ah, benim anason kokan kadehlerde yıllanmış ruhum...

bu gri ve yapay ışıklarla aydınlanan şehrin caddelerinde,

bu gri ve yapay gülümseyişlerle kararan simalar arasında

tükenmişsin.

sevilmeyişlerinden kırık,

kırıklarından yaralı

koşuşturmaları arasında insanların

telaşsız,

ahengi sarhoşluğundan topuk sesleri gibisin.

karanlıkta gölge misali

yalnızlığından memnun,

kaybolmuşluğundan yorgun

ve öylesine viran

öylesine kimsesizsin.