We zaten in een kring op de grond in de veel te grote woonkamer van Malibu Point, één van Tony's villa's.
Het was buiten al donker en Clint en Natasha waren kinderachtig aan het doen. Ze fluisterde steeds iets in elkaars oor en schoten dan weer in de lach.
"Wat is er zo grappig?" Vroeg Bruce uiteindelijk.
"Niets." Giegelde Natasha.
"Helemaal niets." Zei Clint, overdreven met zijn hoofd schuddend.
"Als er niets is..." Zei Stark.
Iedereen keek de playboy verbaasd aan. Hij zat daar nu al een half uur zonder iets te zeggen. Dat was normaal gesproken niks voor hem.
Het genie keek iedereen uitdagend aan en haalde zijn schouders op. "Ik kan ook best stil zijn."
Iedereen schoot in de lach, behalve Thor. Hij keek ons vragend aan. "Wat is er zo grappig?"
Barton en Romanoff keken naar elkaar.
"Niks bijzonders." Grinnikte Clint.
Ik kreeg de slappe lach en voelde hoe iedereen me verbaasd aankeek.
"Zo?" Zei Stark uiteindelijk. "Vindt de Captain dit grappig?"
Ik probeerde op te houden, maar dat mislukte jammerlijk.
"Zien we eindelijk een keer de échte Steve." Zei Nat sarcastisch.
Tony keek me met medelijden aan. Ik begreep het al. Ik was het mikpunt geworden van allemaal sarcastische opmerkingen.
Geloof me, dat wilde je niet, en al helemaal niet bij de Avengers. Zij hadden geen enkel greintje respect.
"Dus Cap, Hoorde ik Barton zeggen. "Ligt het lekker?"
Door mijn acties lag ik op de grond. "Nee." Zei ik en ging overeind zitten.
Stark stond op en liep weg. Het bleef lange tijd stil. Niemand wist wat te zeggen.

Na vijf minuten was het genie nog steeds niet terug.
"Ik ga hem zoeken." Zei Tasha. Ze stond op.
"Ik ga mee." Zei Barton snel.
"Wacht!" Riep Thor. "Misschien wil hij gewoon even alleen zijn?"
De twee spionnen keken de dondergod aan. "Stark en alleen zijn?" Vroegen ze tegelijk. "Meen je dat nou echt?" Ze liepen samen de trap op.
"Ik denk dat je beneden moet zoeken!" Riep Bruce.
"Ja." Riep ik. "Je kent hem toch?"
Nat en Clint deden net of ze ons niet hadden gehoord. We luisterden en hoorden hoe ze een kamer binnen gingen.
"Ze houden het nog geen twee minuten vol." Gokte Banner. "Dan komt Stark erachter en geeft ze een preek over privacy."
We schoten weer in de lach.
Je verwachtte het misschien niet, maar die miljardair kon héél boos worden.
Geduldig wachtten we twee minuten. Nog steeds was er geen schreeuwende philantropist te horen.
"Tony?" Vroeg ik voorzichtig.
Geen reactie.
Ik keek Bruce bezorgd aan. Ik zag mijn angst in zijn ogen weerspiegeld.
"Tony?" Fluisterde hij.
Ik schudde mijn hoofd.
"WAAR IS ARMOR-MAN?" Riep Thor.
"Geen idee." Ik haalde mijn schouders op.
"Hij lijkt wel van de aardbodem verdwenen." Natasha kwam de trap af gelopen. "We hebben iedere kamer gecheckt."
"Maar geen spoor van Stark." Barton sprong over de trapleuning.
Ik haalde diep adem. Waar kon Stark zijn?
"Hebben jullie beneden gekeken?" Bruce stond op.
"Ja." Reageerde Romanoff gepikeerd.
"En in de garage?" Vroeg Banner.
"Garage?" Vroeg Clint.
"Niet dus." Ik stond op. "Kom op Bruce. We moeten een playboy vinden."

Banner en ik gingen naar beneden en kwamen in het grote lab terecht dat de villa rijk was. Voorzichtig liepen we tussen de rommel door.
"Hoe kan Stark in deze rommel nog iets terug vinden?" Bruce trapte bijna op een harde schijf.
"Geen idee." Ik stapte over een stapel oude papieren heen.
Banner sprong slungelig over een paar dozen. "Moet je dit zien!" Hij wees naar een doos met het logo van SHIELD erop.
"Wat is dat?" Nieuwsgierig kwam ik dichterbij.
"Geen idee." De wetenschapper pakte de deksel vast. "Zullen we kijken?" Hij keek me aan als een jongetje van tien dat heel goed wist dat hij iets deed wat niet mocht.
Ik twijfelde. "Wat nou als Stark dit te weten komt?"
"We zijn hem aan het zoeken, Steve. We kunnen altijd zeggen dat we op zoek waren naar aanwijzingen." Bruce tilde de deksel een klein stukje op.
Daar zat wat in, dacht ik. "Goed, maar wees wel snel." Ik keek nog een keer vluchtig om me heen. Er was verder niemand te zien.
Bruce maakte de doos open.