Case 27: A Lost and Gentle Princess

RIMA’S POV

Dela Vega Main Building. 1234 HR

Wala ng tao sa loob ng building. Malamang, nagsi-uwian na siguro sila. Natatawa akong palakad-lakad sa loob ng main lobby. Kitang-kita ko ang atrium, isa sa pinaka-magandang part ng buong building na toh. Naaalala ko, dito ako madalas maghintay pagsusunduin ko ang mommy at daddy galing sa trabaho.

Hindi parin nila tinatanggal ang fountain sa gitna nito. Would you believe na naligo na ako dito?

Ang sabi ni Daddy saken, ituring ko daw na palasyo ko ang building na toh. Siya ang hari at si Mommy ang reyna. At ako ang nag-iisa nilang prinsesa.

Siguro, nagtataka kayo kung bakit sa isang maliit na apartment ako nakatira ngayon, at sa public college ako nag-aaral. Nung una, hindi ko rin maintindihan eh. Ang nasabi ko nalang sa sarili ko, wala na nga sila Mommy at Daddy, pati ba naman ang palasyo ko at ang pagiging prinsesa ko ay kukunin niya?

Niya? Sino pa ba?

Eh di si Lolo.

Si Mr. Richard Leevan Dela Vega.

Ang aking striktong Lolo. 12 years old ako ng mamatay sila Mommy at Daddy, halos wala pa ako sa tamang pag-iisip ng ilayo ako ng Lolo sa mansion. At sa buhay na kinagisnan ko.

Ang alam ko at ang iniisip ko, ITINAKWIL niya ako. Sobrang lungkot ko nun.

May mga tumulong luha sa mata ko habang inaalala ko ang mga nangyari. This place really gives me all those happy and painful memories. Nostalgic ang feeling.

When Liam came up to me, isa lang ang naisip ko. Ayaw ko ng bumalik. Masyado na akong nasaktan sa pagtatakwil ng Lolo ko. Wala naman akong ginawang masama for him to do this.

Naging masama ba akong apo sa kanya? :(

Suddenly, I heard footsteps, naririnig ko ang mga yabag ng paa ng mga tao sa taas, kaya naman dali-dali akong pumasok sa fire exit at nagsimulang umakyat.

I know Skyler would get angry dahil sa pag-iwan ko sa kanya. Pero nung marinig kong kausap ni Attorney Galvin si HARVEY DELA VEGA, I was in total shock.

Tito ko siya..

Yung Tito ko, pupuntahan ni OVAN.

Si OVAN, kaaway namin. Most wanted, criminal at ADIK.

So what’s happening here? Is my Tito in danger? Baka pati si Lolo na kakabalik lang galing sa ibang bansa eh mapahamak. Or baka naman, kakampi nila si Ovan?!

Ang daming pumapasok sa isip ko.

God damn it Rima! Ano bang ginagawa mo sa lugar na toh? Diba galit ka sa kanila for straying you away? Bat ngayon, gusto mo pa silang iligtas?!

Pero I can’t afford to lose them. SILA NALANG ANG PAMILYA KO. Kahit pa ilang beses nila akong itakwil, I can’t just have grudges on them forever.

I can’t.

Nakarating ako ng 14th floor habang tumutulo simultaneously ang luha at sipon ko. Dahil hindi ko ugaling magdala ng panyo. Pinahid ko nalang sa jacket ko ang mukha ko.

I know. I know. Wala akong ethics at chu chu ever.

I don’t wake up everyday para lang maipakita sa ibang tao na well-mannered ako. May sarili akong pananaw sa buhay.

“Ovan!” napadilat ang maga kong mata ng marinig ko ang pamilyar na boses na yun.

“HARVEY! MY BUDDY!”

“It’s so nice to see you again partner!!” nang sumilip ako sa labas ng fire exit nakita ko silang nagyayakapan.

“Hindi kita matyempuhan eh, busy ka ba?” naghiwalay sila at tinapik ni Ovan si Tito Harvey sa likod.

“Oo, dumating si tanda. Kaya medyo busy nga.”

Tanda? Sinong tanda? Si Lolo?

“Ah ganun ba. That’s cool. So kelan ulit tayo kikilos. Napurnada yung plano natin dun sa isang agent na humahabol saken eh. Wala rin namang bagong plano ang FDD para mahuli ako. Si Galvin na ang bahala dun.” Sabi ni Ovan.

Tama nga, si Attorney Galvin ang SPY pero, si Tito Harvey? Kakampi siya ni Ovan?!!?

“Magkano ba ang kukunin mo? Name it.” sabi ni Tito sabay labas niya ng checkbook.

