Tony hield ontkennend zijn handen omhoog. "Er is niks met mij aan de hand."
"O ja?" Vroeg Bruce scherp.
"Bruce." Ik legde mijn hand op Bruce's schouder. "Kalm aan een beetje. Haal eerst een paar keer diep adem. Straks staan we hier met een groene reus."
"En dat wil niemand." Zei Tony.
"Ik schudde mijn hoofd misprijzend. "Niet nu, Tony."
Tony haalde zijn schouders op en liep een paar meter bij ons vandaan.
"Denk na, Bruce." Zei ik zachtjes. Ik wilde niet dat Tony ons hoorde. "Hij is dronken en heet Tony Stark. Dit was te verwachten."
"Nee." Bruce schudde zijn hoofd en trok zich los. "Dat was het niet. Hij had gezegd voorzichtiger te zijn."
"Het lukt niet altijd om een belofte na te komen." Zei ik verdedigend.
"Waarom beloofde Tony het dan?" Bruce keek me aan met een blik die mij beangstigde. Hij keek alsof hij het echt niet meer wist.
"Geen idee." Zei ik.
"Voor Tony betekent een belofte niks." De stem van Bruce klonk moedeloos.
"Tuurlijk wel." Ik keek naar Tony. Hij stond aan de rand van het plateau en keek recht naar beneden. Onder hem sloegen de golven kapot op de kust.
"Waarom houdt hij zich dan nooit aan zijn beloftes?" Vroeg Bruce. Zijn woorden klonken hol.
"Tony houdt zich echt wel aan zijn beloftes." Ik keek weer naar Bruce.
"Noem eens een voorbeeld." Zei Bruce.
Ik dacht diep na. "Nou, die ene keer dat jij vroeg of hij van je spullen af kon blijven."
"Dat telt niet." Zei Bruce. Ik zag een traan over zijn wang glijden.
"Hoezo niet?" Ik gaf Bruce een knuffel. Ik wilde laten merken dat hij me alles kon vertellen.
"Omdat," Zei Bruce. "ik had gedreigd al zijn spullen uit het raam te gooien als ik hem er nog één keer op betrapte met mijn spullen bezig te zijn."
Ik knikte. "Dat telt inderdaad niet." Ik zuchtte en groef diep in mijn geheugen. Zoveel beloftes had Tony niet, maar hij had ze wel bijna allemaal een keer gebroken.
Ik voelde Bruce zijn kin op mijn schouder leggen. Ik stond met mijn rug naar Tony. Mijn haren gingen overeind staan. Tony was dronken. We moesten hem zo snel mogelijk naar huis brengen.
"Steve?" Bruce verlegde zijn hoofd.
"Ja?" Ik probeerde naar Bruce te kijken.
"We kunnen het beste hier blijven."
"Waarom?" Ik snapte er helemaal niks van.
"Tony heeft het nodig." Bruce's stem klonk niet langer moedeloos. Hij klonk eerder bezorgd. Bruce maakte zich los uit mijn omhelzing en liep naar de rode sportwagen.
Ik liep op Tony af. Hij stond besluiteloos naar de zee te kijken. Ik ging naast hem staan.
"Hey." Zei ik ongemakkelijk.
"Hey." Bergroette Tony me. Hij staarde naar iets wat alleen hij kon zien.
Ik ging zitten en tot mijn verbazing deed Tony hetzelfde.
"Hoe voel je je?" Vroeg ik. Ik legde mijn hand op Tony's voorhoofd. Tony zei niks en bleef braaf zitten.
"Steve, dit moet je zien!" Riep Bruce.
Ik keek om en hoorde Tony kreunen.
"Wat is er?" Riep ik. Ik maakte aanstalte om op te staan.
Tony pakte mijn arm vast. "Zeg niks tegen Pepper." Smeekte hij. "Of één van de andere Avengers."
Ik knikte. "Beloofd." Fluisterde ik en stond op.
Ik liep naar Bruce. Hij stond bij de open achterbak van de STARK 3.
"Moet je kijken." Hij wees me op een verzameling van lege flessen.
Ik las de eticketten. Het waren allemaal flessen waar sterke drank in had gezeten. "Tony?" Riep ik.
Tony kwam aanlopen. "J-ja?" Hij keek ons schichtig aan.
"Wat moet dit voorstellen!?!" Bruce keek boos naar Tony.
"Bruce, wees niet zo streng." Ik kneep Bruce in zijn hand.
"Maar..." Bruce keek naar de lege flessen.
"Wat is dit, Tony?" Vroeg ik geduldig.
"Wel, kijk." Begon Tony.
"We zullen echt niet boos worden." Moedigde ik hem aan.
Hij keek me aan. Ik las de angst die in zijn ogen lag. "Het zit zo." Tony begon te vertellen over feestjes en meiden. Ik luisterde aandachtig. Naast mij keek Bruce steeds teleurgestelder.
Aan het einde van Tony's verhaal liep Bruce hoofdschuddend weg.
Ik legde mijn arm om Tony's nek. Ik gaf om hem, ik gaf om deze miljardair. Ik wilde er zijn voor Tony.