Het volgende half uur was voor Lucy voorbijgevlogen.

Het enige wat ze had gedaan was tegen de muur aanzitten en huilen.

De wond brandde op haar huid en de woorden lieten Lucy twijfelen over alles wat ze dan ook had gedaan.

Een woord was voor Sneep niet genoeg.

Drie ook niet.

Hij stopte pas na vijf woorden en had vier van de woorden uitgewist zodat niemand het zag maar Lucy wist dat ze er stonden en ze voelde de pijnlijke steken telkens door haar huid.

Lucy was geen slet.

Ze was trots dat ze een bloedverrader was.

Ze was niet nutteloos.

Ze was geen aandachttrekker.

En ze was niet oppervlakkig.

Toch?

Kon je wel in stilte huilen?

Sneep dacht dat toen Lucy geen traan had laten vallen dat het niet genoeg was en dat ze net zo goed dood kon gaan.

Hij had haar gewurgd.

Met magie natuurlijk. Hij was te lomp om het zelf te doen.

Tot haar gezicht zo wit werd dat ze bijna dood was.

Als kers op de taart had Sneeps vriendje haar toverstok doormidden gebroken. Hij lag in twee stukken voor haar. Het lichte hout was donker geworden bij de breuk alsof het duidelijk was dat de magie eruit was gelopen en de runen aan de onderkant waren weggevaagd.

Evan stopte abrupt met lopen toen hij Lucy huilend zag zitten.

Ze was lastig te herkennen, haar hoofd was verstopt in haar armen en ze snikte zacht.

Hij keek even kort heen en weer.

Er was niemand.

Hij zuchtte en liep zacht weg, terug naar de grote hal.

Eenmaal daar liep hij recht door naar het podium waar hij opsprong en richting James liep die hem geïrriteerd aankeek. "Wat moet je Rosier?" Vroeg hij terwijl Evan zuchtte en Sirius de twee even nieuwsgierig aankeek.

"Misschien moet je even bij je vriendin kijken in de hal. Ze ziet er niet erg vrolijk uit." Zei hij waarop James hem boos aankeek en hij zijn ogen rolde. "Wat heb je gedaan Rosier?" Vroeg James geërgerd terwijl Evan zuchtte.

"Geef mij maar de schuld hoor. Zolang je haar nu gaat opvrolijken." Zei hij waarna hij weer van het podium afsprong en wegliep.

James keek kort naar Sirius die het gesprek had gemist en fronste waarna James zuchtte en ook van het podium afsprong. Sirius keek hem boos na en Regulus fronste terwijl hij vragend naar Alex keek die niets van het hele gedoe had gemerkt. Het liedje was klaar en Sirius liep even richting Regulus terwijl hij kort rondkeek.

"Weet jij waar James heenging?" Vroeg hij waarop Regulus zijn hoofd schudde. "Oh. Nou ja hij komt vast zo wel weer terug." Zei hij terwijl het volgende lied weer begon en Sirius naar voren op het podium liep.

Ondertussen had hij al genoeg alcohol gedronken voor de hele avond maar zijn stem klonk niet anders als normaal. Zijn pupillen waren wel groter, maar dat kon je verklaren door de felle lichten. 

Hij keek kort door de grote hal.

Geen Remus.

Fuck, natuurlijk geen Remus.

Remus haatte hem.

Of nou ja, hij vond Sirius niet meer leuk.

Niet genoeg om een stel te blijven tenminste.

Wat had hij gedaan?

Hij wist zeker dat hij het kon goedmaken als hij wist wat het was, zolang hij maar wakker kon worden naast een nog slapende Remus en iedere dag een stukje meer verliefd op hem te worden. 

Maar Remus had het uitgemaakt.

En Sirius had het verpest.

Zonder dat hij het doorhad hadden zijn emoties overgenomen en was hij aan het huilen. Iedereen keek hem verbaasd aan en toen hij het doorkreeg had Regulus hem al van het podium afgeholpen en naar een rustig plekje in de grote hal gebracht.

~

"Lucy? Lucy?" James keek vragend rond en begon te twijfelen of Evan het gewoon compleet had verzonnen en Lucy gewoon in de grote hal was met Marlene en Lily.

De zilveren ketting in zijn zak voelde zwaar en hij zuchtte terwijl hij aan het sieraad dacht.

Het was van zijn moeder geweest. Hij had het in de zomer gevonden en wilde het sinds toen aan Lucy geven maar wist gewoon niet wanneer.

Hij wilde het vanavond eigenlijk geven.

Zijn ogen vonden in een hoekje opgepropt Lucy in haar donkerrode jurk. Haar lichtblonde haar viel over haar armen en gezicht heen. Lucy's toverstok lag in twee delen kapot op de grond voor haar. Haar hele lichaam trilde en James keek geschrokken achter zich naar de lege hal.

Wat was er gebeurd?

hij ging naast haar zitten en sloeg zijn armen om haar heen waarna ze geschrokken opkeek en in elkaar kromp. 

