De volgende dag had James Alex' moeder bedreigd omdat ze geen enkele reden had om binnen te walsen alsof ze de eigenaar was van het huis.

Het was volgens Sirius en Lucy erg amuserend om naar te kijken, maar Alex' gezicht was witter weggetrokken als Regulus' gezicht. Hij was snel de woonkamer uitgerend en zat al bijna een kwartier op zijn kamer met de deur opslot. 

Wat nou als ze hem meenam?

Wat nou als ze het ministerie erbij betrok?

Wat nou als hij ook wordt vermoord omdat hij de erfgenaam was.

Gelukkig was ze weggegaan toen James dreigde om het ministerie te bellen en was ze weggegaan omdat hij nog steeds een punt had, maar ze had gezworen om terug te komen voordat de kerstvakantie voorbij was.

James vond het een beetje onzin en had de deur in haar gezicht dichtgegooid waarna hij boos naar de lachende Sirius en Lucy keek. 

"Wacht maar tot jou geliefde moeder een bezoekje komt brengen omdat ze beide eigenaren kwijt is." Zei hij terwijl Sirius abrupt stopte met lachen en James langs de twee de woonkamer inliep.

Lucy keek kort naar Sirius en glimlachte zwak. "Ach. Dat doet ze vast niet, ik gok dat ze wel klaar is met jou en Reg." Zei ze waarna hij haar gezicht afwezig spiegelde en de woonkamer inliep.

~~

Conclusie, Lucy had het fout.

Niet meer als twee dagen later stonden Walburga en Orion aan de deur.

Remus keek geschrokken op van zijn boek toen er op de deur werd geklopt en hij keek in horror naar Sirius die hem vragend aankeek.

"Sirius ga naar boven, Lucy doe de deur alsjeblieft niet open zonder toverstok." Zei hij terwijl hij opstond en Lucy zacht knikte. "James?!" Riep ze terwijl ze de deur open hoorde gaan en richting de hal liep, James' toverstok in haar handen.

"Hallo? Oh." Zei James waarna Walburga haar toverstok op hem richtte en Lucy zijn toverstok op Walburga richtte. "Ha. Je bent nog niet eens zeventien. Maar gokkend op het feit dat jij hier bent zijn mijn zoons ook hier. Laat me naar binnen of ik maak mijn weg naar binnen." Zei ze, de nadruk leggend op jij, alsof Lucy het meest verschrikkelijke persoon in de wereld was.

"Ik zou graag willen zien hoe u uw weg naar binnen zou maken maar ik moet u teleurstellen want Sirius en Regulus zijn niet hier." Zei James waarop Orion humorloos lachte, zijn scheve tanden zichtbaar. 

"Tuurlijk. Ga uit de weg vuile bloedverrader ik wil mijn geliefde zoons zien." Zei hij waarop het Lucy's beurt was om humorloos te lachen. "Geliefd?! Sorry hoor maar als er een ding is wat Regulus en Sirius zijn dan is het gemarteld en gehaat. Jullie houden niet eens van jullie eigen kinderen." Zei ze waarop Walburga haar woedend aankeek en een spreuk op Lucy afstuurde voordat ze kon reageren.

"Oh juist. Pijn. Au!" Riep ze sarcastisch waarna ze haar wenkbrauw optrok en James zijn toverstok gaf. "Dat heet geliefd worden door je peetmoeder in purebloodtaal. Of niet?" Vroeg ze waarop James haar stern aankeek en ze zuchtte.

Walburga schoot een spreuk op James af en pakte zijn toverstok waarna hij bewusteloos op de grond zakte en Lucy geschrokken naar de vrouw keek. "Orion." Zei ze stern waarna ze zichzelf langs Lucy duwde en Orion haar ruw meetrok aan haar haar.

"Au!" Riep ze maar Orion negeerde haar en trok haar mee de trap op. Walburga opende deur voor deur en keek overal in de kamer terwijl ze Lucy meetrokken. In de tweede kamer, James' kamer, was Lucy het redelijk beu en deed ze een poging om zichzelf los te trekken waarna Orion haar boos aankeek en op de vloer duwde. Hij richtte zijn toverstok op Lucy maar was al te laat.

