Case 62: The Favor

Rima’s POV

Manang Ason’s Apartment. 0812 HR.

UGHHHHHH.

(= o =)\\~~

Ang chakit chakit nemen ng ulo koooooo~ uwaaaaaaaa. Para siyang mabibiyak. HUHUHUHU. Araaaaaaayyyyyyy!!!! T^T

Tatayo na sana ako pero tumumba ulit ako sa higaan.

*boink boink*

\(-__-\)zzzz

Ano ba yan, para akong nakainom eh…

(O___ O)~~!

Teka— bat ako nasa balcony??!!??!?!

“Hoy. Gising ka na pala.”

(O . O)7?

“T-Teka? Bat ako nasa balcony Skyler? Anyare ba kagabi?!” tanong ko agad kay Skyler nung magsalita siya sa likod ko.

“Nagyaya kang makipag-inuman kagabi. Sabi mo kasi baka makatulong yun sa problema ko.” sabi nito habang pachill chill lang na nainom ng kape.

“Ha? Bat hindi mo ako pinigilan? DI AKO NAINOM NOH!!!”

“Yun na nga eh. Nasobrahan ka yata sa fastfood. Pagkatapos nating kumain sa MCDO, nagyaya ka sa pinakamalapit na convenient store at bumili ng beer. Tapos sabi mo CHEERS!!!” sabi nito.

\(>____<)/

*gulo buhok*

“WALA AKONG MAALALA!!!! ARGHHHHH!!!!” sabi ko.

Umupo siya sa tabi ko at iniabot yung cup ng coffee sakin. “Here. Drink this, baka sakaling maalala mo pag medyo matino ka na.” sabi niya pa.

*HAMPAS*

“Pinagsamantalahan mo ang pagiging lasing ko noh?!”

(=_____=)#

“Hoy. Kahit di ka uminom ng beer, para kang lasing. At isa pa, hindi ako papatol sayo noh. Mahiya ka nga, ilang beses ko bang uulitin sayo na hindi ka naman sexy kaya hindi ako mag-iisip man lang na reypin ka. Arasso?” panglalait niya.

“ANG SAMA SAMA MO!!! SEXY AKO NOH!!!” pagtatanggol ko sa sarili ko.

(/> 3<)/*L(=___=#)

“Stay away from me you freak.” =_=

“Hmph.” '( =3=) *cross arms*

“Inumin mo na yang kape mo para naman bumalik ka na sa katinuan. Mas nakakatakot ka pag lasing. Para kang evil witch. Tawa ka ng tawa.” tumayo na siya tapos nilapag niya yung kape ko sa table.

“Oo na. Hmp.” I rolled my eyes.

He pats my head then messed my hair. =_____=

Pumasok na siya sa loob at kinuha ko naman na yung kape ko. Medyo mainit pa at parang ang bango lang niya, narelax tuloy yung baliw kong utak eh. ^^

*higooooop~*

*____*

SARAAAAAAP! :3

*bzzt*

Eh? Ang aga naman ng nagtext na toh~

From: Stephen Ballpen

Rima, can we talk? Café Latte. 6pm?

O_______O

Is he going to talk about their Dad? Omo. Bat nga ba ako ang gustong kausapin ni Stephen? Diba dapat si Skyler?! *panic* >_<

To: Stephen Ballpen

Bakit ako? Aren’t you supposed to be talking to Sky?

INHALE EXHALE KA LANG DYAN RIMA. WEEEEW. = o =

*higooooop~*

*bzzt*

From: Stephen Ballpen

I want to talk to you. Pwede ka ba?

\(>______<)/

Walang smiley. Huhuhuhu. Ibig sabihin, galit siya saken? Seryoso siya? Omo. Bat kasi ako pa, eh hindi ko naman alam ang totoong nangyari, at isa pa sinabi lang ni Skyler yung konting details nung nangyari sa kanila pero diba dapat, wala na akong konek dun? HUHUHUHU.

