Charles William "Charlie" Yukl

Data urodzenia: 14.02.1935

Miejsce urodzenia: Baltimore, Maryland, Stany Zjednoczone

Inne imiona: Morderczy pianista

Liczba ofiar: 2

Początki

Charles Yukl pochodził z czeskiej rodziny. Jego matka, Dorothei Freitag (Yukl), była pianistką i dyrygentką, a ojciec - trębaczem. Miał brata Tex'a Yukl'a, urodzonego w 1938 roku w Falls Church w Wirginii. Charlie potrafił grać na pianinie już w wieku czterech lat. Uczył się w Peabody Conservatory.

Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał 7 lat, a chłopcy przeprowadzili się z ojcem do Los Angeles. Według New York Daily News, Yukl wywołał osiem pożarów w wieku siedmiu lat. Według Los Angeles Times, Yukl później przypisywał swoim "perfekcjonistycznym, wymagającym" rodzicom pobicia i przypadkowe okrucieństwa.

Yukl porzucił North Hollywood High School, wstąpił na dwa lata do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych i wrócił do swojej matki w Nowym Jorku. "Wyraźnie ponaglany" przez matkę, został zawodowym pianistą ragtime w Manhattanie, w Union City, New Jersey, a także w Catskills, często używając imienia Yogi Freitag. Był także ochotniczym policjantem pomocniczym, dyrektorem muzycznym, maszynistą, dozorcą, akompaniatorem, nauczycielem śpiewu oraz gry na fortepianie. W 1961 roku poślubił Enken, koleżankę, studentkę fotografii.

Morderstwa

Suzanne Reynolds

O 21:45 w poniedziałek, 24 października 1966 roku, Yukl wezwał policję, aby zgłosić odnalezienie nagiego ciała 25-letniej Suzanne Reynolds, jego uczennicy, w pustym mieszkaniu. Powiedział posterunkowemu Charlesowi McMillenowi z 13. komisariatu, że po jej lekcji śpiewu "wrócił po wyprowadzeniu psa, zauważył, że drzwi mieszkania są otwarte, wszedł, znalazł ciało i natychmiast powiadomił policję".

Po godzinach przesłuchań, detektywi, zauważając dziwne plamy na butach Yukl'a, zabrali go do komisariatu na East 21st Street, na co wyraził zgodę. Nie mając bezpośredniego dowodu, policja kontynuowała przesłuchanie aż do 6:45 rano, gdy jeden z detektywów nagle zauważył plamy na spodniach Yukl'a.

O dziesiątej rano, 25 grudnia, w obliczu ciągłych przesłuchań, Yukl przyznał, że pokłócił się z Reynolds. Po konsultacji z żoną Enken (za zgodą policji) stwierdził, że chciałby udzielić więcej informacji. Spotkał się z asystentem prokuratora okręgowego Franka Hogana, Johnem F. Keenanem, o godzinie 12:40. Yukl przyznał się i szczegółowo opisał morderstwo: udusił ją czarnym krawatem, zatrzymał się, by napić się Rheingold Beer, a następnie pociągnął jej rozebrane i pokaleczone nożem ciało na górę, pozostawiając ślady krwi na schodach, a także naskórek i włókna w dywanie.

O 13:45 Yukl zidentyfikował krawat zabrany przez funkcjonariuszy jako narzędzie zbrodni.

Został oskarżony przez wielką ławę przysięgłych 3 listopada 1966 roku, ale nie stanął przed sądem i został zwolniony za kaucją w lipcu 1967 roku. Ponieważ adwokat George P. Monaghan uznał, że przyznanie się do winy było nieważne, ponieważ nie poinformowano Yukl'a o jego prawach przed rozpoczęciem przesłuchań. Keenan i Monaghan w lutym 1968 roku złożyli apelację o zgodę na postawienie zarzutu zabójstwa; Keenan przytoczył później "poważne obawy" dotyczące apelacji i obalenia oraz wątpliwości co do udowodnienia premedytacji w procesie o morderstwo pierwszego stopnia. Sędzia George Postel skazał Yukla na karę siedmiu i pół roku pozbawienia wolności.

Yukl, "wzorowy więzień", spędził w więzieniu łącznie pięć lat i cztery miesiące. Został zwolniony warunkowo 19 czerwca 1973 roku i przeniósł się do mieszkania swojej żony w Greenwich Village.

Yukl zaczął reklamować się w publikacjach teatralnych dla aktorek i modelek, przedstawiając się jako początkujący reżyser filmowy.

Karin Schlegel

20 lub 21 sierpnia 1974 roku na dachu mieszkania w Greenwich Village znaleziono zwłoki 23-letniej Karin Schlegel (czasami pisane jako "Karen"). Dziewczyna została uduszona, rozebrana i okaleczona.

Kurator sądowy Benjamin Lichtenstein obejrzał reportaż telewizyjny, rozpoznał adres Yukla i poinformował 13. komisariat; również detektyw Baezler, poinformował asystenta DA Tanenbauma o wiadomościach, który przekazał to Keenanowi.

Po śledztwie, Yukl został aresztowany 24 sierpnia za zabójstwo 19 września i postawiony w stan oskarżenia 6 września.

Przyznał się do winy 3 czerwca 1976 roku, przyjmując wyrok piętnastu lat więzienia.

21 sierpnia 1982 roku Yukl zabarykadował się w swojej celi w zakładzie karnym, ale został "przekonany" przez psychologa i wypuszczony do celi obserwacyjnej w szpitalu. Następnego dnia znaleziono go powieszonego na pasku wyrwanym z poszewki na materac. Jego śmierć została uznana za samobójstwo.