Abigail's POV

Bumangon na ako pagkatapos i-off yung alarm.

'7:30 am'

Ayan. Late na naman ako ng pasok. Milagro nga at hindi nagkatotoo yung panaginip ko na maexpell.

Ang sakit naman kasi ng ulo ko. Ewan ko kung anong nangyayari sa'kin eh. Para akong lalagnatin na may halong migraine.

Basta... parang may yumuyugyog sa utak ko.

Bababa na sana ako para mag almusal nang mahagilap ng mga mata ko ang aking sariling repleksyon sa salamin. Dahan-dahan akong lumapit dito na nakakunot ang noo.

Teka lang.

Kailan pa naging purple yung mga mata ko?

Dali-dali akong bumaba at nadatnan si auntie na nakaupo sa sala habang umiinom ng kape.

"Auntiiieee!!"

Muntik na siyang masamid sa kanyang inumin nang marinig ang biglaan kong pagsigaw. Nilingon niya ako na may naiiritang mukha.

"Naku Abby! Tigilan mo na yang panggugulat mo ah! Aatakihin ako ng maaga dahil sa'yo.." napailing siya.

"Auntie.. kailan pa naging ganito yung kulay ng mga mata ko?" tumakbo ako sa harap niya at tinuro ang aking mga mata na kakaiba talaga ang dating.

Nagtaka siya. "Anong ibig mong sabihin? Dati pang ganyan ang kulay ng mga mata mo Abby."

Huh.

"Talaga?" ngayon ko lang ata nabigyan ng halaga yung mga mata ko ah. Napaka unique kasi.

Tumango-tango siya. "Oh. Anong oras ka ba natulog kagabi at bakit lutang na lutang ka ngayon?"

"Ahh..." napakamot ako ng ulo. Saka ako napatingin sa pagkain na nakahanda sa mesa. "Sabi ko nga.. kakain na ako ng almusal."

Habang kumakain, nabitawan ko ang kutsara dahil sa biglaan na namang pagsakit ng ulo ko. Akala ko magiging okay na'to pag nalagyan na ng pagkain ang sikmura ko pero...

ba't di pa rin ito nawawala...

"A-auntie.." tinawag ko siya.

"Ano na naman?" nilingon niya ako.

"Pwede bang.. ano.. pwede bang mag absent ako ngayon.. o kahit.. half day lang?" tanong ko.

Ayokong pumasok na ganito ang kondisyon ko. Baka magkaroon kami ng quiz. Mas mabuti pa't mag absent kesa magkaroon ng mababang score dahil nitong ulo ko.

Panandaliang nanlabo ang aking paningin.

Aish.

Lumapit si auntie saka dinamdam ang noo ko. "Hindi ka naman nilalagnat ah. Masama ba talaga pakiramdam mo?" nag-aalala niyang tanong.

Tumango ako.

Di kalaunan, sumang-ayon na rin siya saka hinayaan akong magpahinga. Nakatulog pa nga ako sa pangalawang pagkakataon at yun pa rin ang laman ng panaginip ko. Ang boses ni principal na sinasabihang expelled na ako...

at tinig ng isang lalaki na... gusto akong pauwiin.. tas tinatawag niya rin akong Cesia.

Hmm.

Siguro ito na yung epekto ng habit ko. Araw-araw kasi akong nakukulangan ng tulog kaya para na akong baliw dito. Kung anu-ano na ang naririnig ko.

Napagdesisyunan kong pumasok ng klase sa hapon dahil umobra ata ang binigay na gamot ni auntie sa'kin.

Habang naghihintay sa stop sign para tumawid, napatingin ako sa billboard ng bagong Avengers na movie. Naroon ang lahat ng kinaaaliwan kong superheroes...

pero kusang gumalaw ang mga mata ko at dumiretso sa letter 'A' nito na logo.

'A is for Alpha. Ang mga direct descendants of the Olympians or major gods.'

Alpha?

