günışığından kaçıyorum

yüzleşmekten korktuğumu ardımda bırakarak

ve o gün geldiğinde arkamı dönüyorum soluk soluğa

küçük kız kahkahalarla el çırpıyor bir balığın intihar girişimine

okul bahçesinde başka bir çocuk,

ölü bulunmuş bundan yıllar önce

ki kapılarına çoktan kilit vurulmuş

kenarına limon ve tuz iliştirilmiş arayışımı yudumlarım o günden beridir

genzimi yakan yollar boyu

ama bundan değil adımların birbirine dolanması aklın kördüğümünde

ölümü yaşayıp yaşamı ölmüşlükten bu esrikliğim

yaşamaların katlanılabilir olduğu nadir anları kovalarım bazen

hayat fransızca bir şarkı oluverir

dans ederim bitince ölecekmişim gibi

herkes acınasılığını unutmaya soyunduğunda

uzun cümleler kurmak gelmiyorsa içimden

ışıkları kapar, sessizliği işitirim

bu bana sonumuzu anımsatır, huzur verir

yoksam yok, yoksan yok, yoksak yok olacak her şey,

telaşlanmak lüzumsuz

burada ne halt ediyoruz biz?

kimse bilmiyor

yaşamak desen değil

bitmeyen haykırış

son serzeniş

kaygısız çığlık

şiir desen hiç değil

kelimeler omuzlarının çelimsizliğinden bırakır kendini uçurumlara

dedim ya, bunun adı sözkıyım.