'Laat ik maar eerst vertellen over de plek waar jij je gave vandaan hebt. Dat stuk land is van de duivel, daar laat hij hele oude herinneringen zien van de persoon. De meeste mensen en wezens die daar terecht zijn gekomen, geraken dan nooit meer terug in hun eigen wereld. Men beweert dat ze de duivel hebben horen spreken en dat de duivel hun lichaam overmeestert, als ze te ver weg gingen.

Saar, jij hebt gemixte gaves. Je hebt helder voelend en bescherming, met deze gaves kan je iemands gevoel voelen en weg nemen. Maar je andere gave zorg er weer voor, dat je zelf die gevoelens niet krijgt. Hoe je het kan beheersen is nog maar de vraag hoe je er mee omgaat! Kijk ga je er goed mee om, dan kan ik jou wel helpen. Maar als je er niet goed mee om gaat, dan ik jou helaas niet helpen.' vertelt Lydia Graham en ik slik.

'Wat is goed om gaan met je gave?' vraag ik en kijk haar verwarrend aan.

Lydia Graham zucht. 'Goed om gaan met je gave is dat je er niets slechts met doet. Je kunt je gave gebruiken voor goede en slechte dingen. Veel mensen zijn door hun gave of gaves het slechte pad op gegaan. Ik hoop dat jij niet het zelfde doet.'

Ik slik weer en doe nerveus een plukje haar achter mijn haar.

'Hoe kan ik het voorkomen dat ik...'

'Je kunt hier wel een tijdje bij de heksen blijven. We kunnen je helpen je gave onder controle te houden. Maar het is niet verplicht, je doet wat je het beste voor je eigen vindt, oké?' Ik knik waardoor ze mij glimlachend aankijkt.

'Heb je nog vragen of moet ik een rondleiding geven?' Ik denk na maar knik dan waardoor we allebei opstaan en de deur uit lopen.