O___________O

Don’t tell me—jdkavgsgsgvskgvskgvsksgs

Napabalikwas ako ng tayo pero hindi ko magawa. May humawak sa bibig ko. At hindi ako makagalaw dahil hawak niya ang dalawa kong kamay. Napakalakas niya—

“Calm down Rima. Ako toh, si Liam.” Bulong nito.

Wait.

Pano niya nalaman na nandito ako?

Dahan dahan niyang tinanggal ang kamay niya. “How did you—“

Pero binalik niya ulit. I forgot to lower my voice down. “Shhhh!” paalala nito.

I nodded and he let me talk. “How did you know I was here?” I whispered.

“Skyler told Chief. Nung tinanong nila si Galvin, ayun. Nalaman namin.” Sagot nito.

“Ha? I don’t get it. Alam na nila Skyler?” tanong ko.

“Ewan, we left them sa FDD. Siguro si Miss Courtney na ang mag-eexplain sa kanila. Nasa kabilang side si Chief. Buti nalang nakita kita dito.” At niyakap niya ako at hinalikan yung noo ko. “Don’t do this again okay? Sumusugod ka ng mag-isa!” pinagalitan pa ako. =_=

“Will you go away from me!” tinutulak ko siya palayo. “I was just worried kung bakit magkakilala si Ovan at Tito Harvey!”

Biglang naging seryoso ang mukha nito.

“Harvey is Ovans’ FINANCER.” He said.

“Kaya ba nalalagay sa issue ang kumpanya about their properties? Dahil sa drugs?” tanong ko.

“Yep. This is a big downfall for the company pag nalaman ng publiko ito. What’s really weird is that, nakipagkampihan ang Tito mo kay Ovan. I never thought of this.”

Napa-isip ako. Tito was so nice to me and to Mom and Dad. Why would he do this?

“Napapirma mo yung tatay mo?” napatigil kami ni Liam at nagtago ng konti sa likod ng pinto ng marinig naming maglakad sila Ovan at Tito.

“Ayaw ngang pumirma. Wala naman na siyang hihintayin. Ako nalang ang pwedeng magmana ng ari-arian niya. Pero ayaw parin ibigay saken. Baliw na yata yung matandang yun.” Tito said.

Napatingin ako kay Liam at parang sa tingin ko palang, alam na niya ang tanong na naglalaro sa isip ko.

“Harvey thought you’re dead.” Mga salitang lalong nagbigay ng mas marami pang tanong sa isip ko.

 “Everyone actually.” Dagdag niya pa.

Patay na pala ako sa paniniwala ng mga taong dati saken ay nakapaligid eh. Pinatay na nila ang existence ko. Pati ba si Lolo? Hindi na ba niya ako kinikilalang apo?!

Ang sakit sa dibdib. Parang gusto kong umiyak. ;(

Naramdaman kong niyakap ako ni Liam. “Please don’t cry Rima. I’m sure there’s a reason behind it.” sabi nito. Pinilit kong pigilan ang luha ko.

Narinig naming nakalayo na ang mga footsteps nila kaya lumabas na kami ng fire exit.

Natigilan ako saglit, “Rima? Are you okay?” sabi ni Liam ng lingunin niya ako.

“Gusto kong makausap si Lolo. Mauna ka na Liam.” Tumalikod na ako at tatakbo na sana ng pigilan ako ni Liam.

“I’ll come with you.”

“Wag na Liam. I can—“

“No you can’t! You keep on saying you can but you just can’t! Kaya nga ako nandito eh! Para tulungan ka! So stop trying to be a hero!” galit na sabi nito. Pilit niyang pinipigilang sumigaw.

“Ano bang problema mo Liam? Bodyguard lang kita! So when I order you to leave then you must LEAVE!” inuubos niya talaga ang pasensya ko eh.

“Hindi. Dito lang ako sa tabi mo. Hindi ako aalis!” he strongly claimed.

“Ayoko ng may madamay pa dito. Si Mommy at Daddy, they got killed because of me right? Kaya ba nila ako tinakwil? Kaya ba galit saken ang Lolo? Kaya hindi na ako Dela Vega ngayon? Haa? Tell me Liam, sa tingin mo I can afford to lose you, or Chiefy, or either of my teammates? Or kahit si Mikki?

Hindi. Alam mo kung bakit? Kasi mahalaga sila. Sila yung tumatanggap saken ngayon bilang ako. Ako si Rima Ortiz at walang magbabago dun. Do you think I wanted my life back? Na gusto kong bumalik bilang ang pathetic na iyaking tagapagmana ng Dela Vega Group of Companies na si Reema Danielle Andrade Dela Vega? NO. Ayoko na. Masaya na ako sa buhay ko. And I don’t need any of this shits na natatapakan ko ngayon.”

Di ko namalayan na humahagulgol na ako sa harap niya.

