jak nie wyjdzie to trudno, nie mogę się tak przejmować.

Wstałem z łóżka, na którym leżałem i podszedłem do szafy z której wyjąłem, zwykłe czarne obcisłe spodnie i do tego podkoszulek z jakimś nadrukiem. Muszę trochę poprawić moje włosy, żeby go nie przestraszyć, bo dzisiaj mam jakieś krzaki na głowie. Po 10 minutach, moja fryzura była już okej. Umyłem zęby i już prawie mogłem jechać. Założyłem jeszcze buty i wyszedłem już z mojego mieszkania. Po przejechaniu połowy drogi, znowu ogarnął mnie stres. Nie wiedziałem jak to będzie wyglądało. Co jeśli się nie dogadamy? Albo, Niall uzna, że jestem jakimś starym dziadem i woli rozrywkowego Louisa? Jezus, Harry ogarnij się. Zaczynam się zachowywać jak zakochana nastolatka. Ja nawet nie widziałem Niall'a na oczy. Dojechałem już pod miejsce spotkania i zaparkowałem. Poszedłem pod kawiarnie, ale nigdzie, nie widziałem blond czupryny. Zostało jeszcze 5 minut do 19. A co jeśli nie przyjedzie? Może robi sobie ze mnie jaja i jest na imprezie u tego Zayna. Nie, nie mogę tak myśleć. Ni wydaje się naprawdę spoko i raczej nie jest osobą, która wystawia ludzi. Po około trzech minutach, zauważyłem uroczego chłopaka machającego w moją stronę, odmachałem mu i szeroko się uśmiechnąłem. Teraz tylko, jak się przywitać? Podać m u rękę? Co ja pierdole w ogóle? Niestety nie zdążyłem się zastanowić, bo blondyn już był obok mnie.
- Cześć- uśmiechnął się i lekko podrumienił.
- Hej Niall- jejku on jest jeszcze słodyczy niż na zdjęciu. Oboje nie wiedzieliśmy co mamy powiedzieć i po prostu na siebie patrzyliśmy. Dopiero z transu wyrwała nas jakaś stara babcia, która, gdy przechodziła popchnęła nas lekko. Niall popatrzył na nią z przymrużonymi oczami jakby właśnie skazywał ją na wyrok śmierci, na co się zaśmiałem.
- Masz ochotę na lody Ni? Mają w tej kawiarni naprawdę dobre.
- Jedzenia nigdy nie odmówię Haz- weszliśmy do budynku, w którym było o wiele chłodniej. Żałuję, że nie ubrałam krótkich spodenek, tak jak zrobił to Niall. Zamówiliśmy po 3 gałki lodów i zapłaciliśmy. Chciałem otworzyć drzwi Niall'owi, który był już zajęty jedzeniem lodów. Ale on najwidoczniej miał zamiar zrobić to samo i skończyło się to na tym, że Ni położył dłoń na moją. Zarumienił się i jak poparzony ją zabrał. W rzeczywistości nie jest już taki odważny. Uśmiechnąłem się pod nosem i otworzyłem nam drzwi.

Potem skierowaliśmy się do parku, aby sobie pospacerować. Rozmawialiśmy tak naprawdę o wszystkim. Niall z każdą minutą robił się coraz bardziej śmiały i chętny do rozmowy. Nie był już taki niepewny jak na początku, tylko sam teraz żartował i mnie zaczepiał.
- Prawdę mówiąc to jak już szedłem na spotkanie, to raz wróciłem się do domu ze strachu- zaśmiał się.
- Bałeś się, że okaże się jakimś pedofilem? - zaśmiałem się.
-Byłem w 99% pewny, że nim nie jesteś. Po prostu bałem się jak to będzie między nami. Bałem się, że jak mnie zobaczysz to pomyślisz, że wyglądam jak jakieś dziecko i tak samo będę się zachowywać. A ja cię serio polubiłem przez to pisanie i zależało mi na tym, aby wypaść dobrze.
- Nawet tak nie pomyślałem Ni. Ja też się bałem tego spotkania, myślałem, że powiesz, że jestem jakimś starcem- zaśmiałem się.
- Nie wyglądasz na już prawie 21 latka. Dałbym Ci spokojnie 19 lat.
- To chyba dobrze.
- Bardzo dobrze! Bo nie wyglądasz, jak pedofil, który chce mnie zaciągnąć do auta, tylko jak mój znajomy- zaśmiałem się na jego słowa.
- No faktycznie to jest plus.
- Gdzie teraz idziemy? Robi się już trochę chłodno, no już będzie dochodziła 21.
- Ugh, będę musiał iść już na autobus, mama mnie zabije jak nie wrócę przed 22.
- Mogę cię odwieźć do domu.
-Byłoby super, ale czy to nie będzie dla ciebie problem?                                                                                    -Oczywiście, że nie. Jeśli się oczywiście nie będziesz bał, że cię porwę czy coś-zaśmiałem się.------Ufam ci Haz, myślę, że już miałeś sporo okazji, żeby mnie wykorzystać, więc już być to dawno mógł zrobić- uśmiechnął się.

- To co, idziemy w stronę auta?

- Idziemy.
- Właśnie, zapomniałem Ci na początku tego powiedzieć.
- Co takiego?
- Ułożyłeś dla mnie włosy!
- Uznałem, że mogę to dla ciebie zrobić.
- Niall to było takie poświęcenie, dziękuję naprawdę- oboje się zaśmialiśmy- A tak serio, to jestem ciekawy teraz jak wyglądasz w takich oklapniętych.
- Zayn mówi, że gorzej, ale to już będziesz musiał sam stwierdzić- uśmiechnął się lekko.

Po 15 minutach wsiadaliśmy już do auta.
- Będziesz musiał mówić, gdzie mam jechać.
- Dobrze, będę cię kierował.

Droga minęła nam bardzo szybko, bo Niall nie mieszka daleko od tego miejsca, tylko on jest po prostu zbyt leniwy, żeby iść na nogach. Niall rozpiął pasy i zaczął mówić:
- Dziękuję za podwiezienie i za wszystko, bo naprawdę super się bawiłem.
- Ja też Ni i mam nadzieję, że za niedługo to powtórzymy- Niall niespodziewanie mnie przytulił, przez co przez chwilę nie wiedziałem co robić, ale oddałem uścisk. Wyszedł z auta i jeszcze pomachał mi na pożegnanie. Przez całą drogę powrotną myślałem tylko o nim. Nie wiem jak mogłem, pomyśleć, że jest zwykłym chłopakiem, jest w nim coś, co przyciąga. Nie wiem czy to jego piękne błękitne oczy, czy może cudny śmiech. Ale jestem w 100% pewny, że to nie było nasze ostatnie spotkanie. Już po tych dwóch godzinach spędzonych razem wiem, że będę chciał pogłębić naszą znajomość. Niall to na pewno nie jest zwykły chłopak.