Naast ons kwam de auto opeens tot leven. We hoorden de motor brullen en zagen Tony naar ons knipogen. Hij pakte het stuur met twee handen vast en gaf gas.
Verbaasd keek ik hoe de rode auto steeds verder optrok. Hij reed nu vast al iets van 300 km/u.
"Gassen!" Riep Bruce opgewonden.
"Rustig maar." Zei ik. Ik drukte het gaspedaal in. Nieuwsgierig keek ik op de snelheidsmeter en zag 280 km/u staan. De adrenaline gierde door mijn lichaam. Het voelde fantastisch.
Voorzichtig gaf ik nog wat meer gas. Er stond nu 300 km/u op de teller.
Naast mij keek Bruce angstig naar de weg. "Vind je dit niet gevaarlijk?" Zijn stem beefde.
Ik negeerde hem en schakelde naar een hogere versnelling. "Dit is fantastisch!" Riep ik.
"Daar denk ik heel anders over." Zei Bruce met een klein stemmetje.
"Stel je niet aan." Zei ik en drukte het gaspedaal nog verder in.
We liepen langzaam weer in op Tony.
"Waar is de finish eigenlijk?" Vroeg Bruce.
"Geen idee. Ik dacht dat je dat wel met Tony had afgesproken."
Het bleef even stil. "Nee." Zei Bruce uiteindelijk.
"Dus je bedoelt dat wij, als twee halvegaren, tegen Tony aan het racen zijn zonder dat er een finish is?" Vroeg ik.
"J-ja." Stotterde Bruce.
"Waar wacht je dan op? Spreek met Tony af waar de finish is." Zei ik ongeduldig.
"Natuurlijk." Bruce pakte de telefoon en stuurde een berichtje.
PING. "Zijn we vergeten af te spreken waar de finish is?" Las Bruce voor.
'Ja.' Stuurde Bruce als antwoord.
De telefoon ging over. Bruce nam op. "Hallo, met Bruce Banner. Met wie spreek ik?"
"Tony."  Hoorde ik Tony's stem zeggen door de telefoon.
"Hey Tony." Zei Bruce. "Waarom bel je?"
Ik probeerde niet te lachen. Bruce wist heel goed waarom Tony belde.
"We rijden nog vier kilometer door." Klonk Tony's stem. "Over vier kilometer zie je een soort van parkeerplaats aan je linker kant. Je hebt daar een geweldig uitzicht. Zullen we zeggen: Wie er het eerste is?"
Bruce en ik keken elkaar bedenkelijk aan. Ik knikte.
"Is goed." Zei Bruce en hing op. Bruce zette de radio uit en zocht naar de muziek van Tony. Uiteindelijk vond hij wat hij zocht. Langzaam bladerde hij door de rij met afspeellijsten. Hij selecteerde de afspeellijst 'Race Muziek' en zette hem op.
Ik luisterde. Het liedje 'Me Too' werd afgespeeld en ik zette het geluid harder. Luidkeels zong ik mee: "Who's that sexy thing I see over there? That's me, standing in the mirror. What's that icy thing hanging around my neck? That's gold, show me some respect."
Bruce keek me verbaasd aan. "Hoe komt het dat je de tekst weet van dit nummer? Alleen Tony luisterd dit soort muziek."
Ik knikte. "Ja, maar als Tony de hele dag dezelfde drie nummers afspeelt en jij helaas in de zelfde ruimte moet zijn..."
Bruce glimlachte. "Arme jongen. Het is een wonder dat je nog leeft."
Ik keek hem zielig aan. "Ik kan het zelf ook nog steeds niet geloven."
We reden door en de finish kwam in zicht. Ik gaf nog wat meer gas en zag dat we ondertussen 350 km/u reden.
Ik ging naast Tony rijden. Eindelijk had ik hem ingehaald. We reden tegelijk langs de soort van parkeerplaats. Ik zag Tony zich schrap zetten en hoorde banden piepen.
"Wat is hij aan het doen?" Riep Bruce verschrikt.
"Remmen." Zei ik en trapte ook vol op de rem. Slippend kwamen we tot stilstand.
Ik zette de auto in zijn achteruit, keerde en reed terug naar de 'finish'.
Bij de 'finish' stond Tony op ons te wachten. Hij had zijn auto geparkeerd op het kleine plateau. Ik zette mijn auto ernaast. We stapten uit, ik teleurgesteld dat we er al waren en Bruce opgelucht dat zijn leven niet meer in gevaar was.
"Dat duurde lang!" Riep Tony blij.
"Dat is niet waar!" Riep ik opgelaten.
"Tony!" Bruce duwde me aan de kant en stapte op Tony af. "Wat denk je wel?" Schreeuwde hij.
"Rustig." Zei Tony geschrokken. "Wat is er met jou aan de hand?"
"Wat is er met mij aan de hand? Wat is er met mij aan de hand?" Riep Bruce hysterisch. "Jij." Riep Bruce en hij prikte met zijn vinger tegen Tony's borst aan. "Wat is er met JOU aan de hand, zul je bedoelen."