De qoute is deze keer van paper towns. IK HOU VAN DAT BOEK! De film komt uit op mijn verjaardag en ik ga sowieso er heen.
You go to paper towns and you never come back.
'Dus je bent een echte Europeaan.' Stitch kijkt me ongelofelijk aan. Ik knik. We zitten in een een trailer die vol staat met lege blikjes en lege pizza dozen. Ik probeer het incident met Kiki te vergeten. 'Nou als ik ooit in Europa ben ga ik naar Amsterdam.' Alaska kauwt langzaam op het laatste stuk pizza. Ondanks dat het net middag is hadden we honger en hebben een pizza gehaald. 'Voor de kaas zeker.' We moeten allemaal lachen. Alaska schud haar hoofd. 'Nee om de plekken te bezoeken waar ze met the fault in our stars ook zijn geweest.' Opeens schiet me iets te binnen. 'Daarom heet je Alaska!' Ze kijken me vreemd aan, ik haal mijn schouder op. 'Looking for Alaska. Nooit van gehoord? John Green heeft die ook geschreven.' Ze beginnen weer te lachen en stoten Alaska aan, die er niks om lijkt te geven. 'Wauw lask ik wist niet dat je je eigen boek al had.' Om hun vrolijkheid maar niet te bederven vertel ik maar niet hoe het afloopt. (SPOILER: Alaska gaat dood.) langzaam kom ik meer te weten over de rest. Alaska, monkey, charming en stitch reizen al hun hele leven rond en hebben nooit langer dan een maand op dezelfde school gezeten. Daardoor hebben ze weinig vrienden maar gelukkig hebben ze altijd elkaar op zulk soort bijeenkomsten. Van boy weet ik alleen dat hij hier sinds een paar jaar ook komt. Ook heb ik meer info gekregen over Kiki. Ze is zelf niet zo gevaarlijk maar haar grote broer leid een aparte afdeling hier en was tot een paar jaar geleden de grootste vrouwenverslinder ooit. Maar toen kwam hij opeens een klein nerdje uit Seattle tegen en gek genoeg zijn ze nog steeds bij elkaar. Tenminste dat vinden Alaska en de rest. Volgens mij heb ik ben ik een Amerikaanse roedel tegengekomen en ik weet niet of ik dat leuk vind. Ik moet of maken dat ik hier weg kom of m'n mannetje staan. Helaas word die keuze niet door mij gemaakt. Opeens word de deur ingetrapt en een gevaarlijk uitziende bodybuilder komt de trailer in. Achter hem aan dribbelt Kiki en nog een meisje met een te grote bril. 'Wegwezen.' Snauwt hij naar de rest en die maken dat ze wegkomen. Alleen boy niet. 'Nee.' Zijn kalme indruk maakt een schril contrast met de briesende man die voor hem staat. 'Ik tolereer je hier, boy.' Hij spreekt de naam uit als een vies mormel. 'Maar werk je niet in de nesten.' Boy werpt een scherpe blik op hem, kijkt naar mij en loopt dan de trailer uit. Mijn beeld over hem veranderd met de seconde. 1 ding is zeker, hij is niet de jongen die hij zich voordoet dat hij is. 'Zitten.' In het bevel klinkt iets door wat ik maar van één iemand ken. Lyra. Dan snap ik het. Ik zit hier tegenover rasechte alpha die door mijn roedelteken denkt dat ik er ook één ben. 'En nu ga jij mij eens haarfijn vertellen wat je hier doet.' 'Ron, rustig het kan ook gewoon een tattoo zijn.' Het meisje met de bril komt er tussen waardoor ik denk dat ze de Luna is. Hij briest, 'Als dat zo is zou Kiki haar nu een gebroken pols hebben bezorgt.' Hij lijkt vrij zeker van zijn zaak en ik ga er niet tegenin. 'Ik ben op reis.' Door mijn simpele antwoord word de alpha bijna paars. Nog even en hij ontploft als een paarse ballon. 'Iedereen even rustig ja. Ron ga jij maar even naar buiten niet gevaarlijke indringers zijn mijn afdeling.' Niet gevaarlijk? Ik zal ze nog eens wat laten zien. Om te bewijzen dat ik geen beginneling ben besluit ik nog wat olie op het vuur te gooien. 'Doe dat dan praat ik hier wel even met mevrouw luna.' Dan ontploft hij. 'Jij houd je mond
