««Ήθελα αγάπη και ευτυχία και μου τα αρνήθηκες όλα εξαιτίας της δικής σου αδυναμίας να με κάνεις ευτυχισμένη . »»

««Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να γινόμασταν όντως αυτό που θέλουμε και όχι οι άνθρωποι που αναγκαστήκαμε να γίνουμε για να επιβιώσουμε .»»

««Στα μάτια σου βρήκα την σωτηρία μου»»

««Σε μια άλλη ζωή ίσως ήμουν η ηρωίδα και το πρότυπο που αξίζεις Τατιάσα μου.»»

««Έκανα τόσα λάθη και δεν ξέρω πια τον τρόπο να τα διορθώσω , δεν ξέρω καν αν συγχωρούνται σε αυτήν ή την άλλη ζωή»»

««Σε είχα προειδοποιήσει από την αρχή ότι δεν μου αρέσουν τα ψέματα Ναταλία.  Ή να πω καλύτερα Νατάλια Λεονίντοβνα Σαβέλιβα ?»»

««Έχω χύσει τόσα δάκρυα όλα αυτά τα χρόνια που πια τίποτα δεν με συγκινεί ! Κατέληξα ένα σώμα χωρίς ψυχή ! Κοίτα με ! Δεν ήμουν κάποτε έτσι εγώ !Ήμουν όμορφη, είχα όνειρα και είχα μαύρα μαλλιά και τώρα έχω λευκά ,γέρασα πριν την ώρα μου! Η ψυχή μου ήταν γερασμένη από νωρίς !»»

««Αλλά εσύ δεν ξέρεις ... Δεν ξέρεις και δεν θα μάθεις ποτέ πώς τα κορίτσια κρατούν την φωτιά μέσα στα χέρια τους ,δεν ξέρεις πως κόβονται από τα τριαντάφυλλα που οι περισσότερες λατρεύουν . Δεν ξέρεις και πλήρωσα βαρύ τίμημα αλλά δεν το μετανιώνω! »»

««Τι φταίω εγώ να πληρώνω τις δικές σου επιλογές ?»»

Σημείωμα Συγγραφέα:
Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος αποφάσισα να γράψω την καινούργια μου ιστορία που περιστρέφεται γύρω από την πολιορκία και την επιβίωση των ανθρώπων στο Λένινγκραντ. Έχω κάνει πολύ προσεκτική έρευνα και ανυπομονώ για τα σχόλια σας! Οφείλω να προειδοποιήσω για ευαίσθητο περιεχόμενο. Επίσης από μεριάς μου δεν υπάρχει καμία αντιγραφή /λογοκλοπή κτλ και θα ήθελα να μην υπάρξει επίσης γιατί πραγματικά βάζω πολύ κόπο και χρόνο σε αυτό !