Deel 54

Lucy werd laat in de avond pas wakker. James, die ook in slaap was gevallen, had zijn hoofd op haar schouder gelegd. Zijn bril stond een beetje scheef op zijn hoofd en Lucy glimlachte zacht.

Ze haalde de bril voorzichtig van zijn hoofd af en ging voorzichtig rechtop zitten waarna ze James' hoofd op haar schoot neerlegde. James draaide zich even om en viel weer terug in slaap. Lucy grinnikte zacht en keek richting de deur die voorzichtig opende.

"Oh. Je was al wakker. Eigenlijk kwamen we jullie wakker maken voor het avondeten wat jullie hebben gemist maar James ligt best wel schattig nog te slapen." Zei Sirius die zijn hoofd in de deuropening stak. "Nou ja, ik wil James niet wakker maken maar ik heb eigenlijk best wel honger... zou je misschien iets te eten kunnen halen?" Vroeg ze waarop hij glimlachte en knikte.

"Tuurlijk Luce. Ik ben zo terug." Zei hij waarop Lucy knikte en hij de deur sloot.

Lucy keek richting James die emmer stabiele ademhaling lag te slapen. James leek een stuk jonger als hij sliep, maar ergens zag Lucy ook hoeveel hij op Fleamont leek.

Ze was zo blij dat hij haar vriendje was.

Hoe zou het nu zijn als Lucy en James nog steeds elkaar haatte?

Zou Lucy dan überhaupt nog wel leven?

Lucy wilde het niet graag toegeven, maar zonder James was ze sowieso een dooddoener geworden. Dan had ze waarschijnlijk wel met Regulus getrouwd en zou ze nog steeds bij haar broer wonen.

James zuchtte in zijn slaap en Lucy verstoorde haar gedachten stroom door naar James te kijken.

"Lucy.." mompelde hij zacht waarna Lucy glimlachte en haar hand door zijn haar haalde. "Shh. Ik ben er nog James. Ik ga niet zomaar weg." Zei ze waarna James iets dichter tegen haar aanging liggen en Lucy voorzichtig met haar hand zijn hoofd masseerde.

"Hey Luce. Hier is je eten." Zei Sirius zacht terwijl hij de deur opende en naar binnen liep. Hij zette het dienblad neer naast Lucy op het bed en ze keek hem dankbaar aan. "Dankjewel Sirius." Zei ze zacht waarna ze de vork pakte en een paar aardappeltjes in haar mond stopte.

"Hij slaapt wel weg vredig zo hè?" Vroeg hij met een kleine glimlach waarop Lucy knikte. "Ja. Hij kan soms wel schattig zijn." Grinnikte ze terwijl hij glimlachte.

"Hoe gaat het eigenlijk met het gehele herinneringen herinneren?" Vroeg hij terwijl Lucy's glimlach verdween en ze terugdacht aan een paar dagen geleden toen ze de heel dag ziek en uitgeput was omdat ze herinnerde wat het laatste antwoord van de Transfiguratie Owl was.

"Redelijk goed. Ik denk dat ik zo goed als alles wel weer weet." Zei ze waarop hij knikte en kort naar de deur keek.

"Weet je Luce? Ik ben blij dat we over de jaren closer zijn gegroeid." Zei hij waarop Lucy glimlachte. "Ik ook."

"Maar goed. Ik ga maar voordat Remus weer geërgerd word omdat ik te lang wegblijf. Hij word altijd zo claimend als het bijna volle maan is." Zei hij zacht grinnikend terwijl Lucy ook grinnikte en knikte.

"Slapen jullie hier vannacht?" Vroeg ze waarop Sirius knikte en een aardappeltje van Lucy's bord afpakte.  "Als je het niet erg vind natuurlijk." Mompelde hij terwijl Lucy haar hoofd schudde. "Tuurlijk niet." Mompelde ze waarna hij glimlachte. "Maargoed. Tot morgen Luce." Zei hij waarna hij de deur uitliep en hem dichttrok.

~

Lucy werd in de ochtend wakker met nekpijn. James was weg en Lucy zat rechtop in het bed met haar rug tegen de hoofdsteun.

Ze keek even rond en rekte zich uit waarna ze zuchtte en uit het bed stapte.

"James? Sirius? Remus?" Vroeg ze terwijl ze rondkeek en zuchtte.

Waar waren hun nou weer.

Lucy trok schone kleding aan en stapte in haar schoenen terwijl ze haar sleutel van de tafel afpakte en de kamer uitliep. Ze liep richting de Gryffindor kamer waar ze lucht geërgerd naar de halflege kamer keek.

"Hey meiden. Weten jullie misschien waar James, Sirius en Remus zijn?" Vroeg ze waarop Marlene en Lily fronsten en beide hun hoofd schudde.

"Nee sorry." Zei Lily terwijl Lucy zuchtte en knikte. "Geeft niets hoor. Maar ze zijn al een tijdje verdwenen dus ik dacht, misschien." Mompelde ze waarna Marlene fronste.

