Case 16: Striking Resemblance

NANA’S POV

Hi. My full name is Nancy Jane Abalos. Born on December 31st. 9 years old at nasa Junior High na ako. Oo, Junior High School na ako. Accelerated ako, obviously. I’m studying at Divine High School. It’s an all girls school sa Manila. And yes, dito ako nakatira sa Batangas but I’m studying in Manila.

I have a single mom. She’s a ravishing and strong mom who cares for me and Skyler so much. She’s in US right now for her clothing line business. She’s a designer.

“Nana, breakfast is ready.” Skyler opened the door and sat down on my bed. I’m working something in my laptop kaya nakaupo ako sa studying table ko just beside my bed. “Ang aga aga, laptop agad ang kaharap mo.”

“I’m researching kasi. Go ahead, I’ll finish this first.” Sabi ko while making him leave my room with my ‘shoo’ gesture.

Tumayo siya at pumunta sa likod ko, “What are you researching? Hey Nana, don’t tell me tinatanggal mo ang firewall na nilagay ko dyan sa laptop mo!” pilit niyang inaagaw yung laptop ko. I can remove that stupid firewall if I want to but I’m educated enough to avoid visiting disgusting websites. Duh? =_=

“It’s not porn Kuya!! Stop it!”

“Are you sure?”

“Duh? Kadiri kaya yun.” =_=

“Well then, what’s that?” tumigil na siya at tumayo na lang sa tabi ko.

“I’m just looking up some facts about claustrophobia.” Sabi ko, honestly I’m annoyed with Rima when I first met her but after we had that conversation yesterday morning I think I just found the most enchanting person ever.

“Lemme see..” kinuha parin ni Kuya ang laptop ko. He scrolled down, “What did you found out?” tanong niya saken while scrolling my lappy.

“It’s a phobia triggered with past experiences regarding unhappy thoughts inside a closed space. Maybe trapped, harassed or other ruthless scenarios. Well that’s how I see through it after some research. Kuya, do you know why Rima’s claustrophobic?”

“Chief said, may nangyari sa kanya before. Pero hindi na niya sinabi kung ano yun. For privacy purposes na rin siguro.” Nilapag na niya yung laptop ko sa desk and messed up my hair. “For now, let’s have some breakfast. Tama na muna yan.” He smiled.

“Okay Kuya, I’ll change lang.” lumabas na siya ng room.

***

Pagbaba ko ng dining room, nandun na si Rima. It seems like walang nangyari kagabi. Although I didn’t see her, I felt that something’s wrong with her upon seeing her enter the house. Her eyes were so emotionless.

“Nana, tara kain tayo.” Yaya niya pa saken.

“S-sige.” Kahit nagtataka ako, I just sat down and eat with them. Parang walang nangyari. Still, I can feel an awkward atmosphere from the boys.

“Guys.” Binaba ni Rima ang spoon and fork niya. Nag-iwan siya ng isang tahimik na aura sa loob ng dining room namin. Lahat kami nag-aabang ng sasabihin niya.

“Gusto niyong mag-swimming?” ^__^V

=_______=

“Rima naman ehhhh!” reklamo ni Charlie.

“That’s not a funny joke Rima.” Kenneth also added.

“Baliw. Idiot!” my brother said with disappointment.

“I know one place we can go to kung gusto mo talaga.” I said, referring to Rima’s idea.

“REALLY? *__*” Rima said, thrilled I guess.

“Sa likod.”

“Ha?” Ay oo nga pala, hindi niya pa nalilibot tong buong bahay.

“There’s a beach at the back of our house Rima.” =_=

“EHHHH? O___O

Ang cute niya~ namimilog yung mata niya tapos punong-puno pa ng kanin yung bibig niya. “Aweshommmeee~ Rish kidsh talaga kayosh!!” *talsik kanin*

“Ugh. Rima, table etiquette naman!” sabay pa kami ni Skyler ng pagsaway.

Uminom muna siya bago siya magsalita ulit. “MAGKAPATID NGA KAYO.” =___=

***

SKYLER’S POV

*splash*

*splash*

“HEY SKYLER! WATCH OUUUUUUUT!!!!”  huh? Anong watch—

*poinggggg~*

=______=

“Not attentive!” sabi saken ni Nana sabay dampot ng malambot na bola na ginagamit nilang pangvolleyball. Bat ba kasi ako kasali dito? Walang thrill. Tch.

“Ano ba Skyler! Keep your eyes on the ball!” sabi saken ni Ken.

“I am keeping my eyes on the ball. Ang boring lang talaga kasi ng laro.” Sagot ko.

“Ako nag-eenjoy sa kapatid mo.”

