A/N: Hello! Nakikita niyo ba yung picture sa gilid? Still shots yan sa Iris 2. I was sooooo shocked kasi andun si Doojoon, na para sa mga hindi nakakaalam ay si “Skyler” sa aking sabaw na istorya. I screamed nung makita ko siya sa cast and searched for some shots and I shitbricks talaga. Parang si Skyler siya. T___T

Wala akong masabi, parang ginagawa ni Dujun babes toh para mas maiportray niya ang role niya as “Skyler Abalos”. De joke lang. XD Nga pala, filler pa din toh. Ang filler ay isang sabaw na update na minsan ay may plot pero madalas ay sabaw. :)

Salamat sa mga comments at feedbacks. Hoping to get more reactions para may maimprove yung pagsusulat ko. Thank you talaga.

Kfine. Masaya lang talaga ako dahil kay Dujun. I love you Dujun babuloveydovey~ <3

P.S. Charlie’s saga (taray ng SAGA ko mga ateh. XD) will come after my fillers. Bear with it. Kailangan muna toh para maayos ko yung plot ni Chacha. :* For now, enjoy some SkyRi.

Sa lahat ng loveteams sa story na toh, yung kay Charlie yung pinaka maganda ang combination ng names. Hihi. Napaka-biased ko! Go B2ST! XDXDXD ♥

Case 43: Tama sa Ulo

Rima’s POV

Officially back in action na kami for the past weeks. May tatlo na din kaming syndicate groups na nahuli habang nangyayari yung iba pang kaganapan gaya nung kina Olga at sa pagiging malandi ni Mikki. XD

Hindi naman sila mahirap, yun nga lang, wala pa kaming traces at lead man lang kay Ovan. At syempre, kung nasaan man si Ovan, may alam siya kung nasaan si Tito Harvey.

“Rima, Liam, kayo ang Phase 2. Maliwanag ba?” Chief instructed. Nandito nga pala kami sa isang abandoned warehouse na ginagawang shabu lab nung Japanese na drug dealer na si Shinichi Tachibana.

“Kenneth, you take down the West Wing, while Skyler will handle the East Wing with the target.” Sunod na sabi ni Chiefy.

Tumango lang yung dalawa habang nasa loob naman si Charlie ng van na gagamitin sa technical assistance ng entrapment.

“Okay.” Sabay kasa ng baril ni Kenneth. “Tara na Sky.” Sabi niya.

Tumakbo na sila at nag-abang kami ni Liam sa isang parte ng warehouse para sa signal. Ako lang ba ang nakakapansin o sadyang tahimik lang si Skyler ngayon?

Naninibago nga ako. Two weeks na din kaming hindi man lang nag-uusap kasi pag umaga ang aga niyang gumising at pumasok tapos sa gabi, medyo late na siya umuwi. Tapos sa weekend naman, madalas walang meeting sa FDD kaya nalabas kami nila Liam, Mikki at Stephen.

Oo nga noh. Siguro nasanay lang ako na kausap siya dati tapos biglang ngayon, ni “Hi” or “Hello” eh wala man lang. Nakakamiss din siya ha. ^__^

“Ang lalim ng iniisip mo ah.” Nagulat ako ng magsalita tong si Liam sa tabi ko.

“Ahehe, kunwari genius ako. Madami akong iniisip. Che!” sabay hampas ko sa braso niya. “Ang tagal naman nilang matapos yung Phase 1. Inip na ako eh.”

“Rima, ganun ba talaga katahimik si Skyler?”

O____O

“What?”

“Sabi ko, ganun ba talaga siya? Pansin ko kasi simula ng sumali ako sa team niyo, minsan ko lang siya marinig magsalita.”

“Ahhh. Ganun talaga yun, pero pag nakilala mo siya ng mabuti, magsasalita din yun.” Sagot ko.

“Ang weird niya.” Sabi pa ni Liam.