Lucy hoorde iemand "stupify" mompelen en Orion viel bewusteloos naast Lucy op de grond. "Goh, wat dacht je Remus? Laten we maar even wachten terwijl ze Lucy aan haar haar meetrekken?!" Riep ze sarcastisch terwijl ze opstond. "Ik ben wel blij toch." Mompelde ze erachteraan waarna hij zacht grinnikend zijn ogen rolde en door de kamer keek.

"Wacht, ik dacht dat Walburga ook hier was?" Vroeg hij maar voordat Lucy iets kon zeggen hoorden ze beide een pijnlijke gil uit Sirius' kamer komen. Ze keken beide geschrokken naar elkaar waarna ze de kamer uitrende en richting het einde van de hal renden. 

Lucy sloeg haar hand geschrokken over haar mond en zette geschrokken een stap naar achteren waarna ze tegen Remus aanbotste die over haar schouder ook geschrokken keek. 

Lucy wist niet hoe Walburga het zo snel voor elkaar had gekregen maar Sirius was vastgebonden aan zijn bed, zijn armen boven zijn hoofd. Zijn lip bloedde en hij had een diepe snee op zijn voorhoofd, maar Lucy gokte dat Regulus degene was die had gegild.

Regulus lag op de grond, tranen kwamen uit zijn ogen alsof het een rivier was en zijn hele schouder lag open. Verschillende snedes waren verstopt onder zijn kleding maar je kon duidelijk zien waar ze zaten door de spelen die de spreuk had gemaakt in zijn kleding. 

Walburga keek op en grijnsde wreed naar Lucy. 

"Je snapt dat dit jou schuld is toch? Als jij geen verschrikkelijke invloed had op Regulus waren ze beide prima. Dan had ik Sirius zijn idiote vrienden laten hebben en hem niets aangedaan. Maar nu gaan ze beide mee naar huis en krijgen ze een tweede kans voor een opvoeding." Zei ze waarop Remus "nee" zei en een spreuk op Walburga schoot die ze gemakkelijk afweerde.

"Ach, kleine bloedverraders denken nog dat ze zo goed in alles zijn." Zei ze met een zieke grijns op haar gezicht. "Crucio." Fluisterde ze. De woorden vielen uit haar mond als vergif en Lucy's pupillen verkleinde van schok toen de spreuk Remus raakte waarna hij ook pijnlijk gilde. Ze kromp ineen en keek hopeloos naar Regulus.

Kon je bewusteloos zijn met je ogen open?

"Ik, ik heb het gevoel dat je het meer uithebt op mij op dit moment." Zei Lucy zacht waarop Walburga wreed grijnsde. "Nee. Maar als ik de kans krijg denk ik ook wel dat opvoeding jou iets goeds zal doen." Zei ze waarop Lucy slikte en achteruit liep maar de deur vloog dicht tegen haar deur aan waarna ze op de grond viel van de impact en omhoog keek richting Walburga die richting haar liep. 

Haar ogen leken zwart, duister. Lucy slikte en Walburga hurkte op ooglevel met Lucy.

"Met wat motivatie zijn jullie voor kerst klaar." Zei ze waarna Lucy wenste dat ze iets anders kon doen als bang zijn. Haar lip begon te trillen en ze deed haar best om niet te gaan huilen terwijl ze naar Sirius' nachtkastje keek waar zijn toverstok op lag.

"Ik hoop met alles in mijn hart dat je besluit om ons nooit meer lastig te vallen na vandaag." Zei ze waarop Sirius' toverstok omhoogvloog richting Lucy en ze het ding net naast Walburga's oog prikte waarna ze opstond en Walburga's jas vanachter in brand vloog. Haar haar was het tweede wat in brand vloog en toen ze de hitte voelde krijste ze waarna ze verdwijnselde.

