Koca bir dağ yıkıntısı koymuşlar kaldırım taşlarının arasına. Halbuki o çatlaklarda gözlerden korunmuş o masum çiçekler açmalıydı. İsimleri bilinmeyen ama açmak için kaldırımı seçmiş o cesur çiçekler.

O kaldırımda yürüyen bir kadın. Çiçeği farketmeden geçiyor bugün sokaktan. Yolun ortasında birikmiş olan suya gözleri dalıyor.

Konuşuyor bakışlarıyla:

"Dudaklarımda açılmamış bir kapak var sanki. Sıkmış bir şeyler avuçlarının içinde konuşmalarımı.

Çok konuşuyorsun "içim" sen hiç bu kadar susmamıştın "

Gözleri çekiliyor suyun üzerinden. Bu sefer o çatlaklar kadının içindeki bir yoldan geçiyor. Bu çatlakların arasında açan çiçekleri hiç gördünüz mü? Görmediniz. Çünkü o çiçekler herkes için kokmayacak kadar özeldi.

Yolunda düşmeden ilerlerse dudaklarında kilitli kalmış bu kapak açılacak.

"Kadın zaten dökülen parçalarını dudaklarında saklamıştı. O çiçeğin özü kadının parçalanan umut camının kırıntılarında saklı."

#Ruhfelsefesi1654