*higoooop~*

(TT/\TT)*

***

Papaalis na ako ng biglang bumukas ang pinto ni Skyler, mukhang aalis din siya ah. Omo. Ang pogi niya din talaga pag nakacasual clothes. Naka-jeans siya tapos polo na may t-shirt sa loob tsaka naka unbutton yung polo. May earphones siya at nakapoker face. =_=

“Saan ka pupunta?” tanong niya saken.

“Sa pupuntahan~” ^___^

“Ha-ha. Ang cute…”

“KO?” *___*

“Hindi. Ang cute ng joke mo. NAKAKATUWA.” pero poker face yung ichura niya. =_=

“CHE!” sabi ko tsaka naman ako naglakad na papunta sa may hagdan. Ramdam ko naman na sumunod siya saken.

“Gusto mong sumabay? Aalis din ako.”

UWAAA. Naamoy ko yung pabango niya. @__@

“Ah, ano… dadaaan pa kasi ako sa ano—sa school. Mag-aasikaso lang ng clearance chu chu ever! HAHAHAHA.” I lied. Ayoko ngang malaman niya na makikipagmeet ako kay Stephen, alam niyo naman yung issue sa papa nila diba?

“Ah ganun ba? Okay. Una na ako.” tapos nauna na siyang bumaba sa hagdan.

*SINGHOOOOT*

Ang bango talaga ng lalaking yan. Nakakahypnotize yung pabango niya, napapasunod tuloy ako eh grabe—

“Okay ka lang ba?” napadilat ako at napatigil sa pagsinghot ng makita kong lumingon siya saken.

(//o\\)

“OO! OKAY LANG!” (^__^)d' sabi ko at nagthumbs up pa.

“Pssh.” tapos tuluyan na siyang bumaba sa hagdan, nung maramdaman kong nasa baba na siya, tsaka ako sumunod sa baba.

Nagcommute lang ako para makapunta ng Café Latte. Medyo madilim na at madami ng tao habang naglalakad ako galing sa babaan ng jeep.

Nakita ko naman agad si Stephen na nag-aantay sa labas ng Café.

“Stephen!” tawag ko dito.

“Hey!” lumapit ito saken. “Buti nalang at nakarating ka!” ngiti nito saken.

“Tara sa loob.” yaya ko at tsaka siya sumunod saken papunta sa loob. Humanap ako ng table na medyo konti lang ang tao. May feeling kasi ako na medyo seryoso ang topic na pag-uusapan namin eh.

After naming makaorder at makapagsettle ng mga kakainin…

“Bat mo ko gustong maka-usap? Miss mo ko?” biro ko sa kanya.

At as usual, ang pogi ng batang toh, napapangiti nalang siya pag nilalandi ko siya eh. HAHAHAHA. Palibhasa, may lablayp na kaya di na tinatablan ng charms ko. XD CHAROT!

“Ang kulit mo din talaga noh? Hahaha.” tawa pa nito. “Yeah, I have to admit. I missed you. Minsan nalang tayo mag-usap at lumabas simula ng maging kami ni Mikki.”

Inabot ko yung braso niya para hampasin. “Oy, ano ka ba. Natural na mas lagi mong kasama ang baliw na kalahating bakla na yun kesa saken noh.”

Tumawa siya tapos kinurot niya yung ilong ko. “Haaay, parehas lang din kayong special saken ni Mikz. Yun nga lang, mahal ko siya ng sobra.” tapos nagtawanan kami ang cheesy niya nauumay ako. =_=

Nung makarating yung order naming cake na sobrang peborit ko talaga sa café na toh, nilantakan ko na agad at hindi na muna pinansin si Stephen. Pagkain toh guys, FIRST PRIORITY. XD

“Rima…”

(O u O)~!

“Vhakheetsh?” puno kasi ng cake yung bibig ko.