*Toot Toot*

“Hey, that’s the signal, let’s get going.” Sabi ko at hinila na si Liam papasok ng warehouse. Ang dami niya biglang tanong tungkol kay Skyler. Hindi ko naman alam kung paano sasagutin. =_=

***

Mabilis lang naming napasok ang warehouse. Napaka-chicken feeds kasi ng mga tauhan nung Shinichi Tachibana eh. Nasa ground floor kami naka-assign at nagkakagulo na sa may second floor dahil hinuhuli na nila Ken at Sky yung target samantalang inaayos namin ang mga nakumpiskang drugs at chemicals na ginagamit nila.

“Rima, check the other rooms kung meron pang ibang nakatago.” Sabi ni Liam, kaya agad akong lumabas. Dumiretcho ako sa may hallway. Pagtumingin ka sa taas, may maliit na balcony ng second floor.

*BLAAAAAG*

*TUGSH TUGSH TUGSH*

O_____O

*tingin sa taas*

Nakita ko si Skyler na pinupunasan yung bibig niya. Hala, nabugbog pa ata toh. Pero—teka…

“SKYLERRRR! SA LIKOD MO---“

*TUUGSHHH*

O___________O

Napatakbo ako sa second floor. Bat hindi man lang umilag si Skyler sa baseball bat na hinampas sa kanya nung isang bantay?

Pagdating ko ng second floor, nakatayo na si Skyler pero may tumutulong dugo sa mukha niya. “SKY!!” I rushed to him, iika-ika na siyang maglakad pero nagawa niya pang patulugin yung lalaking humampas sakanya. “Are you okay?” tanong ko.

“I’m fine.” Sinusubukan niya pang maglakad pero inalalayan ko na. “I can walk Rima. It’s fine.” Sabi niya.

“Will you just shut up? Dali, kelangan na yang ipagamot agad.” Sabi ko, referring to his wound sa ulo. “Ang tigas din talaga ng ulo mo noh? Grabe, nakatayo ka pa after getting hit by a baseball bat.”

He chuckled. “Yeah. I guess matigas nga ang ulo ko.”

***

Skyler’s POV

Nakasakay ako sa emergency ambulance na nakastandy sa labas ng warehouse. Ngayon ko palang nararamdaman yung sakit ng hampas sakin sa ulo.

What’s wrong with me lately? I feel I’m a walking zombie, no feelings, emotionless. I’m doing things in routine na para bang bored na ako sa buhay and just staying alive for the sake of formalities and such.

Baka nahawa na ako kay Olga? O_O

“Sky?”

“H-Huh?” nagulat ako ng tawagin ako ni Pauleen. Yung resident nurse on duty ng ambulance.

“Ang lalim ng iniisip mo ha. Are you sure okay ka lang? Kailangan mo paring sumama samin para mapa-CT scan yang ulo mo you know.” Sabi niya.

“Yeah. Sure. Susunod ako.”

Biglang pumasok si Chief sa loob ng ambulance. “Si Kenneth na ang bahala sa kotse mo. For now, sumama ka muna sa ambulance. Delikado parin ang tama mo sa ulo.” Sabi niya.

“Yes Chief.” Agad naman siyang bumaba para makipag-usap sa iba pang pulis na nandun.

“I’ll just throw these bandages out, dyan ka lang ha.” Paalam ni Pauleen at tsaka lumabas ng ambulance.

*sigh*

“Skyler.”

O__O

“Huh? Bat parang nagulat ka?” si Rima naman ang pumasok. Parang kabute pa tong isang toh. “Kumusta yung ulo mo?” tanong niya.

“Medyo okay na. Pero pupunta ako ng ospital para magpa-CT scan.”

This is the first time after weeks of not talking to her. It’s not because of the fights about the misunderstandings naming apat nila Mikki at nung Stephen Lim na yun. Parang nanibago lang siguro ako kasi di na ako sanay na hindi siya nakakausap at naaasar.

Nagkaroon ng gap between the two of us nung pumasok yung hipon niyang bodyguard at magkaroon ng lapses ng schedules ko kay Miss Amy. We never talked like these, siguro it was just some weeks, but to me, it felt more like years. Ang awkward.

“Skyler, may—“

“Rima, tara na. Uwi na tayo.” Biglang sumingit na naman tong hipon na toh. Asdfghjkl. =_=

“S-Sige. Babye Skyler. Pagaling ka ha?” sabi niya at tsaka siya lumabas ng kwarto.

