Echte helden zijn sowieso niet de mensen die dingen doen; de echte helden zijn mensen die dingen OPMERKEN, mensen die oplettend zijn. De man die het pokkenvaccin uitvond, heeft in feite helemaal niet uitgevonden. Hij merkte alleen op dat mensen met koepokken geen pokken kregen. (Een weeffout in onze sterren, John green, pagina 257)

'Lang geleden was er een meisje alpha en ze was een gewoon mens tot de maan haar innerlijke wolf liet zien. En toen ze voor het eerst veranderde kwamen er zilveren strepen in haar haar. Zij en haar vrienden hadden de gave ontvangen en dachten dat ze de enige op de aarde waren die het konden. Maar,' 'Ho stop dit ken ik allemaal al. Alpha komt luno tegen vormen samen de legendarische roedel. Engelen komen erbij door de zon ze krijgen ruzie uiteindelijk iedereen dood behalve alpha, luno, Elias en Helia. Dat is niks nieuw.' Hij kijkt me aan met een blik waarvoor ik zou betalen om het te zien. 'Dat is de helft.' Mijn mond vormt een geluidloze o en hij moet even grinniken. 'Dit is de andere helft: alpha en Luno zwerfden van verdriet over de aarde. De demonen waar tegen ze werden geacht stuurden twee verzoen offers naar hen. Ze wouden niet meer worden afgeslacht door de wolven en daarom stuurden ze iets heel bijzonders. De eerste soulmate band is namelijk geschapen door een demon. Die zoveel van een weerwolf hield dat hij haar verplichte om van hem te houden. Later riep hij de bindingsvloek over alle weerwolven uit maar op het begin was het alleen hij en zij. Ze hadden lief en beminden elkaar en na een tijdje volgde er kinderen. Ze werden geboren op de vooravond van de slag met de engelen. Hun moeder stierf de volgende dag en de demon nam zijn kinderen mee. Later gaf hij zijn kinderen op als offer voor de vrede. Alpha en luno voedden de kinderen op en bij hun eerste transformatie bleek al dat ze niet gewoon waren. Het meisje veranderde in een tijger net zo rood als haar haar. De jongen transformeerde in een leeuw waar je niks bij hem terug kon vinden.' Hij valt even stil. Ik heb ademloos zitten luisteren... Waarom kende ik dit niet? Hij haalt diep adem en begint weer te praten. 'Op zijn tiende verjaardag had de jongen iets gekregen van zijn vader. Het was een steen ongeveer dezelfde als die ik nu heb. De angst van de eerste zin in de voorspelling sloeg bij hen in en heeft hun hart nooit meer verlaten tot hun dood.' Hij pauzeert weer. 'En toen wat gebeurde er toen?' Hij schud zijn hoofd als teken dat hij niks meer weet. 'Jij bent geen alpha.' Waar komt dat opeens vandaan ik dacht dat ik het wel geloofwaardig speelde? Toch schud ik m'n hoofd. Volgens mij zitten we hier gewoon een spelletje te doen van "jij weet dit, jij weet dat." Snel leg ik alles uit, echt alles. Van de legendarische roedel tot ik gepest werd. Het voelt fijn om het eens aan iemand te vertellen die ook echt luistert. Op het einde bekijkt hij me met vernieuwd respect. 'Wauw... Dat je dat hebt meegemaakt dat is gewoon.. wauw.. De geschiedenis herhaalt zich gewoon. En nu zijn wij dus de reïncarnatie van die kinderen...' Ik knik, de geschiedenis word echt herhaalt. 'Maar hoor eens ik moet terug naar mijn camper Sascha wacht op me.' Even lijkt hij verschrikt. 'Sascha de jager? Daar zou ik je geheim maar niet aan vertellen.' Mijn ogen worden groot 'Sascha de wat?' Hij wenkt me mee te komen en veranderd zelf. 'Het is iets dat je als mens niet kan zien. Alleen bovennatuurlijke wezens kunnen het zien. Kom.' We sluipen door het kamp naar Sasha haar camper, ze zit op een stoeltje ervoor een boek te lezen totaal onschuldig. 'Kijk naar haar handen.' Fluistert Boy via de link en ik kijk. Waar ik die ochtend nog gewoon huid kon zien is nu helemaal bedekt met inkt. Spiralen, lijnen, er is geen stukje huid overgebleven. 'Jagers zijn bepaalde families die van kinds af aan getraind zijn om wolven te doden. Jou Sascha hier is er één, maar ze is verbannen toen ze erachter kwamen dat ze verlieft was geworden op een weerwolf.' 'Tragisch.' Het is een droog antwoord maar opeens lijkt er iets in Boy te knappen. 'Weet je dan niet hoe erg het is als zelfs je eigen ouders je niet meer zien staan. Je bent als een vreemde voor hen.' Hij veranderd terug naar zichzelf en loopt op Sascha af. 'Niks is beter dan dat de vijand je leert te vertrouwen.' Mompelt hij en ik verander ook terug. We lopen richting Sasha en ik merk op dat ik de rare tattoo wel zie. 'Ik zie de tattoo.' Zeg ik via de link, Boy kijkt me even raar aan aangezien nog nooit iemand als mens zo met hem heeft gecommuniceerd. Toch knikt hij. 'Als je het één keer hebt gezien dan zie je het altijd.' Antwoord hij. Hij zet een vrolijke lach op en begint vrolijk een beetje met Sascha te kletsen. Met een enorm gevoel van verwondering loop ik naar hen toe.

HALLOOTJES iedereen. Weer een nieuw hoofdstuk :) het is geweldig hoe snel jullie dit allemaal lezen. We zijn al over 700! Ik heb besloten om iets te doen bij de 1k maar ik vertel nog niet wat *trekt geheimzinnig gezicht* maar ik denk dat jullie het heel leuk vinden. Ik heb het idee van @theclockworkheart en toen ik het van haar las vond ik het een heel leuk idee. Dus als jullie snel de verassing willen zien vertel dan iedereen over dit boek! En hou mijn profiel in de gaten want ik waarschuw niet ^^
Bye bye vrolijke mensen omdat het weer lente is :)
😘