yalnızca adları farklıyken günlerin

esintiler siniyor tenime

esintiler koparıyor benden

dağılıyorum tanrının nemli soluğunda

gözyaşlarını mezura bellemişler acıya

hep bu aynı yollardan geçişleri

plastik kokuyor sevinçleri

sıcaktı hava, bunalmıştın

sen bir adam gömdün kumsala

ben silah doğrulttum tanrıya

ardından kendime

tek ayak üstünde dolaşacağım kâinatı

cezalıyım titrek mum ışığından ibaretken

kafa tutmaktan dolunaya

cüretkârlığım bela oluyor başıma

çünkü meursault,

kaide tanımazlık kabul etmez

bu cellattan hallice toplumun manifestosu

isyankârdın, tanrıtanımazdın

son konuşmanı bir rahiple yaptın

en çok ağlayana madalya takacaklar

sisyphe'in kahkahaları dilimizde

şimdi bizi taşlayacaklar

ağızlarında salyalarla

bir şey söyle meursault

suçlanmaktayız dökülmemiş gözyaşlarından

ziyan olacağız ya da

ziyan olmuşuz çoktan.