Het is even waarschijnlijk dat we het universum schaden als dat we het dienen, en waarschijnlijk doen we geen van beide. (Een weeffout in onze sterren, John green, pagina 257)

Mijn lichaam neemt meteen alles in zich op. Zijn blonde haar, de chocolade bruine ogen, de kuiltjes in zijn wangen...... Opeens besef ik dat mijn lippen nog steeds tegen die van boy aan zijn geplakt. Met een ruk trek ik me los en draai ik me om. 'Jas-' hij schud zijn hoofd, 'doe geen moeite.' Dan loopt hij weg. Het lijkt alsof mijn hart in duizend stukken breekt en er op elk stukje zijn naam staat geschreven. Tranen beginnen al over mijn wangen te lopen. Ik wil bij boy weglopen, hem achterna rennen, maar het lijkt alsof ik vast ben geplakt aan mijn plaats. Als het me dan eindelijk weer lukt om te bewegen is Jason al een stuk verder. Hij stapt op een tram en kijkt niet achterom. 'Jason wacht nou.' In mijn stem klinkt mijn hartverscheurende verdriet door. Ben ik hem nu voor altijd kwijt?

Okay even een klein stukje tussendoor aangezien ik denk dat ik dinsdag misschien niet op tijd kan updaten want ik ga samen met mijn vriendinnen FannXGirll en jorinda die geen wattpad wil op Koningsdag staan! En dan kan ik weer boeken kopen JEEEEH! Ik heb voor mijn andere boek "zoek je een cover?" Een filmpje gemaakt over hoe ik mijn covers maak en het lijkt me leuk om meer filmpjes over wattpad te maken.
Heeft iemand suggesties? Laat het achter in de commets.
See ya
😘