"Was het niet volle maan gisteren?" Vroeg ze waarop Lucy haar hoofd schudde en zuchtte. "Nee pas over twee dagen." Mompelde ze waarna ze zacht glimlachte. "Maar goed. Dankjewel voor de hulp, ik ga maar eens doorzoeken." Zei ze waarna ze wegliep en richting de grote hal liep.

"James daar komt ze!" Hoorde Lucy iemand in de hal roepen terwijl ze fronste en naar binnen liep.

Ze keek een beetje geschrokken richting James die op de Gryffindor tafel stond met een gitaar in zijn handen. Sirius, die naast hem stond, hield een bos bloemen vast en Remus hield een gigantisch bord vast. Lucy las het bord en keek verbaasd naar James die een liedje begon te spelen.

Oh jeetje. 

'Wil je met me naar het herfst bal?' stond op het bord.

Lucy wilde door de grond zakken op dat moment. Ze voelde zich zo ongemakkelijk. Iedereen keek haar hoopvol aan en James sprong na het liedje van de tafel af.

Ze wilde nu eigenlijk nee zeggen. Omdat James haar zodanig voor schut zette en hij wist dat ze er niet van hield om in de belangstelling te staan. Ze voelde haar wangen rood worden van schaamte en kon niets beters bedenken als wegrennen.

Ze rende de grote hal uit en liet James verbaasd staan in het midden van de hal.

Na een tijdje rennen stopte ze buiten adem en liet ze zich tegen de muur op de grond zakken.

Dat was het stomste wat ze ooit had gedaan.

Zo ging ze nooit zoals in die kleffe liefdesfilms een bal hebben.

Maar daarbij vonden die hoofdpersonages het altijd leuk om het belangrijkste te zijn.

Lucy niet.

"Hey." Mompelde Remus die naast haar op de grond ging zitten. Lucy keek hem aan en voelde zich gelijk weer schuldig.

Ze had James laten zitten.

"Hey." Mompelde ze zacht terug waarna ze haar hoofd op zijn schouder liet rusten. "Waarom ben ik zo stom?" Vroeg ze waarop Remus fronste en haar vragend aankeek. "Hoe bedoel je? Ik snapte eigenlijk wel dat je wegrende hoor." Zei hij terwijl hij kort naar de lege hal keek.

"Ja maar ik heb hem daar zo laten staan. Zonder überhaupt een antwoord te geven. Straks denkt hij dat dit het antwoord is. Straks denkt hij dat ik niet meer met hem wil zijn." Zei ze waarna hij fronste. 

"Welnee. Hij snapt het zelf vast ook wel joh. Maar je moet wel even naar hem toe gaan." Zei hij waarop Lucy zacht haar hoofd schudde. "Nee daar schaam ik me teveel voor." Mompelde ze terwijl de twee beiden opkeken naar de voetstappen die ze hoorde aankomen.

Alex.

Hij ging naast Lucy zitten en ze keek hem verbaasd en vragend aan.

Wat dacht hij nou weer ineens vriendelijk te doen?

"Hey.. Ik wilde even kijken hoe het ging met je..." Mompelde hij zacht terwijl Lucy zuchtte en kort naar Remus keek die zacht knikte en opstond. "Ik zal jullie maar even alleen laten." Zei hij terwijl Lucy haar mond opende om te protesteren, maar Remus liep al weg en liet de twee alleen.

"Ik vind dat ik je iets moet vertellen Lucy..." Mompelde Alex terwijl ze hem aankeek en fronste. "Tuurlijk, zeg het maar." Zei ze waarna hij een beetje nerveus naar de vloer keek.

"Nou ja, ik en Regulus zijn al weer een tijdje eigenlijk aan het daten..." Mompelde hij terwijl Lucy hem droog aankeek en haar wenkbrauwen optrok. "Dus? Dat wist ik al hoor. Ik ben niet stom Alex." Zei ze waarna hij zacht grinnikte. 

"Nee, dat snap ik maar ik dacht, ik wil dat jij je niet buitengesloten voelt ofzo omdat we het niet hebben verteld enzo." Zei hij waarna Lucy zacht glimlachte. "Oke.. Nou, dankjewel en het gaat prima met me hoor." Zei ze waarna ze ook opstond.

"Ik ga mezelf maar weer slecht voelen in mijn kamer. Oh, en als je hem ziet, kun je Regulus alsjeblieft vragen om langs te komen?" Vroeg ze waarop hij knikte en ook opstond.

"Lucy?"

Ze draaide vragend om richting Alex. "Ja?" Reageerde ze terwijl hij even zuchtte. "Kunnen we ooit weer zulke goede vrienden zijn als dat we waren?" Vroeg hij waarop Lucy zuchtte.

"Misschien. Maar eerst vind je maar een reden om mijn vertrouwen te winnen." Zei ze waarna ze wegliep.

~~~

A/N: Hallo iedereen :)

Hoe gaat het met jullie vandaag? Ik hoop goed.

Vraag: Op wie van de marauders lijken jullie qua uiterlijk het meeste?

Ik denk ik qua uiterlijk het meeste op Sirius. Maar eerst vooral op Remus omdat m'n haar is geverfd lol.

Maar dit was het weer, ik hoop tot vanavond!

Groetjes Caya! 1483 woorden

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top