Bazen kendimden bahsediyorum
Bazen de sen geçiyorsun aklımın her ucundan
Nasıl olduğumu pek bilmiyorum
Ama sen yokken ki halimi çok iyi biliyorum
Sen nasılsın güzelim

Bazen kendimden önce geliyorsun aklıma
Bazen de kendimi bile düşünmüyorken yakalıyorum kendimi
Zaman akıyor
Sen ise bir kayığa binip gelemiyorsun

Kayık duruyor
Akan yalnızca zaman olmuyor
Su akıyor
Anılar akıyor
Ama bir sen akmıyorsun
Gözlerimin önünden geçip gitmiyorsun

Sular, zaman kime akıyor
Kayığın kayması için ne yapmalıyım
Seni yanıma getirmesi için ne yapmalıyım
Ya yanlış yere akarsa su

Güzelim
Akan su bile seni bana getirmiyor
Akan zaman bile seni bana bağlayamıyor
Ya yanlış anılara akarsa zaman

Seninle olduğum her an
Gelir bana mucize gibi
Olağanüstü güzelliği mi sağılıyor
Söylesene benim olman gereken yerde kim var şimdi

Söylesene akan kayıkta
Kim var şimdi yanında
Kim var zamanını harcadığın
Her an mucize gibi gelir
Söylesene güzelim nasıl hayat şimdi onla

Hiçbir yüz güzel senin yüzünden
Ne zaman ne de sular akıyor sensiz
Tek giden sen miydin beni bırakıp
Yoksa anılarımız hafızamdan silinir miydi
bu kadar erken

Kimseydi senin yerine koyduğum
Kimseydi suların aktığını bana öğreten
Kimseydi hiç kimseydi sensizliği bana öğreten
Bu ne demek oluyor güzelim
Ben sensizliği öğrenemedim mi
Alışamadım mı yokluğuna
Yoksa hafızam bana oyun mu oynuyordu
Üstelik bu kadar erken

Silinen hafızam mı yoksa sen misin
Ne de olsa hafızamı renklendiren tek sendin
Beraber yeni anılar biriktirmek için aynı buluşma yerimizde bekliyorum
Hafızan da kaldıysa gelir misin
Bu sefer söz unutmayacağım

Söz unutmayacağız ikimizde
Bir kez hatırlasan
Her şeyi hatırlardım
Zaman akar su akar anılar akar
Hepsi gözümüzün önünde akıp gider
Hepsi gider kalan sen olursun bu kez

Hatırlıyor musun seni ne kadar sevdiğimi
Görüntün bulanıklaştıkça sevgimin netleşmesi
Akıl almaz geliyor
Sen biliyor musun
Neyin ne zaman netleşiceğini

Nerden bileceksin
Her şeyi unutmuşken
Hiçliğin seni saracağını
Söylesene güzelim
Şimdi seni sarıp sarmalayan kim
Kim akan suyu senin için tutan
Akıl almaz geliyor
Şimdi zamanının ona akması

Yalnızım, bıraktığın gün ki gibi
Zamanı da suyu da tutan bendim
Bir hiç uğruna olmadığını kanıtlamaya
gücün var mı
Bedenimi tek saran kollar seninkilerdi
Nerede yanlış yaptım
Seni seçmekle mi yoksa senden sonra hala anılarımıza tutunmakla mı

Nerede hata yaptım
Seni sevmekle mi
Yoksa kendimi gidişine rağmen
sana inandırmakla mı
Bilmiyorsun unutuyorsun
Hatırlamıyorsun belki de görmezden geliyorsun
Beni kendine sarıp sarmalayan bir tek sendin
Gidişine bile hayrandım
Ne güzel gittin

Bakmakla kalmamalıydın
Belki de durdurmalıydın beni
Bilebilir miydin
Şuan bu halde olacağımızı
İkimizde severken gitmeme neden olan neydi
Sevgin mi ağır gelmişti

Hep kalanlar üzülür sanmıştım
Yanılmışım
Her giden istediği için değil
Bazıları da istenmediği için gidiyormuş
Sevgin değil belkide
Sevmeyişin ağır gelmişti