Lucy keek geschrokken naar Sirius die zijn mond opende om te praten zonder succes. Lucy glimlachte zwak en knielde naast Regulsu waarna ze oneven ademhaalde. "is er iemand nog levend in dit huis?!" Riep ze gefrustreerd terwijl ze fronste en een laken rond Regulus' schouder bond om druk op te voeren.

"Lucy? Regulus, Hj, hij zei dat ik weg moest uit het huis. Ik, ik kon niet meer weg maar, ik.. Sorry. Waar kani k mee helpen?" Vroeg Alex terwijl hij de deur van de badkamer voorzichtig opende en Lucy opgelucht zuchtte. 

"Houd dit vast. Ik ga Orion bedreigen om weg te gaan. En dan ga ik James' toverstok beneden pakken want die werkt fijner als Sirius' toverstok." Zei ze waarop Alex knikte en het laken overpakte van Lucy.

"Oh jee dit is wel heel veel bloed Luce..." Mompelde hij terwijl Lucy opstond en verbaasd omdraaide waarna ze zuchtte en in haar ogen wrijfde. 

Tuurlijk.

Alex kon niet tegen bloed.

"Fuck." Mompelde ze terwijl ze kort naar haar handen keek en haar ogen rolde. 

Ach, ze had nu toch al getoverd dus het ministerie stuurde haar toch wel weg van school.

Ze focuste haar enrgie op Regulus' schouder en het laken hield zichzelf strak waarna ze opgelucht zuchtte en snel de kamer uitliep. 

Toen ze in James' kamer keek merkte ze dat Orion al weg was en liep ze snel naar beneden waar ze James nog steeds bewusteloos zag liggen. Ze zuchtte en pakte zijn toverstok waarna ze opsotnd en bijna omviel van duizeligheid. 

"Godver word wakker James." Mompelde ze waarna ze weer omhoog op de trap liep en kort naar Sirius keek die zichzelf probeerde los te trekken. Lucy zuchtte en ging naast Alex en Regulus op de vloer zitten. "Ja je wacht maar even Sirius." Mompelde ze waarna Lucy een harde krak hoorde en licht geschrokken naar Sirius keek die nu op zijn knieën op de vloer zat, de bovenkant van zijn bed was afgebroken.

"Sirius!" Riep Lucy licht geïrriteerd waarna ze zuchtte en zijn armen losmaakte van zijn afgebroken deel van zijn bed. "Mooi niet gaan zeiken kan je alsjeblieft James wakker maken? Hij is beter met helingsspreuken als jou en ik gok dat remous en Regulus er beide wel een paar kunnen gebruiken." Zei ze terwijl ze een spreuk op Regulus' schouder richtte en Sirius half bij bewustzijn opstond en tegen de muur moest leunen wilde hij niet op de grond vallen. 

"Fucking hell. Prima. Ga ook maar liggen dan." Mompelde ze terwijl Sirius op de grond viel en ze zacht zuchtte. Regulus schoot wakker en keek bang richting Lucy waarna hij ontspande toen hij haar zag en een pijnlijk gezicht trok door de pijn die hij voelde. 

"Sorry Reggie zo snel ben ik niet." Zei ze terwijl ze een helings boek van Euphemia richting de kamer liet vliegen en een slaapspreuk over Regulus mompelde.

Hmm.

Slaap.

Dat klonk fijn...

Lucy werd te duizelig om het nog vol te houden en viel ook op de grond tussen Regulus en Sirius in.

~~~

A/N: Hallo :)

Hoe gaat het met jullie?

Geen zorgen hoor volgens mijn hoofd gaat er niemand dood. Maar daarbij leven mijn vingers hun eigen leven en schrijven hun het verhaal. 

Dus ja.

Vraag: Hebben jullie een goede relatie met jullie ouders?

Hehe. Ik ga die vraag voor verschillende redenen niet beantwoorden.

maargoed, dit was het weer, tot morgen!" 

Groetjes Caya! 1762 woorden.