over mijn mate! Nog één woord en ik sla je kop van je lichaam.' Uiteindelijk staat hij dreigend over me heen en druipt zijn woede zweet op me. Lekker dan. De Luna probeert hem te sussen en het lukt haar om hem de trailer uit te krijgen. Ze sluit langzaam de deur en kijkt naar mij. 'Moest dat nou?' Ze ploft naast me neer en uit een lange zucht. 'Umm moet jij me niet ondervragen of zo.' Weer zucht ze. Wat een stel zij en die alpha. De ene zit de hele tijd te zuchten en de ander briest alleen maar. Maar goed niet mijn probleem. 'Wat kom je hier doen? Waar kom je vandaan? En wie ben je? Graag in goede volgorde antwoorden a.u.b' Ze lijkt me verveeld alsof ze een dagelijks klusje te doen krijgt of zo. 'Ik kom hier op deze plek niks speciaals doen. Ik kom uit Andorra waar ik met mijn roedel woon. En ik ben Alex Smith 18 jaar en ehh... alpha van de silver moon roedel.' Mijn korte verslag lijkt haar niet te boeien. 'Heb je mate al gevonden?' Ze kijkt verveeld naar haar nagels. 'Ja.' Pas nu heb ik haar aandacht. 'En ben je blij met hem?' Wat een vraag! Hoe kun je nou niet blij zijn met je mate! 'Hè volgens mij hoort dit niet bij de afspraak. Dus je mag twee dingen doen. Me mijn roedel laten bellen en zien dat ik niks kwaad in zin heb, of zeggen dat ik op moet flikkeren al weet ik niet of ik daar zin in heb!' Ze lijkt niet verschrikt door mijn antwoord. 'Doe maar wat je zelf wilt.' Mompelt ze terwijl ze me een telefoon geeft. Nu moet ik lyra en Jason nog allemaal zo ver krijgen om mij als alpha te accepteren... zelfs al is het nep. 'Alex?' Word er gevraagd als er word opgenomen. 'Lyra!' Ik ben blij weer eens een bekende stem te horen. Nooit gedacht dat ik ze zo zou missen. 'Waarom bel je? Hoe is het in daar?' Snel vertel ik over de laatste paar dagen waar ik nu ben. Haar stem betrekt als ze hoort hoe ik me in de nesten heb gewerkt. 'En nu moet ik doen alsof jij mijn alpha bent.' Schuter kijk ik om me heen. 'En Jason de luno.' Fluister ik dan in de telefoon. Ze mogen dit niet horen. Door de telefoon heen hoor ik een dichtslaande deur en de stem van Levi en Jason op de achtergrond. Sinds Simon dood is is Jason de rechterhand van Levi geworden en doen ze veel samen. Lyra zegt wat tegen hen en ik kan me zo voorstellen wat er gebeurt. Jason hoort waarschijnlijk dat ze moet mij aan het praten is grijpt daarna de telefoon uit haar hand ook al is het zijn Alpha. Daarna zal zij boos worden en zeggen dat hij de telefoon moet teug geven hij draait zich om en begint vrolijk met mij te praten. Aan de geluiden die ik hoor kan ik opmaken dat het precies zo is gegaan als ik dacht. Voor mij was Jason nooit tegen zijn alpha ingegaan. Hij leert van me al weet ik niet of dat goed of slecht is. Even later klinkt zijn kalme stem door de telefoon. 'Hè bae hoe is het daar?' Door zijn stem voel ik me meteen een stuk beter. Snel leg ik voor de tweede keer die dag mijn problemen uit. In plaats van te reageren zoals lyra staat hij aan het einde van het verhaal te lachen. 'Echt geniaal hoe jij die Luna diste. "Al weet ik niet of ik daar zin in heb!"' Met een hoog stemmetje doet hij me na. Ik moet lachen. Yup ik heb hem echt gemist. 'Als je mij zo goed kunt nadoen lukt een luno spelen vast ook wel.' Fluister ik door de telefoon. Tijd voor een toneelstukje.

Hallootjes mensen hier is weer een nieuw hoofdstuk! I know, i know dit hoofdstuk duurde super lang maar dat komt omdat ik vorige week al de helft had en ik dacht dat het heel snel zou kunnen worden afgemaakt maar blijkbaar toch iets langer dan ik verwacht had. En btw ik ben ook nog ziek en daardoor had ik even geen zin in schrijven. Maar hoogstwaarschijnlijk ga ik morgen weer naar school dus alles zal wel weer prima zijn👍👍
Ik hoop dat jullie het hoofdstuk weer top vonden.
See you in paper towns
😘