Wil je wordt meestal "mot je" maar zelfs dat wordt verbasterd. Dat klinkt dan ongeveer zo:

Mo'k je kop vebouwe? (De 'o' in kop klinkt bijna als een 'u') - Zal ik even je kop verbouwen.

Kejje effe komme? - Kan je even komen

Haajje wáát - Heb je wat? (Ruzie zoekende toon)

Hejje da gedoan? - Heb je dat gedaan?

W'mojje - Wat mot je / wat moet je?

W'mottie? - Wat moet 'ie? / Wat wil hij?

W' dachie dáán? - Wat dacht je dan?

Hejje nen... - Heb je een?

Hejjij jen.... - heb jij een?

Mojje soep? - Wil je soep?

Dan hebben we nog het weglaten van de 'T' niet altijd, maar meestal is het de 'T' aan het eind van een woord.

Wós - Worst
Hejjij nog trek in Focking wós?

Kás - Kast
't leg in de kás

Puissie - Puistje

Kog / Gekog - Kocht / Gekocht
W'hejje da gekog?

Zelfs zo erg dat ze het weglaten in werkwoorden. Dan krijg je dus:

Ik loop weg
Jij loop in de weg
Hij loop krom
Zij loop máánk

Ik heb 't heen en weer
Jij heb een puistekop
Hij heb ze werrek nie gedoan
Zij heb een rooie kop

Maar soms stoppen ze dan wel weer 'T's' op plaatsen waar ie niet hoort. Zoals in:

Ik gaat effe pitte
Ik gaat effe noar Appie
Goat weg, scheijuit!
Wááldow, goat noar binneh!!! - Waldo (de hond), ga eens naar binnen!