Half acht.

Het gala was al een half uur bezig en Lucy, Marlene, Lily en Regulus waren veel te laat.

Ze had James de rest van de dag nog niet gezien en was erg benieuwd hoe hij eruit zag.

Regulus tikte haar aan op haar schouder en haakte zijn arm in de hare waarna ze samen de trap afliepen na Marlene en Lily.

Ze liepen de grote hal binnen en Lucy kreeg gelijk spijt van het te laat komen want ze voelde dat iedereen haar aankeek.

Ze keek richting het podium waar Sirius naar haar floot en James opkeek.

Zijn mond viel open en hij sprong van het podium af waarna hij richting haar liep en Regulus naar haar knipoogde.

Zijn haar zat net op een James manier en hij droeg een zwart pak met een donkerrode stropdas. Hij glimlachte en tilde Lucy op waarna hij haar een rondje draaide en kuste.

Lucy voelde zich alsof ze in een sprookje leefde.

En toen realiseerde ze zich dat iedereen het zag en iedereen aan het klappen was.

Lucy werd rood van schaamte en James trok haar voorzichtig mee naar de zijkant van de grote hal waar hij haar nog een keer goed bekeek.

"Weet je Luce? Je ziet er te goed uit voor het woord prachtig." Zei hij waarop Lucy's wangen nog roder werden en James zacht glimlachte.

"Oi James! Kom je wel nog terug?!" Riep Sirius' stem door de microfoon terwijl James zuchtte en Lucy een kus op haar voorhoofd gaf. "Sorry Luce. Ik zoek je later vanavond wel weer op oké?" Vroeg hij waarop Lucy knikte en James richting het podium liep.

Lucy keek hem na en werd vergezeld door Marlene en Lily.

Regulus stond nu ook op het podium en Lucy kon de kleine steek van jalozie niet tegenhouden. 

Waarom kon iedereen wel op het podium staan zonder bang te zijn en zijn nou net weer niet? 

Het was oneerlijk.

Iemand biedde haar een glas drinken aan maar Lucy sloeg af, niet wetend wat er precies inzat. Lily was aan het dansen waar marlene dan net weer geen zin in had en waren Lucy en Marlene beland aan een tafeltje. Remus kwam na een tijdje ook bij hun zitten en had het geen alcohol drinken alweer opgegeven.

Hij was nog niet dronken, maar Lucy betwijfelde of Remus ooit wel dronken was.

Na ongeveer een kwartier switchte de band en moest Marlene weggaan waarna Lucy werd vergezeld door de vier jongens die ontevreden van het podium sprongen. 

James had Lucy opgetild en op zijn schoot getrokken waarna Remus grinnikte en Sirius zijn handen om Remus' middel sloeg. remus schoof zijn stoel iets dichter bij Sirius en leunde voorzichtig tegen hem aan waarna Sirius voorzichtig zijn handen door Remus' haar haalde.

"Lucy, weet je zeker dat je niet wilt dansen? Of mee wilt zingen ofzo?" Vroeg James terwijl Lucy haar hoofd schudde en Sirius zuchtte. "Waarom niet? Je hebt een geweldige stem Luce!" Zei hij terwijl Lucy zuchtte. "Ook al zou mijn stem niet mooi zijn, ik ga nog steeds niet op een podium staan." Zei ze waarop Sirius zijn mond wilde openen om te demonstreren maar Remus diep zuchtte en "het is toch haar keuze?" mompelde. 

Lucy keek hem vragend aan. Ze kon niet horen wat hij zei door het harde geluid van de muziek en James leek het ook niet gehoord te hebben maar hij voelde aan de sfeer tussen de twee jongens dat er iets speelde en James' glimlach verdween.

"Lucy. Ik eh, ik heb dorst. Kom we gaan even wat te drinken halen. Willen jullie ook iets?" Vroeg hij terwijl hij opstond na Lucy en Sirius en Remus beide hun hoofd schudde.

Lucy en James liepen weg en leiten de twee jongens in stilte achter.