Oh.

Ze veegde haar tranen weg en glimlachte zacht terwijl James haar verbijsterd aanstaarde en haar iets dichter tegen hem trok. "Hey. Wat is er gebeurd Lucy?" Vroeg hij terwijl Lucy haar schouders ophaalde en haar hoofd op zijn schouder liet rusten.

De pijnscheuten liepen bijna synchroon door beide schouders en ze liet een kort, pijnlijk gejammer uit waarna James zijn armen voorzichtig weghaalde. 

Hij wilde haar geen pijn doen.

Jeetje wie zou haar wel pijn willen doen?

Zijn gedachten gingen eerst naar de Rosier broers, maar de ene broer had haar gevonden en het leek er niet op dat Braxton nog echt in de buurt van Lucy wilde zijn, goed of slecht.

Hij moest daarna gelijk aan Sneep denken maar betwijfelde waarom hij haar iets aan zou doen.

Ze had niets gedaan en hij recent ook niet.

Was hij het wel ging James ervoor zorgen dat hij of ongelukkig dood zou gaan of zijn Newts niet mocht afnemen dit jaar en dus geen gehele studie te hebben.

Lucy begon harder en schokkender te snikken. James keek haar gebroken aan en wist niet wat hij moest doen. 

Lucy wilde haarzelf comfortabel voelen in James' armen maar de pijnscheuten werden alleen maar erger hoe langer ze zo zat. 

Uiteindelijk gaf ze toch op en bewoog ze terwijl ze iets rechtop ging zitten en haar hoofd even tegen de muur liet leunen, niet realiserend dat James zo de wond kon zien en hij geschrokken naar Lucy keek.

"Lucy wie heeft dit gedaan?" Vroeg hij terwijl ze zacht nieste en hem kort aankeek. Snel keek ze weer terug naar de vloer die ineens heel interessant leek te zijn.

Er kwam nog steeds bloed uit de enkele wond waarvan James zeker was dat het een litteken zou worden.

Lucy was niet oppervlakkig. 

Als er iemand oppervlakkig was, was hij het wel. 

Lucy niet.

"Lucy, degene die dit heeft gedaan kan van school worden gestuurd hiervoor. Vertel me alsjeblieft wie het is ik zal hun niets doen oke?" Zei hij zacht terwijl Lucy kort haar blik op hem richtte, ze geloofde hem niet.

Fuck, natuurlijk deed ze dat niet James zou degene sowieso wat aandoen wie het dan ook was.

"Hebben ze meer gedaan?" Vroeg hij zacht, bijna onverstaanbaar waarop Lucy zacht haar hoofd schudde.

Een leugen.

James had toen hij jonger was al geleerd dat Lucy goed kon liegen, maar een heel klein dingetje veranderde wanneer Lucy loog. Misschien was het wel niet zo, maar hij leek het altijd te zien als hij wist dat ze loog.

Haar ogen glimde dan altijd het kleinste puntje groener dan dat ze blauw waren.

Het was vreemd eigenlijk, dat James zulke kleine details zag. Dat heeft hij van zijn moeder, die kan dat ook zo goed.

Kon.

Die kon dat ook zo goed.

James slikte zijn tranen weg en stak voorzichtig een hand uit richting Lucy's wang. 

"Wat hebben ze nog meer gedaan Lucy?" Vroeg hij zacht terwijl Lucy opgaf en haar mond opende om te spreken maar er niets uitkwam.

Bezorgd keek James haar aan en hij liet zijn hand voorzichtig over haar keel glijden. Lucy trok een pijnlijk gezicht en James trok zijn hand voorzichtig weg.

"Kom, je moet naar de ziekenzaal." Zei hij zacht waarop Lucy fel haar hoofd schudde en James haar vragend aankeek.

Hij hoefde niet te weten wat ze nog meer hebben gedaan.

"Lucy je kan niet eens meer praten." Zei hij waarop Lucy hem aankeek en er een traan over haar wang liep. 

"Sneep. Het was Sneep." 

Haar stem klonk schor en nadat de woorden haar mond hadden verlaten kreeg ze er gelijk spijt van. Haar keel begon te branden en kort daarna begon ze weer te huilen door de pijn.

James bleef kalm.

Eerst Lucy, later Sneep.

Maar hij ging er sowieso iets aan doen.

~~~

A/N: Jeetje ik was zo blij vandaag.

Ik heb echt een brak cijferlijst sinds het begin van school, en ik heb nu dus echt een zeer hoog cijfer voor Nederlands gehaald dus toen was ik eindelijk weer blij :)

Maar hoe gaat het met jullie?

Vraag: wat is jullie favoriete stroopsmaak als jullie dat drinken?

De mijne framboos, maar wel alleen degene van raak want alle andere smaken vind ik niet lekker :)

Maargoed, dat was jullie daily dose of Caya weer. 

Tot morgen! 

Groetjes Caya! 1492 woorden