Sevdiğim, sevmeseydin hala acı
çekiyor olur muydum
Seni bekler miydin
Şimdi ağıran saçlarımın rengi kadar
buğulu mazi
Renklendirebilir misin
Hafızan seni yarı yolda bırakır mı
Hatırlatır mısın bana ağır gelen sevgini

Hatırlar mısın bu ağaran saçları okşayışını
O buğulu camdan bakar gibi izlediğimiz eskiyi
Hatırlar mısın güzelim
Sana ilk gülüşümü
Seni ilk günkü gibi sevişimi

Hatırlamıyor olsam canım yanar mıydı
Özler miydim okşayamadığım saçlarını
Her kış ayında buğulaşan camın başındaki
yerimi alır mıydın
Özlediğim anılar mı yoksa anılardaki sen mi

Bu böyle gidecek sanırım
Bir gün olurda ağırlaşan saçlarımı
taşıyamazsam
Güzelim stevya bırak toprağa
O orda yeşersin
Belki çiçek açar
Zaman akar onun için
Belki su akar onu beslemek için
Her kış tomurcuk açar
Buğulaşan camından izlersin onuda
Benim gidişimi izlediğin gibi

Biz için çok mu geç kaldık
Akmasına gerek kalmadan ben sularım
Gerektiğinde zamanı durdururum biraz daha
olsun yapraklarının dökülmemesi için

Geç mi bilmem ama
Benim için geç gibi
Dönmen için dönmek için
Stevya'ya iyi bak güzelim
Yaprakları benim toprağımda
Çiçekleri senin saçlarında kalsın
Gülüşünü ona göster
Düşüşümü ben yaşarım

Üzgünüm sevgilim,
Gidişim için
Seni üzen sözlerim için
Ben okşamaya doyamadan ağıran
saçların için
Stevya çiçek açarken yarı buğulu
camdan beraber izleyemediğimiz için
Özür dilerim sevgilim

Özür dilerim güzelim
Dönemedigim için
Saçlarımı bir kez daha okşayamadığın için
Özür dilerim sana bıraktığım tek şey
stevya olduğu için

Gidişim ardından pişmanlıklarla
dolun olan mektubu mu okuyamadığın
için kendime kızıyorum
Sen bana kızma olur mu?
Yeri gelir sana melodi gibi gelen sesimle
sana okurum.
Belki bu hayatta değil ama bir sonraki
hayatımızda
Okumam için bir dahaki hayatımızda yine
beni sevebilir misin

Seni her zaman severim güzelim
Senin hep sevdiğin şekilde sana tekrar seslenebilmek için
Tekrar tekrar seni severim
Her saçım ağardığında dizine
yaslanır yine dinlerim
Yine stevya bırakır toprağa yine sana
kavuşmak için giderim

Aynı hataları tekrarlamama
izin verme olur mu
Anıların sis bulutuna dönüşüp
kaybolmasına gerek kalmasın
Gitmeseydim eğer şuan nasıl olurdu
diye düşünmeme gerek de kalmaz değil mi

Kalmaz güzelim kalmaz

Sis bulutları bizi sarar bu sefer
Anılar dolar taşar
İkimiz el ele yürürken
Kaybolmazsın ben seni sarıp sarmalarken
Bu seferlik hoşçakal sevgilim
Bu seferlik...

Bu sefer seni değil bir sonraki anılarımız için ölmeyi bekliyor olucam
Hatırlamayacak olsam da hayalimizi kuracağım
Hoşçakal sevgilim

İki sevgili ne kışın stevyanın çiçek açmadığını ne de bir sonraki hayatlarında tekrardan aynı zaman akışında doğma olasılıklarının az olduğunun farkındaydı.

⸻❅⸻

Arkadaşıma ,kintsugi26, bir şiir atmam sonucu olay buraya kadar geldi. Karşılık verirken anı yaşadığım ve duygusunu hissettiğim için sizlerle paylaşmak istedim. Okurken duygunun sizede geçmesi dileğiyle.

Hoşçakalın...

Belki başka zaman.
Zamanın durduğu stevya ağacının nadiren çiçek açtığı o kış ayında.
Buğulu camı yün kazağımızla silerken içimizi ısıtması için elimize tutuşturulan sıcak çikolatayı yudumlarken stevyayı izleriz.