"A broken person will never be fix by your sorry and excuses......kiss them instead. */wink;" -Author na Mapait.

•Ikawalong Kabanata•

REVEKA POV;

Maayong buntag mga kababayan, another day, another bakbakan! Yuhooooo!

Paano ko nasabing "another bakbakan"? ganito kase yun-

*phone is ringing*

Wait lang ah, sasagutin ko lang to.

Tinignan ko kung sino ang tumatawag, at SIYA na naman pala. Psh. Bahala siya sa buhay niya! manigas siya! Pwe!

Ni-set ko kaagad ang phone ko into Airplane mode. So, di na niya ako ma-cocontact.

Pang-ilang beses ko na ba ito ginagawa sa kanya? HAHAHA. Ang gwapo ko kase para maging marupok. */sigh;

So, bumalik tayo sa topic natin kanina. Nasabi kong "Another Bakbakan", kase 2 months na since pabalik-balik kami sa Hospital. Alam niyo naman ang sitwasyon ni mama di ba?

Kaya walang araw na hindi napapagod ang mga katawan naming magkakapatid para lang maalagaan si mama. Pero napapawi agad yan kapag ngumingiti ang ilaw ng tahanan namin, o di kaya'y nagpapasalamat sa amin, kase di namin siya pinapabayaan.

Btw, kakagising ko lang. Pupunta ako ngayon sa hospital. Pinauwi kase ako nila kuya para daw makapag-pahinga naman ako kahit saglit lang. Kaso, miss na miss ko na agad yung mama kong mahilig sa "Yuhooo!" HAHAHA. Kaya, pupunta na ako sa hospital.

*phone is ringing again*

-

CHARVI POV;

"Hello po tita. Good morning. Isang "Yuhooo!" naman dyan. Hehe joke lang po." nakangiti kong bati sa mama ng behbehloves koz!

Ngayon nalang ulit ako nakadalaw dahil busy ako sa pag-aaral. At the same time, ako yung taga-kuha ng mga kailangan sagutan ni Reveka my loves. Hindi kase siya nakakapasok sa school, dahil ayaw niyang iwan si tita.

Nginitian ako nito at umayos ng upo para makausap niya ako ng maayos.

"Upo ka, anak. Magandang umaga rin." saad nito kaya umupo ako sa upuan na nasa tabi niya.

Tumingin ako sa kabuuan ng silid. Nakita ko iyong dalawang kuya ni behbehlovess koz. Ang gagwapo talaga nila ackkk. Actually tatlo silang lalake, kaso may trabaho ata yung nakakatanda sa kanilang apat na magkakapatid. At isang "fafa" din yun.

Omemmmmm! ang landi ko. Ehh may bebe Rence naman ako-

"Ows talaga? may LABEL na ba kayo? Wala di ba?" saad ng isipan ko.

Bwesit! ang mahalaga PARANG gusto niya ako. Duh!

"Tita kong pretty, asan po ang feeling gwapo niyong anak?" tanong ko.

Si behbehlovess koz, ang tinutukoy ko Mwehehehe.

Tita chuckled.

"Wala siya dito-

Naputol ang sasabihin niya at napahawak siya sa kanyang dibdib habang nakapikit, dahil bigla atang sumikip ang dibdib niya.

"T-tita okay ka lang po?" nag-aalalang tanong ko.

Hindi sumagot si tita, at mukhang hirap na talaga siyang huminga kaya ginising ko na ang the two gwapings brother.

"Ma? ma! ma! anong nararamdaman mo? Bro, pakitawag ang doctor. Bilisan mo!" saad ni kuya Paul kay kuya Raney, pangalawang kuya ni Reveka.

"Charv, pwede mo bang tawagan si Reveka? papuntahin mo siya rito. Ako muna ang bahala kay mama." pakiusap sa akin ni kuya Paul.

Tumalima naman ako sa utos nito at lumabas sa kwartong iyon.

Tinawagan ko si Reveka my loves.

"Ano yun behbehque?" saad nito.

"Reveka, makinig ka. Kalma ka muna ah. Inatake sa puso si tita. Kailangan ka dito sa hospital. Please lang, wag kang magpanic. Inaasikaso na siya ng mga doctor ngayon-" naputol ang sinasabi ko dahil pinatay na niya ang tawag.

