Ik kom aan bij het bos en besluit nog een stuk verder te joggen. Het is heerlijk weer en ik trek nog snel even mijn vest uit, waarna ik dan weer verder jog. Alle geuren die in het bos hangen dringen mijn neus binnen en het ruikt zo heerlijk, dat ik er haast honger van krijg. Ik hou van dit bos, dit bos is zo... levendig!

Even later kom ik aan bij een omgevallen boomstam en ik hou even een korte break. Ik kijk om me heen en zie dat een paar nieuwsgierige vosjes naar me toe komen rennen. Volgens mij zijn het nog jonge vosjes en langzaam komen de vosjes dichterbij.

Ze kijken me nieuwsgierig aan en gaan voor mijn voeten zitten. Verbaasd kijk ik de vosjes aan, zo dichtbij komt een vos nooit! Meestal zijn ze altijd schuw en lopen ze vaak weg van je.

'Hallo vosjes, wat brengt jullie hier?' vraag ik aan de vosjes en ze houden hun kop scheef. Ik grinnik, ze begrijpen me vast niet. Opeens hoor ik een bosje ritselen en er komt een oude herinnering bij mij boven van 2 jaar geleden.

Ik zucht en loop verder het bos in en geniet van mijn wandeling tot nu toe. Opeens hoor ik wat ritselen en verschrikt kijk ik op. Wat was dat?

Bang kijk ik om me heen, maar zie niets vreemds. Zou ik maar terug gaan? Dalijk wonen hier gevaarlijke dieren en maak ik ze dalijk wel wakker! Ik schud die gedachte van me af, anders had er wel een bord gestaan. Met moed stap ik door en opnieuw hoor ik weer iets ritselen. Wat is dat toch?!

Ik word er nu wel bang van, dalijk is het een wolf! Help, nu ga ik zelfs denken dat er hier wolven leven! Nogmaals hoor ik weer iets trillen en ik draai me gelijk om naar de kant waar het geluid vandaan komt.

'Kom tevoorschijn!' zeg ik in mijn gebrekkig Engels. Ik krijg geen antwoord en zeg het nogmaals. Nog steeds geen antwoord en trillend loop ik naar het bosje toe. Met een ruk duw ik het bosje aan de kant en zie een konijntje. Ugh! Het was maar een stomme konijntje!

Meteen loop ik verder het bos in, maar weet niet precies waar ik überhaupt zit. Ik wil mijn telefoon pakken, maar dan kom ik er achter dat ik die niet bij me heb. O boy! Dat meen je toch niet! Ik zucht en besluit terug te lopen naar huis. Nu maar hopen dat ik de weg nog terug weet!

Even later hoor ik weer iets ritselen en meteen sta ik stil, omdat ik iets langs mijn benen voelde strijken. Ik begin gejaagd te ademen en paniekerig kijk ik om me heen. Helaas brengt dat niks op en ik begin te rennen. Ik wil hier uit! Opeens voel ik een paar handen mijn enkels vast pakken en ik smak op de grond. Abrupt draai ik me om en zie een doekje in mijn zicht. Help! Dan wordt het doekje op mijn mond gedrukt en alles word zwart.

Alles vervaagd en ik zie dat de twee vosjes verdwenen zijn. Waar zijn die heen? Ik besluit om maar weer verder te gaan joggen en sta op. Alweer hoor ik een bosje ritselen en net zoals 2 jaar geleden sta ik stil. Ik draai me om naar het ritselende bosje en staar het aan, wat er grappig uit ziet.

'Wie is daar? Kom te voorschijn!' roep ik naar het bosje, maar er gebeurd niks. In plaats van weg te rennen stap ik op het bosje af en duw het bosje aan de kant, maar ik zie niks achter het bosje. Vreemd, hoe kan het bosje dan ritselen? Ik draai me om en uit het niets zie ik een wolf te voorschijn springen, waarna ik uit pure angst het uitschreeuw. Wat moet ik doen?