"Miss?! Hindi ka ba tatawid diyan? Tagal naman!" isang babae mula sa likod ko ang nainip kaya't bahagya niya akong binangga at nilagpasan ako.

'Excuse me miss? Kasali ka ba sa linya?'

'You have been here for a whole goddamn eternity! What do you think?!'

Napakurap-kurap ako.

Imbes na tumawid, umikot ako at bumalik sa daan. Hindi ko na talaga alam kung anong meron. Parang... may mali.

Eto na talaga.

Final choice. Uuwi ako. Whole day akong a-absent ngayon dahil masama pa yung pakiramdam ko.

Isang bata ang nakita kong may dalang tatlong balloons na Powerpuff Girls.

'And we are... the Powerpuff Girls!'

Ganito na ba katindi yung kalagayan ko? Para akong nakadrugs. Nagha-hallucinate na ako ng kung anu-ano.

Nagulat ako nang biglang tumahol yung aso na nakatali sa puno na dinaanan ko.

'Once I press a button, wolves will start appearing and they will attack you immediately.'

'But I'm only giving you one wolf at a time.. considering that you're still... weak.'

'You are to use your weapon only to kill. Use your abilities to control their movements.'

Napailing ako.

Wala na talaga Abby. Malubha na yang karamdaman mo.

Nang makarating na ako, dumiretso kaagad ako sa kwarto at doon bumagsak sa higaan. Ang dami kong naririnig na mga boses ngayon.

'Cesia.'

'Cesia?'

'Cesia!'

Napaupo ako. Paulit-ulit nilang sinasabi ang salitang yan. Pangalan ba yan? Kasi kanina pa ako naguguluhan dito.

Anong wolves? PPG? Weapon? Bracele-

Napatingin ako sa kamay ko at nakita ang suot kong bracelet na gawa ata sa totoong ginto. May swan na nakasideview sa gitna at kulay pink ang mata nito.

Teka...

Hindi ko natatandaan kung kailan ko nakuha to.. at kung sino ang nagbigay nito sa'kin.

Nagulat rin ako nang makita ang isang simbolo na nakaimprint sa isa ko pang kamay. Kumikinang pa nga ito dahil ginto ata yung ink.

Bakit di ko maalala kung sa'n ko nakuha ang mga 'to?

Hindi rin naman ako mahilig sa mga tattoo!

Binaba ko ang aking mga kamay nang biglang pumasok si auntie na may dalang tubig at gamot. Bakas sa kanyang mukha ang pag-aalala.

Lumapit siya sa'kin at umupo sa higaan.

"Abby.. okay ka lang ba talaga?" hinimas-himas niya ang buhok ko.

Hindi ko na naman alam kung bakit bigla akong napaluha nang maramdaman ang kamay niya. Pakiramdam ko matagal ko nang pinangarap na mahawakan ulit siya.

Na makita siyang nag-aalala sa'kin kasi..

kasi...

Matagal na siyang wala.

Ibang tao ang kausap ko ngayon.

"Auntie." tinignan ko siya na luhaan ang mga mata. "Dapat..."

'Wala na yung auntie ko...'

"Dapat matagal ka ng patay."

Pagkatapos kong sabihin yon, tila huminto ang daloy ng oras. Tumigil na rin ang mga boses na naririnig ko.

Matagal siyang nakasagot. Nginitian niya lang ako at dahan-dahang nagbago ang kanyang anyo.

Mayamaya, napakabilis na tumakbo ang dibdib ko nang makita ang pamilyar niyang hitsura. Halos mawalan na nga ako ng hininga nang marinig ang boses niya na alam kong narinig ko na rin dati.

'I am listening'

'Keep calm sweetheart. The voices in your heads are just... just creatures who want to scare you.. Don't believe anything they say.'

'You must not tell anyone about this.. for I am one of them'

"You have found me... Cesia."

'Cesia. When she grows up, I want her to be called Cesia... it means heavenly.'