Luna: Simon... Mogę Ci coś powiedzieć ?

Simon: Jasne, przecież jesteśmy przyjaciółmi. O co chodzi ?

Luna: O Twoją dziewczynę...

Simon: O Danielę  ? Co z nią ?

Luna: Jesteście razem od niedawna, ale sądzę, że Twój związek z nią to błąd

Simon: Luna... Nie znasz jej tak dobrze jak ja

Luna: Nie wydaje mi się zbyt miła

Simon: Nie musisz jej lubić. Ważne, że ja ją lubię

Luna: Aż za bardzo

Simon: Przeszkadza Ci mój związek z Danielą ?

Luna: Martwię się o Ciebie

Simon: Zupełnie niepotrzebnie. Nareszcie jestem szczęśliwa.

Luna: Ona Cię zrani...

Simon: Wybacz Luna, że to mówię, ale osobą, która mnie rani jesteś Ty...

Luna: Co ? Co ? Ale jak to ? O czym Ty mówisz ?

Simon: Doskonale wiesz o czym mówię. Powiedziałem Ci kiedyś co do Ciebie czułem. Jednak Ty nie potraktowałaś poważnie moich uczuć. Robiłaś mi nadzieje, a potem znowu spędzałaś czas z tym Matteo

Luna: Nie wiedziałam co czuję...

Simon: Przez Twoje niezdecydowanie wszyscy cierpieli

Luna: Jacy wszyscy ?

Simon: Ja, Matteo, Ambar...

Luna: Co tak nagle obchodzi Cię Ambar i Matteo ?

Simon: Oni są razem. Dlatego gdy byłaś blisko  Matteo, Ambar była zła. Teraz to rozumiem. Była zła, że mieszasz się do jej związku. Teraz to samo robisz ze mną

Luna: Nie to nie tak

Simon: Sam nie wiem o co Ci chodzi. Nie możesz się zdecydować na mnie lub na Matteo i chcesz mieć nas obu ? Tak nie można. Zresztą Matteo ma Ambar, a ja mam Danielę

Luna: Przestań gadać o Matteo

Simon: Sama umiałaś mówić mi o nim godzinami

Luna: To nieważne. Chodzi o Ciebie i Daniele

Simon: Kocham ją

Luna: Co ?

Simon: Kocham ją i jestem z nią szczęśliwy. Zrozum to

Luna: Ale...

Simon: Nie ma ale. Nie psuj szczęścia inny bo tak Ci się chcę.