Kahit kailan talaga, napakabastos ng babaeng yun. Pero mahal na mahal ko yun ror.

Pumunta na ako sa may entrance ng hospital. Dito ko nalang hihintayin si Reveka.

-

REVEKA POV;

"Asan si mama?" tanong ko kaagad kay Charvi pagkarating ko palang ng hospital.

"Inaasikaso na siya ng mga doctor. Nothing to worry about."

Tumango lang ako sa sinabi ni Charvi at saka dumiretso sa waiting area.

Alam kong susunod siya. At wag kayong mag-alala kung parang ang cold ng pakikiusap ko sa kanya dahil sanay siya na nagiging cold person ako kapag may ganitong nangyayari, especially on my mom.

"God, kayo na po ang bahala sa mama ko. We believe that, nothing is impossible in your powerful name. My maama, already recieved your healings. In Jesus Name." dasal ko sa aking isipan habang nakayuko at nakapikit.

Di ko namalayan na may tumutulo na palang luha sa mga mata ko.

Naramdaman kong hinawakan ni Charvi ang balikat ko, just for me to know, that she'll stay on my side no matter what happened.

"Here." saad ni Charvi at inabutan ako ng tubig.

"Salamat." saad ko at kinuha sa kanya ang tubig.

"Family of the patient, which is Mrs. Zoe?" saad ng doctor ng makalapit ito sa amin.

"Yes po. Kamusta po ang mama ko?" tanong ko kaagad.

"She survived on that "heart attack" that was happened a while ago. But still, she needs the best medication, and this so called public hospital can't provide it for her. So I suggest that, what if we bring her in the State? but don't worry, na sa inyo pa rin ang buong pagdedesisyon. Btw, ililipat ulit namin siya sa kwarto na makakapag-pahinga siya." mahabang paliwanag ng doctor at umalis na.

"Thank you po, God." bulong ko at pinuntahan ang kwarto kung nasaan ang mama ko.

Nagpaalam na si Charvi na kailangan na daw niyang umalis at pumasok sa klase after niyang makita si mama na ayos na ang kalagayan.

I'm so thankful na kahit isa lang yung best friend ko, ay totoo naman ito. Di ko kase kailangan ng mga tao na lumalapit lang sa akin kapag may kailangan sila, o kaya naman ay wala silang choice kundi ang kaibiganin ako.

Naniniwala kase ako na,

"Ang best friend mo, makikipagplastikan yan sayo minsan, pero mananatili yan sa oras ng kagipitan."

And I.........love my funget behbehque.
*/wink;

"Ma? ah, kuya kailan magigising si mama?" mahinang saad ko ng makapasok sa kwarto ni mama, at nakita itong natutulog pa.

"Maya-maya bunso ko. Kailangan mo bang umuwi ngayon sa bahay?" tanong ni kuya Paul.

"Hindi naman po kuya, bakit? may gagawin ba kayong dalawa?" tanong ko sa dalawa kong kuya.

"Kailangan ko kaseng pumasok doon sa pinagtatrabahuan ko, si Bro naman, kailangan din magtrabaho. Ikaw na muna ang bahala kay mama, habang wala kami ah?" sagot ni Kuya Mark at ginulo ang buhok ko.

Hinalikan muna nina Kuya Paul at kuya Mark ang noo ni mama bago sila lumabas ng kwarto.

"Ma, kakayanin natin to di ba? wag kang mag-alala kung marami ang babayaran natin sa hospital na ito, basta ang mahalaga maging malakas ka ulit. Gagawa din po ako ng paraan para madala ka namin sa State." saad ko at hinalikan din si mama sa noo habang hawak-hawak ang kamay niya.

AUTHOR'S NOTE;

Good dayyyyyy everyone! */smiles; Kamusta kayo? I hope ayos lang kayong lahat. If you want us to be friends on fb, kindly add @Lassie Bright WP. */smiles; Btw, Thank you po for reading this chapter. Well appreciated po. God Bless you all. mwahhh!

-Ateng_Queen💙

-Muling Paalala-

This story is based on my own experience with a combination of my BEAUTIFUL imagination. Name of places, persons, etc. are full of fiction.
(pere keng seryese ke se behey me, eke neleng seryesehen me, ekey?)

-Mapait na AUTHOR.
(pere keng seye, tatamis ako */wink;)