*woooooshhhhhh*

~

~

~

Ang bango talaga ng buhok niya. :|

@__@

Ehhhh. Epekto lang siguro toh ng malakas na hampas ng baseball bat kanina. Tama. =_=

***

After kong makapunta ng ospital, normal naman daw yung ulo ko. I dunno what happened at nakayanan ko yung ganung impact pero who cares. I’m tired. =_=

I took a cab home. Nakarating ako sa bahay at around 02:32 am.

Madilim na sa buong bahay at tanging maliit na hallway light nalang ang nagbibigay liwanag sa dinadaanan ko.

“Bat ang tagal mong umuwi?”

O________O

“What the---“

“H-Huh? Anyare sayo Skyler?”

Potek na Bangs toh. Biglang sumusulpot sa hallway. Ajksdkgvksdvgks.

Binuksan niya agad yung ilaw ng hallway at dun ko nakita yung mukha niya at nawala na yung takot ko kanina. “Damn. What are you? Bat bigla bigla kang nasulpot dyan???!” sabi ko.

“Sorry na. Hinihintay kasi kita eh.” Nakayuko lang siya at ginuguhit yung daliri niya sa paa sa malamig na sahig.

“Hinihintay mo ako? Wala akong dalang pagkain okay.” Inirapan ko siya, tsaka ako naglakad papunta sa pinto ng kwarto ko.

“Skyler may problema ba tayo?”

O___O

Napalingon ako sa sinabi niya. She’s standing there with a serious face. “A-Ano?” tanong ko.

“I said, may problema ba tayo?”

“W-Wala. What are you saying?! Ni hindi na nga kita nakakau—“

“That’s exactly my point Skyler. Ano bang nangyari saten? Kasi kung wala talaga tayong problema, we’re not like this at all.” She looks really serious about this.

I tried to stay calm.

Why?

Because I felt that sudden urge to hug her.

Why?

Hindi ko din alam.

Nababaliw na siguro ako. Naging automatic na yata na yayakapin ko siya whenever I feel like she’s troubled. Or worried, or sad or scared or just—

“Skyler… may problema ba tayo?” tanong niya ulit.

I took a deep breath. “Wala tayong problema, I guess naninibago ka lang sa situation. Nasanay din naman ako na kausap ka at kasama ka lagi eh. Sometimes, you need to adjust to things. You’ll get used to it.” Maglalakad na sana ako papasok ng kwarto ng hawakan niya yung dulo ng jacket ko.

“B-But… I don’t wanna get used to it.”

Putek naman Rima oh. Why are you doing thisssssss. Akbdksbdlsgblsblgbs. I am trying to stay calm here. And trying so hard to be cool. Argh.

Dahan-dahan kong nilingon si Rima na nakakapit parin sa laylayan ng jacket ko at nakayuko. I took it off pero hindi ko binitawan yung kamay niya.

“Rima… if you’re doing this dahil baka iniisip mo I’m still mad about those things na sinabi mo about me and Mikki, I don’t mind it at all. Hindi ako galit.”

She looked at me straight.

Dug.

Dug.

Dug.

Dug.

“Talaga? Hindi ka galit? Wala ba akong ginawang masama sayo?”

“Wala nga sabi.”

Nagpout lang siya tsaka binawi yung kamay niya na hawak ko. At nagcross arms. “Okay. At least makakatulog na ako.” Sabay ngiti saken.

Ayos din tong babae na toh eh noh? That’s why she’s bugging me, dahil inaatake na naman ng saltik sa ulo. =_=

“Baliw.”

“Mongoloid ka naman.” ^___^

“Ewan ko sayo. Dyan ka na nga.” Binuksan ko na yung pinto ko.

“Skyler.” Tawag niya na naman saken.

“Ano na naman ba—“

“I missed you. Hihi. Good night.” Sabay takbo niya pabalik sa kwarto.

=__________=

Dumiretcho nalang ako sa kwarto. Sus. Ang arte talaga ng babaeng yun. Makatulog na nga.

***

Esburgh University. 0912 HR.

Nasa Library ako para sa ginagawa kong marketing research. A bunch of girls came and sat down sa table ko. Ugh. Istorbo. =_=

“Good morning Senior Skyler.” Bati nila ng pabulong. Nasa library kasi kami.

