Son Gardenya
Gökkuşağı bölüyordu bulutları seni ilk gördüğüm gün,
Gözlerin eşsiz süsü gibiydi gökyüzünün.
Uzaktan uzağa izlediğim ay parçasını andıran solgun yüzün,
Hiç dönmezdi bana, görmezdi beni sevgilim!
Kuşlar senin etrafında cıvıldar, Güneş senden doğardı.
Bakışların, sözlerin yoluma ışık saçardı.
Tanrının aşık olmam için yarattığı o güzel ellerin,
Benim küçük dünyama hiç uzanmazdı.
Sen benim içimde büyüttüklerimden habersiz,
Her gün gelip geçerdin o ağaçlı yoldan sessiz,
Bir tek gülüşün için çırpınırken benim duygularım sensiz,
Yapayalnızdım zihnimin sonsuz boşluğunda kimsesiz.
Ben yaşıyordum hislerimi gömdüğüm satırlarda,
İki damla yaş kalmıştı göz pınarlarımda.
Her zerren, her anın silinmez hafızamda.
Sabahları yolunu gözlerdim kendimi bulamasam da,
Hiç kaybetmezdim seni, gizli aşkım gardenya.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top