"Wacht wat?"

Regulus keek ongelovig naar Lucy die hem met een verdrietige glimlach aankeek.

"Waarom gebeuren deze dingen altijd bij mij?" Mompelde hij zacht terwijl Lucy hem een knuffel gaf en hij zuchtte. "Echt hoor ik vind ook een keer iemand leuk." Mompelde hij zacht waarna Lucy zuchtte.

Hij verdiende dit niet.

Hij verdiende iemand die niet zijn hart zou breken.

"Weet je wat? Fuck hem ik vind wel weer iemand anders." Zei hij terwijl Lucy hem een beetje verbaasd aankeek en hij opstond en wegliep.

"Oké..." mompelde James een beetje verbaasd terwijl Lucy ook opstond. "Ik zie jullie later wel weer." Mompelde ze terwijl ze achter Regulus aanliep de ziekenzaal uit.

Ze wist wel waarom hij zo deed.

Ze liep richting de Slytherin kamer en liep binnen terwijl verschillende mensen haar een beetje geërgerd en verbaasd aankeken.

"Arabella, kwam Regulus net binnen?"  Vroeg ze aan het blonde meisje die zacht knikte. "Hij zag er niet erg vrolijk uit." Zei ze terwijl Lucy dankbaar knikte en wegliep.

Ze klopte op de kamerdeur van Alex en Regulus die op slot was gedraaid.

Niks.

Natuurlijk niks, Regulus wilde nu niemand zien.

Alex was de enige wie hij had vertrouwd met alles. Hij was de tweede die hij ooit leuk had gevonden maar toch was hij de enige met wie hij een toekomst zag. Ergens waar hij het wel verdiende om een happy ending te hebben.

Maar dat zou nooit gebeuren.

"Regulus doe de deur open alsjeblieft. Je moet er met iemand over praten." Zei ze waarna hij zuchtte en zijn tranen wegveegde.

Hij haalde het slot van de deur af en Lucy opende voorzichtig de deur.

"Regulus..." mompelde ze terwijl ze richting hem liep en haar armen om hem heen sloeg. Hij begon te hikken en Lucy keek hem met een zachte glimlach aan.

Regulus had dat vreemde ding dat hij altijd moest hikken als hij huilde of gehuild had.

"Je weet dat je de jongens kan vertrouwen toch? Je hebt met ze in hetzelfde huis gewoond." Zei ze terwijl Regulus zuchtte. "Ja," hik. "En wat als ze hetzelfde flikken als Alex," hik. "Iedereen die ik vertrouw verpest het op de een of andere manier wel weer," hik.

Lucy keek hem begrijpend aan en negeerde het feit dat zij hem nooit iets aan zou willen doen. "Hey, het komt wel goed. Ik weet zeker dat Alex het nooit heeft gemeend om je pijn te doen." Zei ze waarna Regulus diep zuchtte en Lucy zacht grinnikte om zijn gehik.

"Oh houd toch op Lucy. Kan ik er wat aan doen dat ik," hik. "Hik als ik huil." Mompelde hij terwijl Lucy grinnikte en hem een knuffel gaf.

"Ik houd van je Reggie." Mompelde ze terwijl hij glimlachte, hikte en grinnikte. "Ik houd ook van jou Luce."

"Platonisch natuurlijk." Mompelde hij erachteraan terwijl Lucy zacht lachte en knikte. "Natuurlijk." Zei ze waarna Regulus haar even kort aankeek.

"Mag ik je iets vertellen wat ik je nooit heb verteld?" Vroeg hij terwijl Lucy fronste en knikte. "Tuurlijk Reg, wat is er?" Vroeg ze waarop hij even glimlachte.

Oh jeetje dit werd nog wat. Lucy ging hem hier sowieso mee plagen. Maar hij vond dat deze dag iets leuks nodig had.

"Toen we kleiner waren vond ik James leuk." Flopte hij eruit waarna Lucy hem verbaasd aankeek en Lucy begon te lachen.

"Oké nee dat is niet grappig Lucy ik was zo confused." Zei hij terwijl Lucy hem met een grijns aankeek en hij zuchtte.

Waarom had hij het ook alweer verteld?

Lucy begon weer te lachen en Regulus zuchtte diep waarna hij ook moest lachen.

"Sorry als ik stoor op jullie theefeestje jongens, maar Black en Potter staan voor de deur." Zei Millie die haar hoofd in het deurgat stak en zuchtte.

"Oh." Zei Lucy terwijl ze een beetje verbaasd naar Regulus keek waarna de twee van het bed afstapte en ze naar de uitgang van de Slytherin kamer liepen.

"Jongens wat is er?" Vroeg Lucy terwijl James kort naar Regulus keek.

"Nou ja, we wisten niet of jullie het wilden weten maar Alex ligt nu in de ziekenzaal." Zei hij terwijl Regulus' glimlach verdween en hij terug naar binnen liep.