Sirius kon de stilte niet meer verdragen en de vraag die hij al een hele tijd wilde stellen aan Remus floepte eruit. 

"Heb ik iets verkeerds gedaan?" 

Remus keek hem vragend aan en schudde zijn hoofd.

Hij hield vol dat het allemaal door de maan kwam en dat het niet zijn schuld was maar hij wist dat Siirus het doorkreeg en merkte dat het ergnes anders vandaankwam.

"Weet je het zeker? Ik krijg namelijk een beetje het gevoel dat je me eigenlijk niet meer zo graag als je vriendje hebt.." Mompelde hij zacht waarop Remus zuchtte en zacht glimlachte. "Natuurlijk heb ik je nog graag als mijn vriendje Sirius. Ik kan haast niet denken hoe saai mijn leven zou zijn zonder jou." Zei hij terwijl hij dondersgoed wist dat Sirius hem niet geloofde.

Er glinsterde iets in Sirius' ogen. Remus gokte dat het de lampen waren maar toen Sirius knipperde viel er een enkele traan over zijn wang en zuchtte hij diep waarna hij abrupt opstond en hij wegliep.

"Wacht! Sirius!" Riep Remus terwijl hij kort richting Lucy en James keek die net weer kwamen zitten en verbaasd Sirius nakeken. Remus liep achter hem aan en volgde hem totdat hij tot een stop kwam in een lege hal en zich naar Remus draaide. 

"Vertel me dan teninste wat er is want je doet vreemd. Alsjeblieft Moony ik hou van je." Zei hij terwijl Remus de tranen in zijn ogen zag staan en zich realiseerde dat Sirius het langer doorhad als een paar uur.

"Ik hou ook van jou Padfoot... Maar ik denk dat we misschien beter even vrienden kunnen zijn voordat we wat we dan ook hebben tussen ons verpesten." 

sirius knikte zacht. Er kwam een brok in zijn keel en hij wist niet wat hij moest zeggen. 

Dus hij liep weg.

Net zoals hij altijd deed als het te moeilijk werd.

Zijn moeder had gelijk.

Hij was zwak en nutteloos.

Hij kon Remus niet eens gelukkig genoeg houden. 

Hij liep de grote hal weer binnen en pakte het eerst het beste glas alcohol wat hij vond waarna hij het achterover sloeg en richting Lucy en James liep die een beetje bezorgd naar Sirius keken.

"Gaat het Sirius? Waar is Remus?" Vroeg Lucy terwijl McGonnagoll weer de band wisselde en Sirius zuchtte. "Niets bijzonders." Mompelde hij afwezig terwijl hij richting het podium liep gevolgd door James. Lucy trok zacht aan James' arm en vroeg hem om een beetje op te letten op wat Sirius precies deed.

Lily en Marlene liepen enthousiast naar Lucy en begonnen op en neer te springen van de adrenaline die ze hadden gekregen van op het podium staan.

"Komm we gaan dansen!" Riep Lily terwijl Lucy zacht haar hoofd schudde en "ik zit hier prima" mompelde. Lily en Marlene accepteerden het antwoord beide niet en trokken haar mee richting de dansvloer.

Voor een bal was het erg niet formeel.

Een heelboel mensen waren aan het meezingen met de muziek en Lucy kon haar gedachtes bijna niet meer horen boven het harde geluid.

Lucy was al geen fan van feestjes, maar dit was nog erger.

Na een tijdje was ze zowel Marlene als Lily kwijtgeraakt in de menigte en zocht ze spoedig de twee meiden terug.

Ze zag Sneep die een poging deed om een drankje in Lily's mond te gieten en zuchtte geërgerd waarna ze richting de jongen liep en hem behekste, vergeten om überhaupt haar toverstok te pakken.

Sneep keek haar boos aan maar liep weg en Lily zuchtte opgelucht en dankbaar. "Dankjewel Lucy. Hij doet alleen nog maar eng sinds hij me een je-weet-wel noemde." Zei ze waarop Lucy zacht glimlachte en haar arm in Lily's arm haakte. "Gelukkig ben ik er dan nog." Zei ze met een speelse knipoog waarop Lily grinnikte.