(Translation: Bakit?)

“Kumusta si Skyler?”

(O_O)

Natigilan tuloy ako sa pagkain at uminom ng tubig. “Ah—eh…” sa sobrang katakawan ko, nalimutan ko na ang agenda ng pagkikita namin ni Stephen. ANG FLUFFY KASI NG MGA CAKES DITO~ :3

“May sinabi ba siya about kay—“

“About your Dad? Sa Dad ninyong dalawa? Yes. He told me some of it. Pinaintindi niya na hindi ka niya kapatid, na the two of you are not brothers.” sabi ko.

He sighed out in relief. “Buti naman at nasabi niya sayo, that means napakalma mo siya.” sabi niya.

“You’re worried to him, am I right?”

“Oo naman. Kahit papaano, he’s my stepbrother, at magkaibigan kami dati pa.”

O_______O

“Y-You guys are FRIENDS? WEH?!!!”

Natawa na lang siya sa reaction ko. “Magkaibigan kami nung unang year namin sa junior high. Nalaman namin na matalik na magkaibigan din ang Mom ko at ang Dad niya since magkasama sila noon sa college. Madalas akong dumalaw sa bahay nila Skyler noon sa Batangas kasama ang Mom. Wala naman kaming kaalam-alam ni Skyler na may relasyon na pala sila.”

Magkaibigan pala sila. HINDI SIYA HALATA. O_O

“T-Tapos?”

“Nakita namin ni Skyler nun sila Mom at Tito Sef, naghahalikan sila sa kitchen. Kakatapos lang kasi naming magbasketball. Sobrang nagalit si Skyler at sinugod sila Mom at Tito. Mga ilang buwan din bago nalaman ni Tita Natalie yung relasyon nila. Simula nung araw na yun, hindi na ako kinausap ni Sky. Hindi na kami nagpansinan.”

Kaya pala ang init din ng dugo nitong si Sky kay Stephen. Nung archery match nila dati at pag nakikita niya kaming magkasama.

“So yun pala ang nangyari…” nasabi ko nalang.

“Nanghihinayang ako sa pagkakaibigan namin Rima. Skyler was very different nung magkaibigan pa kami. Masayahin siya at laging ang daming kwento. Kenneth can also prove that, since isa din siya sa mga kaibigan namin.” humigop muna siya ng kape. “But after the divorce of his parents, nag-iba na siya. He began to skip classes and sobrang tahimik na nito. He’s always grumpy at laging nakasigaw. Unti-unti siyang nagbago.” dagdag pa nito.

“At nung senior high namin, nabalitaan niyang ikinasal na si Mom at Tito Sef, naglayas siya sa bahay nila at tumira sa condo dito sa Manila. Nag-alala ng husto ang Mama niya nun kaya tinawagan niya si Tito Sef para sabihin sa kanyang nawawala si Skyler. Nagpatulong saken si Dad para hanapin namin si Skyler pero…”

“MAGSAMA KAYONG DALAWA! I DON’T WANT TO SEE THE BOTH OF YOU!”

“Yun lang ang sinabi niya… nalungkot ng sobrang si Dad… dahilan para manghina siya. I have to take over his company at pati narin sa company ng Mom ko. Buti nalang at madami namang maaasahan sa kumpanya kaya tinutulungan nila ako.”

“Y-Your Dad is sick?”

“Yes. He was diagnosed with lung cancer, stage one, nung first year ko sa college. Up until now, he’s undergoing several theraphy and medications. So bale, three years na siyang may cancer.”

O________________O

He chuckled. “Ako na ang pumipigil sa kanya na sumama sa mga ganung klase ng parties pero pinipilit niya parin magtrabaho kahit may sakit na siya. Kahit nalaman namin ng mas maaga ang sakit niya, parang nanghihina parin talaga ang katawan niya.”

