Hoofdstuk 17

{Hannah}

In Gijs' armen wordt ik wakker. Een glimlach vult mijn gezicht. 'Hallo schoonheid' zegt Gijs, met zijn ogen nog steeds dicht en een lach op zijn gezicht.

Een tijdje later lopen we samen de woonkamer binnen. Gelukkig merkt niemand op dat we uit dezelfde slaapkamer zijn gekomen.

'Ik moet gaan' zegt Maddie al snel. We zeggen haar gedag en schuiven aan de ontbijttafel bij Zack en Teresa. 'Waar waren jullie gisteravond?' Vraag ik hen.

'We waren naar de stad' antwoorden ze in koor. Ik lach om hun gezichten die ze erbij trekken.

'Waar waren jij en Gijs?' Vraagt Teresa. Gijs verslikt zich en begint te hoesten. 'Gevoelig onderwerp?' Vraagt ze grijnzend.

Ik rol met mijn ogen. 'Nee' antwoord ik kortaf. 'We waren gewoon een ijsje eten'. 'Samen?' Vraagt Zack uitdagend. 'Ja samen' snauw ik, iets harder dan dat de bedoeling was. 'Is daar iets mis mee dan?'.

Verbaasd om mijn uitbarsting schudt Zack zijn hoofd. 'Nee natuurlijk niet maar....?'. 'Maar niks' kapt Gijs het gesprek af. Ik kijk hem dankbaar aan. Hij schenkt me een snelle glimlach.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top