mijn bed is een koude plek,
en steeds heb ik gebeld,
maar de woorden zijn echo's
verdwenen in mijn mond,

geen bloem, maar een cactus,
je stekels verdreven ieder,
die zich in de buurt waagde,
toch vraag je wat je misdeed,

lieve jij, lieve ik, lieve wij,
het is niet moeilijk te zijn,
maar wel te blijven,
daarom vlucht je heen,

Je weet dat niemand blijft,
en dat takken gedoemd zijn
te sterven, enkel de wortels
kunnen blijven, enkel jij.