“I—I’m…”

“Don’t be sorry Rima, it’s not your fault. It’s nobody’s fault. Not you, not me, not even Skyler. Ang Diyos ang nakakaalam ng mga nangyayari. And we all know that God has a reason for everything. He’s very much okay at tanggap niya ang nangyayari sa kanya but—“

“But what Stephen?”

“He gave me a sign, pupunta kasi siya ng Amerika next month para doon magpagamot kasama si Mom. Dun na din sila titira. Pinipilit niya ako na samahan siyang kausapin si Skyler para makapag-sorry. Pero pinipigilan ko siya the past weeks. Alam ko kasi na hindi parin nawawala ang galit niya kay Dad… pero ang sabi niya saken, pag nagkita daw sila ni Skyler this week, tutulungan ko siyang makapag-usap sila.”

“So that means…”

“Yes, gusto ko sanang kausapin mo Skyler to meet with our Dad.”

(O ^ O)/

“A-Ako???!” at tinuro ko pa talaga yung sarili ko. HEHE.

“Yup.” he said at ngumiti pa saken.

“B-But why me? Sisigawan lang ako ni Skyler!” sabi ko.

“I saw the two of you… sa driveway. Sa parking lot.”

(O____O)

(/ o\)~!

“Y-You saw us??!”

Tumango siya at ngumiti ng sobrang lapad. Parang nang-aasar.

“W-What are you smiling at??!!!!”

“Namumula ka kasi Rima eh.” sabi niya.

I covered my face with the palm of my hands at tumungo. “N-No I’m not blushingggg!!”

Naramdaman ko nalang na he patted my head at ginulo ang bangs ko.

“Please Rima… I know you can convince him to come and talk with our Dad.” sabi niya.

Naawa naman ako… Stephen really is such a kind hearted guy, to think na hindi niya talaga Dad ang Dad ni Stephen pero tinuturing at nirerespeto niya ito na parang tunay niyang tatay. How he also worried about Skyler kahit puro pagsusungit ang binibigay nito sa kanya.

“W-Wait, what about Nana? Ang sabi ni Skyler hindi pa daw niya namemeet yung Dad niya.”

“Yeah, I have that one too, although, na kay Skyler na ang desisyon kung isasama niya din si Nana pag nakipagkita na siya dito.”

He’s right, kahit sabihin niyo pa na parang senador na ng Pilipinas kung mag-isip si Nana, ang Kuya Skyler niya pa din ang magdedecide kung sasama ba ito sa pakikipag-usap sa Dad nila.

“Okay. Call ako dyan. I’ll convince him.” sabi ko.

Stephen smiled. “Thanks Rima.” at hinawakan niya yung kamay ko.

^____^V

GOOD LUCK NALANG SAKEN. SANA HINDI AKO SIGAWAN MAMAYA. XD

--------------------------------------------------------

Aside from the fact na may UD ako, may isa pa akong sasabihin… ihhhh~ may ipopost akong bagong story na ENGLISH. Di ko kayo inuutusang mag nose bleed sa pagbasa ng story kong yun. Share ko lang naman. XDXDXD Na challenge kasi ako since yung story na yun was really english nung ginawa ko siya 2 years ago. Syempre noob pa ako nun kaya sa papel ko lang siya sinulat. XD Ngayon summer, may part time yata ako kaya papahirapan ko yung sarili ko na magupdate ng tatlong stories. S*S, SAG, at yung bagong story. Yung title niya, SCM. Oh diba, lahat “S” yung umpisa. SIPAG ko kasi eh. SWAG din daw parang Justin Bieber lang.

Naghahanap pa ako ng characters, pero may prologue na ako (kung prologue man ang tawag sa ginawa ko) kaya ayun. XD Sa mga nag-aabang sa SAG, promise mag-aupdate ako ngayong summer. XD

AYAN NA! Salamat sa pagbabasa ng S*S at sa votes! AT SA LAHAT! XD

Vote Comment & Fan if you peg! :”)