*BATOK*

“ACCKKKKKKK! Tss.” Halos masapak ko na tong si Kenneth, may pagka-pedophile talaga pagdating sa kapatid ko.

“Anong sabi mo?!!” (=___= #)

“Ang cute niya kasi eh. Naka mini-bikini. Haha!”

“Hoy! Mahiya ka nga, isusumbong kita kay Carleen!” banta ko.

“Sus, alam mo pre, para hindi ka ma-bored, tignan mo nalang si Rima.” Sabay kindat pa saken ng mokong. Pano ba naman kasi, eh naka shorts lang tong si Rima tapos nagdamit pa eh see through naman kaya nakikita din yung bikini niya. =_= Enjoy enjoy din sa Ken pag may time.

“Perv.”

“Hoy. Bakla ka talaga tol.” Sabay batok din saken. Tss. “Alam mo pre, aminin mo na kasi.”

“Anong aaminin ko sayo, ha?” =___=

“Kunwari ka pa eh, sumusulyap ka rin naman kay Rima eh.” Bulong niya saken.

Namula naman ako ng sobra. Yung parang dugo ko umakyat lahat sa ulo ko. Parang nahilo tuloy ako at tumalikod nalang. Hindi ako natingin kay—

“HOY! Anyare sayo Sky?” tanong ni Charlie. Napatigil tuloy sila sa paglalaro.

“Wala! Inaatake na naman kasi yan eh.” Sagot ni Ken sabay smirk saken.

Lumapit naman sila Rima at Nana, “Inaatake ng ano?” tanong nila.

“Mainit na kasi, alam niyo naman yang balat ni Skyler, pangmayaman. Bawal mainitan. Hahaha!” sabi ni Ken. Ang lakas mang-alaska ng lalaking toh eh. Lagot toh saken mamaya.

“Ang arte mo Skyler haa. Tch. Kj na nga, dramang bakla pa. Tara na nga.” Sabi ni Nana sabay alis ng pool. Aba, kasalanan ko ba? Eh di maglaro sila.

O_O

Napalingon ako kasi biglang may naramdaman ako sa batok ko na malamig. “T-teka, anong ginagawa mo?” si Rima yung nasa likod ko at may hawak na towel na may nakabalot yatang yelo.

“Baka magka-heat stroke ka.” Sabi niya. Binigay niya saken yung towel, “Ilagay mo lang yan sa noo mo para hindi ka mamula.”

Nakalayo na silang lahat pero nasa may seashore parin ako. Di ako makarecover sa ginawa ni Kenneth saken. Kayang kaya niya talaga akong ipahiya kanina. Hindi naman ako natingin kay Rima eh. =_=

***

ABALOS RESTHOUSE 1134 HR

Kanina pa natapos ang dinner at ang lahat ng pwedeng maisip naming board games para malibang ang energetic kong kapatid pero hindi ako makatulog.

Lumabas ako ng kwarto at ni wala kang maririnig na ingay sa mansion. Tunog lang ng naghahampasang alon. So I’ve decided to stroll around. Laking gulat ko nalang ng makita ko dun si Rima.

“Hey.”

Napalingon siya saken, nung una nagulat pa pero nginitian nalang niya ako. “Gising ka pa pala?” tanong niya saken.

“You too, bat gising ka pa?”

“Not sleepy.” Tipid niyang magsalita.

Tinanggal ko yung hoody ko at pinatong ko sa kanya bago ako tumabi at umupo sa tabi niya. Ang lamig ng buhangin at naka-tshirt lang siya samantalang ang lamig ng hangin.

“Okay lang, hindi naman ak—“

“It’s darn cold. Mamaya magkasipon ka pa.” inangat ko yung hood at pinatong sa ulo niya.

“Thank you.” Nag-sniff pa siya, that means may sipon na siya. Pasaway talaga.

“Are you okay?” random question ba? =_=

“No.” napalingon naman ako sa sagot niya. She hugged her knees at binaon yung cheeks niya sa gitna ng mga tuhod niya. “I’m not okay.”

Hindi ko na alam isasagot ko. Think Skyler. =__=

“I think you need some rest Rima. Pagod ka lang siguro kaya hindi ka—“

“Hindi ako makatulog. I kept on having nightmares.”

Ano bang problema niya? Ano ako? Guidance Counselor? Hindi ko alam ang sasabihin ko. Gusto ko siyang tulungan pero—

Wait, tungkol parin kaya toh sa phobia attack niya kahapon?

“R-Rima, hindi ka pa ba nakakarecover sa ano… sa phobia attack mo?” I said that a bit scared. I don’t know what she’ll say.

