The heart want what it wants

{Hannah}

Maddie en Zack zijn niet thuis. Maddie moest naar een vriendin om aan een schoolopdracht te werken en Zack is op bezoek bij zijn ouders. Teresa is zoals gewoonlijk bij Martijn. De laatste dagen is ze amper thuis geweest. En als ze thuis is, gedraagt ze zich raar. Niet als mijn vriendin, maar als....

"Wat gaan wij doen vandaag?" Onderbreekt Gijs mijn gedachten. Ik haal mijn schouders op. "Wat jij wilt". "Filmpje kijken?" Vraagt hij. Ik knik "mij best".

Gijs start Netflix op, terwijl ik wat popcorn pak. "Horror?" Vraagt hij. Ik bijt op mijn lip "je weet dat ik daar niet tegen kan". "Ach het is maar een film" probeert hij. Ik knik "oke dan".

Gijs start de film en staat dan op om de gordijnen dicht te doen en de lichten uit. "Moet dat nou?" Vraag ik lachend. "Een horror film, is geen horror film als je hem niet in het donker kijkt" zegt hij lachend. Ik zucht "dit gaat nog een lange film worden".

Samen met Gijs ga ik op de bank zitten. De film gaat over poppen, iets waar ik totaal niet tegen kan. Al bij het eerste enge moment krimp ik ineen. Het feit dat we hier in het donker zitten maakt alles nog enger. Een rilling loopt over mijn rug.

Ik duik weg achter een kussen en kruip dicht tegen Gijs aan. "Het is maar een film" probeert hij me gerust te stellen. Ik slaak een gilletje als er een grote pop in het beeld opduikt. Gijs slaat een arm om me heen. "Rustig maar". Ik tril over mijn hele lichaam en kan het niet laten om achter de bank te kijken, gewoon voor de zekerheid.

Gijs zijn aanraking zorgt voor een warm gevoel, dat zich door mijn hele lijf verspreid. De geur van zijn aftershave dring diep mijn neusgaten binnen als ik mijn hoofd verstop in zijn shirt. Het werk kalmerend.

{Gijs}

Als de film is afgelopen ligt Hannah nog steeds in mijn armen. Een tijdje blijven we zo zitten. Dan laat ik haar ongemakkelijk los. "Gaat het weer een beetje?" Stotter ik. Ze knikt "dankje".
Ik werp snel een blik op de klok. "Zullen we maar naar bed gaan?". "Is goed" antwoordt ze.

Langzaam loopt ze voor me uit naar de badkamer. Bij ieder hoekje dat ze omloopt wacht ze even, en kijkt ze of er niks achter staat. Ze is echt heel bang van die film volgens mij. Eerlijk gezegd vind ik het best schattig om haar zo te zien.

Snel poetsen we onze tanden. Hannah kijkt me via de spiegel lachend aan. Ik merk nu pas dat er een hele klodder tandpasta om mijn wang zit. Lachend weeg ik hem weg.

Als we door de donkere gang naar onze slaapkamers lopen struikel ik over een paar schoenen. Ik verlies mijn evenwicht en val boven op Hannah. Een klein gilletje ontsnapt uit haar mond. Dan komen we hard op de koude vloer terecht. Ik lig boven op haar, mijn neus raakt de hare bijna aan. Ik staar in haar oceaan blauwe ogen. Haar mond zakt en stukje open. Het moment lijkt eeuwen te duren.

Dan barst Hannah in lachen uit. Ik lach hard met haar mee. Al is het alleen maar om het moment minder ongemakkelijk te maken. Snel krabbel ik overeind. Ik reik haar mijn hand aan. En trek haar overeind. Een tijdje hou ik hem vast. Ze slaat haar ogen neer, wanneer ze door heeft dat ik zie dat ze naar me kijkt. "Welterusten dan maar" fluister ik. "Welterusten" antwoordt ze zacht, voordat ze in haar kamer verdwijnt.

Als ik ook mijn kamerdeur hebt dichtgedaan laat ik mezelf op mijn bed ploffen. Wat heb ik? Toen ik vanavond op Hannah viel.... ik voelde iets. Die blik die ze in haar ogen had, die twinkeling, ik.... Ik had naar haar lippen gestaard en er zelfs over nagedacht om haar te zoenen. Waarom heb ik dat niet gedaan dan? Omdat jullie niet meer dan vrienden zijn sukkel, zegt een stemmetje in mijn hoofd. Maar wat als ik wel meer wil zijn? Vraag ik mezelf af.

{Hannah}

Dat moment van net, met Gijs bovenop me, het voelde.... magisch. Ik weer niet wat er gebeurde, maar ik leek te verdrinken in zijn blauwe ogen. Zijn neus had bijna de mijne geraakt. We hadden bijna gezoend. Ik voel een kriebel in mijn buik. Een kriebel ik niet wil voelen, niet voor Gijs in ieder geval. Ik wil onze vriendschap niet op het spel zetten.

Een harde dreun klinkt uit de woonkamer. Ik schrik me kapot, meteen zie ik weer beelden van de horrorfilm voor me. "Gijs!" Roep ik. Hij antwoordt niet. Ik sta op en ren als een bezetene naar zijn kamer.

Ik weet dat het nergens op slaat, maar ik heb het gevoel dat ik achterna wordt gezeten. Ik gooi zijn kamerdeur open en ga op het voeteneinde van zijn bed zitten. "Volgens mij is er iemand binnen" stamel ik. Hij schudt zijn hoofd "vast niet".

Ik huiver bij de gedachte vannacht alleen te moeten slapen. "Mag ik misschien hier slapen?" Vraag ik zacht. Hij knikt "natuurlijk". Hij houdt zijn deken een stukje omhoog en schuift op. Dankbaar kruip ik eronder. Zijn bed is lekker warm en ruikt naar hem.

Ik weet dat het verkeerd is, dat we vrienden zijn, maar ik nestel me in zijn armen.

{Gijs}

Haar benen liggen tegen me aan en laten een tinteling op mijn huid achter."Gaat het weer een beetje?" Vraag ik bezorgt. "Ja" zegt ze met een bibber in haar stem. Een zenuwachtige giechel ontsnapt uit haar mond.

Kleine plukjes van haar haar kriebelen in mijn gezicht. Ik snuif haar rozengeur op en voel een kriebel in mijn buik. Een kriebel die ik niet hoor te voelen, niet voor Hannah.

Ze draait zich op, zodat haar gezicht mijn kant op ligt. Alleen haar hoofd komt boven de dekens uit. Ik kijk haar diep in haar ogen. Zij doet hetzelfde bij mij. "Ik was zo bang" fluistert ze.

Haar warme adem kriebelt op mijn gezicht. Ik strijk een pluk haar achter haar oor, zodat ik haar gezicht beter kan zien. Ze glimlacht. Voorzichtig beweeg ik mijn gezicht dichter naar dat van haar toe. Ik weet dat dit fout is, maar mijn hard smeekt erom. Ze glimlacht. "Dankje dat ik hier mag slapen".