W jakich okolicznościach padło pierwsze "Kocham Cię"? Cz. 1/3

Anakin Skywalker:

Byliście na wspólnej misji. Anakin wpakował Was w kłopoty. Zabarykadowaliście się w piwnicy, do której w każdej chwili mogły się przebić droidy. Anakin chciał się poświęcić dla Ciebie i ściągnąć na siebie ogień droidów, by dać Ci uciec. Wtedy Ty przybiłaś go sobą do ściany.

- Nienawidzę cię i twoich głupich pomysłów! - warknęłaś. - Ogarnij się! Czekajmy, może jeszcze ktoś nas znajdzie...

- Nikt nie przyjdzie, [T/N]! - huknął. - Skoro mnie tak nienawidzisz, to czemu nie chcesz mi pozwolić pójść i uratować Twój tyłek?!

- Bo cię nienawidzę, ale i kocham ponad życie, ty nieboobłażący idioto! - krzyknęłaś z mieszaniną wściekłości i desperacji.

Zanim zorientowałaś się, co powiedziałaś. Anakin zakręcił Tobą i teraz to Ciebie przykuwając do ściany, agresywnie pocałował.

Luke Skywalker:

Od dawna Leia przewidywała, że to się stanie. Han też. I właściwie wszyscy. Tylko Ty nie dowierzałaś.

Kiedy tej nocy na Endor, Luke przyszedł do Ciebie, też nie spodziewałaś się, że to nastąpi. A na pewno nigdy nie chciałaś, by przyszło w taki sposób. Luke opowiadał Ci, że musi uratować swojego ojca i że będzie musiał Was opuścić. Że być może już nigdy się nie spotkacie...

Nie chciałaś płakać. Nie przy nim. Nie przyjmowałaś do wiadomości, że odejdzie, a jednocześnie właściwie pragnęłaś zostać sama, by dać upust rozpaczy. Straciłaś już tyle osób... Czemu Luke...? Czemu on...?

Wpatrywałaś się pustym wzrokiem w noc. Twoją twarz owiewał zimny wiatr. Usłyszałaś nad swoim uchem westchnienie. Zamknęłaś oczy. Zaraz odejdzie... Odejdzie i nigdy nie wróci...

Ku swemu zdziwieniu, poczułaś na ramieniu ciepło ludzkiego dotyku. Luke gładził cię dłonią. Zesztywniałaś. Twoje ucho omiótł jego gorący oddech.

- Ostatnie, co bym chciał ci powiedzieć... - szepnął. - To to, że cię kocham, [T/I]... Od pierwszej chwili, w której Cię zobaczyłem...

Cad Bane:

Cad podnajął Cię jako pomoc do jednego zlecenia.

Zamiast jednak po prostu mu pomóc, nie ograniczałaś się do wypełniania jego poleceń, ale zaczęłaś robić własne posunięcia.

Ostatecznie, kiedy byliście o krok od złapania zbiega, którego mieliście dostarczyć Huttom, udało Ci się wystryknąć Cada i samej zgarnąć uciekiniera oraz nagrodę.

Kiedy wracałaś z kredytami w torbie, Cad przydybał Cię i z blasterem wbitym Ci w plecy, pokierował w ciemny zaułek. Tam kazał Ci pójść pod ścianę. Patrzyłaś w ziemię z rozpaczą. Nie miałaś jak uciec. Miał Cię na celowniku. I wiedziałaś, co zaraz zrobi...

Zamknęłaś oczy, myśląc z mieszanką goryczy i dumy, że przynajmniej raz udało Ci się go wykiwać.

- Spójrz na mnie - powiedział nagle.

Otworzyłaś oczy zdziwiona.

Cad zbliżał się do Ciebie powoli. W końcu stanął tak blisko, że czułaś na twarzy jego oddech. Jedną dłoń oparł o ścianę obok Twojej głowy. Z drugiej strony przyłożył do Twej skroni lufę blastera.

- Mógłbym cię zabić... - szepnął. - Ale wolę zawrzeć z tobą drugi układ... Mam nadzieję, że tym razem mnie nie zdradzisz, bo Cię kocham i złamało by mi to serce.

Brzmiało to tak absurdalnie i nieszczerze, że pomyślałaś z początku, że sobie z Ciebie kpi. Pewnie robił to, ale tylko połowicznie, bo po wypowiedzeniu tych słów, przycisnął swoje usta do Twoich.