“Rima. Alam ko yun. Please, umuwi nalang tayo. Ano pa bang kelangan mo sa Lolo mo?”

“Answers. I want answers Liam.”

Naglakad ako papunta sa office ng Lolo ko. Kasunod ko si Liam. Hindi talaga siya papayag na hindi siya kasama. I promised him after I talked to my grandfather, aalis na kami dito.

Richard Leevan Dela Vega

Saulo ko parin ang office niya. Huminga ako ng malalim at hinawakan ang door knob. Nakasunod lang saken si Liam.

*clak*

I was expecting a different President Dela Vega from what we saw.

I rushed to his seat. “Lolo!” I cried.

“President!” Liam came rushing as well.

Nawala ang lahat ng kaba ko ng makita ko siyang nakatali, at nakapiring. With tape covering his mouth. What’s going on here?!

“Lolo.” I called him and kept on slapping his face softly. Is he asleep?! “Wake up Lolo!” niyuyugyog ko na yung katawan niya while Liam’s trying to remove all the ropes tied to his hands and feet.

“Natanggal ko na Rima, is he okay?” Liam asked me.

“Liam ayaw niyang magising!” natataranta na ako. “I think we should bring him to the hospital! Baka dun magising na—“

“Sino kayo?!!!” nagulat kami parehas ni Liam ng marinig namin ang boses na yun.

O______________O

Si—O-Ovan?!

Nakatutok samin ang baril niya, “SINO SABI KAYO AT BAT NIYO DADALHIN YAN SA OSPITAL!?! SAGOT!” galit niyang tanong. Ni hindi kami makakilos.

“Ovan! Ano ba yang—“ sumunod na pumasok sa office ni Lolo si Tito Harvey. Halatang gulat siya ng makita kami.

Liam went in front of me at tila, hinaharangan ako mula sa pagkakatutok ni Ovan sa baril niya. “Anong balak niyo kay President?” tanong nito.

“WALA KA NA DUN!” giit nito.

“Ovan!” natigilan kami ng tinawag ni Tito Harvey si Ovan. “Don’t point your gun like that to them. Give respect to the one and only heir of this company my friend.” And Tito Harvey flashed his sly and creepy smile to us.

“K-Kilala mo siya?” tanong ni Ovan.

Lumakad siya papunta samin, ang kalma ng itsura niya. Habang nakatingin ako sa kanya ramdam ko ang humihigpit na kapit ni Lolo sa braso ko.

He kneels down para magkapantay kami. Nakaupo kasi sa sahig si Lolo. Hinawakan niya ang mukha ko, at tila masayang masaya ang itsura nito.

“Reema! My dear niece. My sweet and gentle princess.” Sabi nito.

Napangiti nalang ako sa sinabi niya. Hindi ba sila galit saken na bumalik ako? Natutuwa ba siya dahil buhay ako?!

“Tito…”

“Ovan.” Lumingon siya kay Ovan na parang gulat na gulat parin.

“A-Ano yun Harv?” tanong nito.

Tito grabbed Liam’s collar and dragged him down. “Itali mo ang isang toh.” Kasabay nun ang isang suntok sa tiyan. Liam is now unconscious. O_O

Tito Harvey’s faced turned grey. Emotionless. Cold brown eyes.

Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Lolo sa braso ko. And for the first time, after 7 long years, I heard him call me by my name again.

“Reema. Run.” He said.

“W-what? Bat ako tatakbo?!” nagtataka kong tanong. Bat ba siya nanginginig?!

Within seconds, I felt pain nung may humila sa buhok ko. Pilit niya akong pinatayo at bumitaw kay Lolo. “Acccckkkkkk!” I cried. “W-what’s wrong with yo—“

“BUHAY KA PA PALA? HINDI BA PINAPATAY NA KITA?” Tito Harvey said with gritted teeth. “ILANG BESES PA BA AKONG MALOLOKO NG MATANDANG HUKLUBAN NA YAN HAAA?!” he yelled at me.

Liam is tied up.

Lolo was forced to leave the room. Kinaladkad nila siya. Nakakaawa.

“What’s wrong with you Tito?!” I asked him. Almost about to cry. I cannot understand a thing.

“Nagsinungaling saken ang magaling mong Lolo. Buhay ka pa pala. Kaya ayaw niyang saken ipamana ang lahat, dahil buhay ka pang bwisit ka!” he pulled my hair even more. “You know what’s wrong? IKAW! Buhay ka pa kasi! When supposedly you’re dead!!!”

Help. SOS. This is not the reunion I’ve dreamed of.

_____________________________________________________________

VOTE COMMENT FAN MESSAGE! BOOMBOOMBEYLALU! XD

(LIAM SA GILID! XD) http://crimsoncrinkles.tumblr.com

-CC™ & Piyo™