Een half uur later hadden de bands nog steeds niet gewisseld en was Remus nog niet teruggekomen. Lucy begon zich een beetje zorgen te maken over Remus en had tegen Marlene en Lily gezegd dat ze hem ging zoeken waarna ze de drukke grote hal verliet. 

Het was stil in de hallen.

Ergens verderop kon je als je goed luisterde een paar mensen in een klaslokaal horen maar Lucy negeerde het en focuste op haar doel.

Ze had overal gezocht waar ze aan kon denken maar nergens was Remus te bekennen en na een half uur gaf Lucy op om hem te vinden.

Ze liep terug richting de grote hal en was blij met de rust die haar hoofd had gekregen toen ze de drukte voor een tijdje had verlaten.

"Leuk hoor. Iemand beheksen zonder toverstok. Maar ben je ook goed in het beschermen van jezelf zonder toverstok?" 

Er liep een rilling over Lucy's rug en ze draaide om, een geïrriteerde blik in haar gezicht.

"Wat moet je Sneep? Was ik niet duidelijk genoeg dat je mij en mijn vrienden alleen moet laten?" Vroeg ze waarop Sneep wreed grijnsde en Lucy iemand haar armen voelde pakken vanachter haar rug.

"He! Laat me los!" Riep ze boos terwijl ze probeerde om haar armen los te rukken zonder succes. 

Ze hoopte op een wonder. Misschien kon ze haar krachten gebruiken...

Maar er gebeurde niks.

Sneep liep op haar af met een woedende blik op zijn gezicht. Er liep een enkele druppel bloed uit de snede die Lucy had veroorzaakt en hij keek haar aan alsof ze ieder moment dood zou gaan.

Hij haalde een mes vanuit zijn zak en Lucy keek hem ongelovig aan. Ze slikte kort en voelde dat haar handen licht begonnen te trillen. "Is dit wel eerlijk? Ik bedoel je hebt me al met duistere magie aangevallen.." Mompelde ze zacht, onzeker van haar zaak.

Sneep grijnsde wreed en hief het mes op zodat het zacht tegen Lucy's sleutelbeen drukte en Lucy zacht haar hoofd schudde. "Alsjeblieft Sneep. Waar had ik dit ook alweer aan verdient?" Vroeg ze terwijl hij haar bijna levenloos aankeek en zijn ogen kort naar de persoon die Lucy vasthield schoten.

"Genoeg." 

Lucy liet een gil uit toen het scherpe mes tegen haar huid werd gedrukt terwijl het begon te bloeden. Sneep sloeg haar tegen haar wang en mompelde geïrriteerd een spreuk waarna Lucy stil bleef en ook niets meer zeggen kon.

Ze opende haar mond een aantal keer om te schreeuwen van de pijn, maar geen geluid verliet haar mond, hoe hard ze dan ook probeerde.

Sneep stopte. Hij trok het mes weg en keek trots naar het woord wat hij net onder Lucy's sleutelbeen had gegraveerd met het mes.

Slet.

~~~

A/N: Oke, wel even voordat jullie me aanvallen, ik haat Sneep nou ook weer niet zo erg en ik denk dat hij als je bevriend met hem bent wel mee kan vallen, maar hij heeft echt een pesthekel aan James en hij weet dat Lucy eigenlijk James' enige zwakte is (die nog leeft).

Niet dat ik hem geweldig vind ofzo hoor.

Vraag: Zijn jullie muzikaal opgevoed?

Ik zelf wel. Toen ik klein was zong ik altijd dagelijks met mijn moeder liedjes mee op de radio en ik speelde sinds dat ik 8 was ongeveer vrijwillig piano :)

Dat is uitgelopen op ik die niet zonder muziek kan leven :D

Maargoed, dit was het weer.

Tot morgen! (Tenzij je mijn Halloween hoofdstuk nu gaat lezen hehe)

Groetjes Caya!

1844 woorden