Συγνώμη αλλα ΔΕΝ ειμαι της άποψης οτι αξίζουν μόνο οι ξένοι συγγραφείς οπότε σε αυτο το part θα σας προτείνω το δεύτερο αγαπημένο μου βιβλίο.

"Τα δάκρυα του θεού" της Δημουλίδου.

Ενα απο τα πιο συγκινητικά βιβλια που εχω διαβάσει με υπέροχη πλοκή και βγαλμένο τόσο πολύ μέσα απο την ζωή.

Η περιγραφή που εχει στο πισω μέρος ειναι:

Λένε πως εμας τις πουτάνες, κάθε φορά που ο θεός μας βλέπει δακρύζει... Δακρύζει απο ντροπή, μια και σε μας δεν περισσεύει. Μα αν ο θεός δακρύζει, ο θάνατος μας χρωστάει.
Ονομάζομαι Ευγενία Φράγκου και ειμαι πλέον 80 χρονών. Τα τελευταία τριάντα χρόνια ζω σε μια μικρή γραφική πόλη της βόρειας Ελλάδας, όπου χαίρω απέραντου σεβασμού, όχι μόνο απο την οικογένεια μου, αλλα και απο όλους τους κατοίκους. Κανεις δεν γνωρίζει οτι πισω απο το αξιότιμο ονομα μου κρύβεται το Τζενακι, η Τζεναρα, η μαντάμ Τζενη, που πολλα χρονια πριν ηταν το πρώτο ονομα της Τρούμπας.
Τι; Δε γνωρίζετε την Τρούμπα; Α, τοτε, φίλτατε, πρεπει να είστε πολύ νέος. Παρα πολυ νέος. Οι γονείς σας ομως σίγουρα θυμούνται αυτη τη γειτονιά του Πειραιά, που κάποτε υπήρξε θρύλος.
Κι ενώ πίστευα οτι είχα λησμονήσει Το παρελθόν μου, εκείνο, καθώς φαίνεται, δε με ξέχασε και μετά από τόσα χρόνια χτύπησε ξαφνικά την πόρτα μου, δημιουργώντας το μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής μου: να φανερώσω πια πραγματικά είμαι ή να κομματιάσω την ερωτευμένη καρδιά της εγγονής μου, του μόνου ανθρώπου που αγάπησα όσο τίποτε άλλο στον κόσμο... εκτός από εκείνον...

Νομίζω οτι αυτο τα λεει ολα!

Οπως καταλάβατε, πρόκειται για την ζωή της Ευγενίας, μιας ιερόδουλης που αναγκάστηκε να γινει οτι έγινε απο τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής της.

Παιδιά, πραγματικά,  είναι ενα βιβλίο που αξίζει! Θα μάθετε πράγματα για μια άλλη εποχή, για έναν άλλο κόσμο.

Αν θέλετε ενα βιβλίο να διαβάσετε νομίζω οτι πλέον ξέρετε ποιο!

Εγω προσωπικά έκλαψα αρκετά όταν το διάβασα.. Ειδικά για την σχέση της Ευγενίας με την εγγονή της και όλα όσα κάνει για να την στηρίξει.

Αν είστε απο αυτούς που ρίχνουν hate σε Δημουλίδου και Μαντά, απλά μην μου μιλάτε. 😢

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Διαβάζεται πολυ εύκολα και απο την αρχή θα κολλήσετε! Ειναι 432 σελιδες με οχι και πολυ μικρή γραμματοσειρά.

Ενα απο τα αγαπημέναυ μου σημεία...

Δώστε μια ευκαιρία και στους Έλληνες συγγραφείς για μια εμπειρία διαφορετική απο αυτη που εχουμε συνηθίσει.

Till next time...