Ngumiti lang, tsaka naman sila umupo. I knew them, classmates ko sila sa isang subject at mga 2nd year lang ata.

“Anong ginagawa mo Senior?” tanong nung isa.

“Research. Kayo? Anong ginagawa niyo dito?”

“Tutulungan ka sana namin eh.” And they giggled in unison. Wow. =_=

“I’m fine girls. Salamat sa pagtulong.” Sabi ko.

Hindi sila umalis at patuloy na nangulit saken, haaaaay. Hindi ko naman sila pwedeng sungitan tulad ng ginagawa k okay Bangs.

“Senior, may first kiss ka na ba?”

“Wala pa.”

“Eh first hug?”

“Madami na.”

“Alin yung hindi mo malilimutang hug?”

O_O

Napatigil ako sa pagtype sa laptop ko.

“W-What?” tanong ko ulit. Hindi kasi nagsink in saken yung tanong.

“Kaninong hug yung pinakamemorable para sayo?” lahat sila nakalean sa table, waiting for my answer.

Tungnuh. Bat ba yung ang nasa isip ko? =_=

“Well? Kanino??!” naiinip sila sa sagot ko.

I closed my laptop. And piled all my papers. “Sorry girls, may klase pa ako eh. Bye.” Sabay alis sa Library. I was about to turn nung may mabangga ako.

“OUUUUCHHHHH~~” T_____T

“Charlie?” si Charlie lang pala. =_=

“What’s wrong? Bat nandito ka?” tanong niya saken habang tinutulungan ko siyang makatayo.

“Nag-aaral ako dito, malamang.” Sabi ko.

“Noooo. Hindi yun!! >_<” sabay hampas niya sa braso ko. “I mean, okay ka na ba? Kumusta yung tama mo sa ulo kagabi?”

“Ah, eto ba?” sabay hawak ko sa ulo ko. “Wala naman daw damage.” Sagot ko.

“Grabe, nag-aalala sayo si Rima kagabi. Hindi ka lang niya masamahan kasi hinatid na siya ni Liam. Siguro nga kung wala si Liam, nasamahan ka na nun sa ospital. Nainggit nga ako sayo, grabe nalang siya kung mag-alala eh—“

“Tumahimik ka na nga. Aalis na ako.” Naglakad na ako palayo sa kanya.

Pero humabol siya saken, “Skyler, ipaalam mo naman ako kay Chiefy bukas. Pleaseeeee.” Sabi niya.

“Saan ka pupunta?” napatigil ako sa paglalakad.

“May pupuntahan kasi akong bagong restaurant ng Papa ko eh. Sabi niya, kailangan daw nandun ako. Kaya hindi ako makakapunta sa briefing ng bagong case bukas.” Paliwanag niya.

“Okay. Ako ng bahala. Mas nakakatakot nga naman ang Papa mo kesa kay Chief. Mga 100x.” sabi ko.

“Oo. Tomo.” T________T

Naglakad na si Charlie papunta sa classroom niya. Ako naman, dumaan muna sa locker ko para ayusin yung mga gamit ko.

*bzzt*

From: Rima

Skyler, naiwan mo yung lunch na hinanda ni Manang kaya kinuha ko na. Kulang kasi yung saken eh. Thank you! Haha! :3

Hindi naman siya mataba, ang takaw takaw niya pa. Bat ba siya yung una kong naisip nung tinanong nila saken yun? =_=

Ay ewan. Epekto parin siguro ng tama sa ulo toh. Ugh.

***

Natamaan din ang otor sa ulo kaya sabaw ang update. XD Pati yung wattpad, natamaan din. Tinakot ako kasi nawala yung reads ko. Inaayos lang pala. Letche ka Wattpad ha. ;)

UD na! Promise, balik ulit ang plot sa next UD! Go CHA_ _ _ _! Yes naman. Kung may KenLeen, ChieNey, at SkyRi, dapat meron din daw si Charlie. XD

Kung gusto niyo pa ng photos ni Skyler (Doojoon) sa Iris 2, check my tumblr. http://crimsoncrinkles.tumblr.com XD

VOTE COMMENT MESSAGE! ♥