"Regulus, even wachten jongens. Regulus, kom op straks is er iets ergs gebeurd." Zei ze terwijl hij zich weer omdraaide.

"Dus? Hij had James en Sirius daar toch ook opgehangen voor dood? Ik ben nu niet degene die bezorgd om hem ga zijn Lucy. Hij moet eerst maar eens een goede reden om dit gedaan te hebben verzinnen." Zei hij waarna hij in een snel tempo doorliep en zijn slaapkamerdeur met een knal dichtgooide waarna Lucy het slot hoorde klikken.

Ja, oké, hij had gelijk. Maar Lucy was zo'n mens wat teveel om mensen gaf. Dus ze zuchtte en liep de Slytherin kamer uit waarna ze met James en Sirius naar de ziekenzaal liep.

"Wat is er eigenlijk gebeurd?" Vroeg ze terwijl James haar aankeek. "Dat weten we niet. Hij werd gebracht door Hagrid die hem daar had gevonden op de grond." Zei hij waarop Lucy bezorgd naar James keek.

Ze liepen de ziekenzaal in en keken naar de achterste bedden waar twee jongens oplagen.

Alex en Remus.

"Jullie hebben haar gevonden. Ik dacht dat jij misschien kon vertellen wat er was gebeurd." Zei madame Pleister waarna Lucy haar hoofd schudde.

Ze wist niet wat er was gebeurd.

Ze had het anders moeten aanpakken.

Misschien had hij wel hulp nodig en negeerde ze dat gewoon.

Misschien was ze helemaal geen goede vriendin.

"Zijn knie is gebroken. De snedes lijken op messenwerk en hij is duidelijk aangevallen door iets of iemand." Zei ze terwijl Lucy hem kort aankeek.

"Het is maar goed dat sommige centauren wel nog om mensen geven. Ik denk dat de groep die in het bos was hem had gevonden en hem heeft aangevallen waarna de leider hun stopte en hem hier heeft gebracht." Zei ze terwijl Lucy luisterde en James haar hand vastpakte.

"Maar centauren hebben geen messen." Zei ze terwijl Lucy haar aankeek. "Als je iets weet moet je het zegen Lucy. Als ik weet wat er is gebeurd kan ik het beter behandelen." Zei ze waarna Lucy zuchtte.

"Het waren twee dooddoeners. Hij wilde ze stoppen maar slaagde niet en bedacht toen dat hij ze maar moest helpen. Ik denk dat hun het hebben gedaan." Zei ze waarna madame Pleister haar twijfelend aankeek.

"Dooddoeners kunnen niet hier komen." Zei ze een beetje twijfelend of ze Lucy moest vertrouwen. "Jawel. Iemand van Gryffindor is een dooddoener en heeft een manier gevonden om ze hier binnen te krijgen. Dat is wat Alex zei." Zei Sirius terwijl Lucy hem aankeek.

"Hij zei niets over Gryffindor." Zei ze waarna Sirius zuchtte. "'Ik ben niet degene die ze hier naar binnen hebt gehaald. Daarvoor moet je toch echt dichter bij je thuis kijken.' Thuis? Lucy je huis hier is Gryffindor." Zei hij terwijl Lucy hem gelijk had en terug richting madame Pleister keek.

"Dus hij is eigenlijk onschuldig?" Vroeg ze terwijl James zijn hoofd schudde en Lucy zuchtte. "Nee. Hij is een dooddoener en heeft ons belazerd. Was Lucy niet op tijd gekomen dan had hij ons vermoord." Zei hij terwijl Lucy hem naar haar liet kijken en hij haar een beetje verbaasd aankeek.

"Je weet zelf ook heus wel dat hij nooit iemand zou vermoorden James. Laatst had hij een begrafenis voor een dode bij gehouden die hij niet eens had vermoord." Zei ze terwijl James zuchtte en richting Alex knikte.

"Hij is niet hetzelfde als de Alex die we dachten te kennen Lucy. Over een ding had hij wel gelijk. Ik ben niet bevriend met hem." Zei hij waarop Lucy zuchtte.

Oh wat is het toch fijn om Lucy te zijn.

~~~
A/N: Hallo :)

Hoe gaat het vandaag?

Met mij redelijk goed lol.

Ik heb dus vanavond een giga feest van een kennis van ons waar meer als 200 man komt en ik ben een beetje bang want ik ken waarschijnlijk zeer weinig mensen daar lol.

Social anxiety here we go!

Grapje, grapje, het wordt vast wel leuk.

Vraag: hebben jullie lang of korter haar?

Ik heb halflang haar tot ongeveer mijn schouders.

Dat was het weer voor nu.

Misschien nog tot vanavond!

Groetjes Caya! 1375 woorden