She just nodded.

Okay. Now I have no idea what to say.

“Alam mo ba kung bakit ako claustrophobic?” O___O

“H-Hindi. Is it okay for you tell me why?”

She smiled. Pero kanina ko pa napapansin na may kakaiba sa mga ngiti niya. Parang pilit lang. This time, tears rolled down from her eyes.

“I was kidnapped before. They locked me in a small room. Madilim tsaka paulit ulit ko lang naririnig yung sigaw ng yaya ko na pinapatay nila.”

I kept my mouth shut pero gulat na gulat ako sa narinig ko.

“I was 12 years old nung makidnapped ako. My Mom and Dad were supposed to be going somewhere. I was left with a nanny and then bigla nalang kaming kinuha ng mga lalaki. They tied me up then lock me inside a small cabinet. I heard gunshots at suntok, sabay sabay na sigaw ng yaya ko. I was helpless. After that I saw her died in my own eyes. Buhay pa ako kasi dumating yung mga pulis. But after that nabalitaan kong namatay ang papa at mama ko sa car accident.”

I am speechless.

“Ahe. Kaya ako claustrophobic.” ^____^V

Napatitig tuloy ako sa kanya. Ano bang meron sa naglalakad na Bangs na toh at kahit yung mga pinakanakakatakot na memory ay kaya niyang dalhin. Yang ngiti niya ngayon, hindi na tulad ng kanina. Natural niyang ngiti yan eh. Sa halos mag-iisang buwan ko siyang nakilala, no doubt, nakarecover na siya. Siguro mas gusto niyang ino-open ang mga bagay na gumugulo saka—

“Hoy?” wine-wave niya yung hands niya sa mata ko. “Earth to planet Skyler? Are you there?”

“Oo. Andito pa ako.” =____=

“Hahaha! Akala ko humiwalay na yan kaluluwa mo sa katawan mo eh. XD”

“Abnormal ka.”

Humiga siya sa buhangin tapos tinuro ang mga stars. “Look oh! The sky is so vast! Sa tingin mo, bat Skyler ang pinangalan ng mga magulang mo sayo?” tumayo siya sabay lagay ng kamay sa baba, “Hindi ka naman peaceful tulad ng langit. Lalong hindi ka kulay blue or black. Wala ka namang stars sa mukha, wala ding ulap. Siguro kasi nung pinanganak ka may bagyo.” XD

(=____ =#)

She’s back to her old self again, so annoying.

“Joke lang Skyler, peace! XD” niyuyugyog niya yung balikat ko.

“Don’t touch me nga. =_=”

“Arte mo. Alam ko kung bakit Skyler ang pangalan mo.”

Tumalikod lang ako sa kanya at inirapan siya.

“Malawak kasi ang pang-unawa mo sa mga bagay. Kaya hindi ako nahirapang sabihin sayo ang dahilan ng phobia ko eh. Diba nga kakasabi ko lang, the sky is soooooo vast! XD”

Energetic na naman siya.

“BATI NA TAYO SKYLER!!!” >.<

***

RIMA’S POV

Abala na kami sa paglagay ng bags sa compartment ng kotse ni Kenneth. Kahit ayaw ko pang umalis, gusto ko pa sanang magstay pero nakakahiya kasi baka biglang dumating mama nila Skyler eh. XD

“Rima babes, okay lang naman kung dito muna kayo. I’m sure Mom would love your company!” pilit saken ni Nana habang nakakapit sa damit ko.

“Madami pang next times Nana. Babalik kami dito, okay?”

“Tama si Rima, next time, mas mahabang vacation!” dagdag ni Charlie.

“Promise niyo yan haa?” Nana said.

“Oo naman!” sabay sabay pa kami nila Kenneth ng pagsabi just to assure Nana.

Maiiwan si Skyler since next week pa daw ang balik niya. Sumakay na kami sa kotse at naiwang nakatayo si Nana sa harap ng kotse namin kasama si Skyler.

Paandar palang ang kotse ng lumingon ako kay Nana. Nanindig ang balahibo ko, I can see myself in her nung paalis din ang mom and dad ko sakay ng kotse. That same scene kung saan—

“Rima Bear, are you okay? Parang namutla ka?”

“Uhm—I’m okay Charlie. L-let’s go.”

I don’t wanna be haunted by my past anymore. T_T

________________________________

UDUDUDUDUD. Thanks RPL sa pagtapos. May bagong character (s) yata. Kinikilig ako, buti nalang at nangailangan pa kami ng isa pang character. XD HALABYU OL. Skyler sa gilid. XD

VOTE COMMENT FAN SHARE LIKE BOOM! XD