Het eerstvolgende wat Lucy deed was het stomste wat ze kon bedenken maar ze kon niet meer helder denken op het moment.

"En mensen zeggen dat ik de verrader ben. Dat mag dan misschien wel zo zijn maar jij bent het volgende niveau." Zei ze terwijl ze opstond en James haar aankeek alsof ze gestoord was geworden.

Dat was ze ook eigenlijk wel een beetje, maar daar ging het niet om.

"Lucy..." Zei hij terwijl Lucy haar hoofd schudde, een ongelovige glimlach op haar gezicht. "Nee. Ik vertrouwde je. Wij allemaal. Regulus vertrouwde je." Zei ze waarna hij naar de vloer keek en de ander zijn toverstok trok. "Oh houd toch op." Zei Lucy terwijl de ander door een soort wind achteruit werd getrokken en met zijn hoofd tegen een boom kwam waarna hij bewusteloos op de grond viel.

"Weet hij dit überhaupt? Of ben je nadat hij is weggerend erbij gegaan zodat hij het niet zou weten?" Vroeg ze terwijl hij zuchtte en een stap richting Lucy zette die naar achteren stapte.

"Nee. Hij weet het niet. Maar ik kan niets anders Lucy. Ik krijg niet de keuze om weg te rennen net als jou. Of net als jou," hij wees op Sirius terwijl Lucy geïrriteerd op haar lip beet.

"Ik kan er niet onderuit komen. In mijn familie loopt het als volgt, de eerst hoeft niet perfect te zijn. Mijn broer bleek niet te willen trouwen en dat werd geaccepteerd. De tweede word iets meer op gehamerd. Maar hij bleek getrouwd te zijn met een gestoorde vrouw en het werd ook geaccepteerd dat hij wilde scheiden. Ik ben de derde, en de laatste. Ik moet en zal perfect zijn. Ik moet en zal een erfgenaam krijgen met mijn verloofde en ik zal de duistere kant steunen voor alles waar mijn familie voor staat." Hij stopte even en keek kort naar Lucy.

"Ik kan niet kiezen. Voor heel lang wel. Maar sinds dat ik veertien ben niet meer. Het was eigenlijk een wonder dat ik Regulus voor een tijdje mocht daten. Ze dachten dat het een manier was om hem aan hun kant te houden." "Jouw kant." Verbeterde James hem terwijl hij hem aankeek en kort naar Lucy keek.

"Luister Luce-" "Lucy." Alex zuchtte. "Ik ben niet bevriend met Sirius of James maar ik ben-" "Nee dat ben je niet! Als je een vriend zou zijn zou je dit hebben verteld! Dan zou je ze niet een manier geven om hier te komen!" Riep ze gefrustreerd terwijl Alex het masker van zijn gezicht afhaalde. Zijn gezicht zat onder de snedes en littekens. Een wond was nog licht aan het bloeden en hij veegde zijn hand erlangs om het bloed weg te halen.

"Ik probeerde ze te stoppen vannacht. Ik ben niet degene die ze hier naar binnen hebt gehaald. Daarvoor moet je toch echt dichter bij je thuis kijken. Ze vielen me aan. Weet je wat ze zeiden? 'We zullen geen seconde huiveren voor je als je denkt dat je zo belangrijk bent prinsje. Iedereen in dit gebouw gaat toch wel dood.' Ik deed mijn best maar twee volwassen tovenaars zijn natuurlijk sterker als mij. Ik kon niet anders Lucy! Geloof me anders had ik het wel gedaan." Zei hij terwijl Lucy zuchtte.

"Dat maakt het nog steeds niet goed. Ik zou liever doodgaan als hun helpen. En ik weet dat niet iedereen hetzelfde is maar je kon James en Sirius op zijn minste laten gaan. Of ze niet over mij vertellen. Of komen toen ik vroeg of er iemand was. Je had het wel anders kunnen doen maar je koos voor de makkelijke weg." Zei ze, een hint van woede, verdriet en teleurstelling in haar stem te horen. "Jij kan misschien me wel niet willen vermoorden maar niets houd mij op het moment tegen om jou wereld in te laten storten."

Alex keek haar geschrokken aan en schudde zacht zijn hoofd. "Nee. Lucy alsjeblieft." Zei hij terwijl Lucy de verdriet en teleurstelling in haar ogen liet verdwijnen. Ze keek hem aan alsof hij net zo goed dood kon zijn. "Bewijs dan dat je het verdient om mijn vertrouwen te hebben." Zei ze terwijl James en Sirius allebei los werden gemaakt en Alex een beetje verbaasd naar haar keek.

"Wat? Heb je nog nooit spreuken zonder toverstok gezien?" Vroeg ze terwijl Alex wegkeek. "Geloof me Nott. Je was al dood als ik het had gewild." Was het laatste wat ze zei waarna ze richting de twee verbaasde jongens draaide en wegliep gevolgd door James en Sirius.

Alex ging hopeloos op de grond zitten en kreeg tranen in zijn ogen.

Hij wist zeker dat Lucy hem nu liever dood had gewild en ze ging het Regulus vertellen.

Wat zou hij wel niet denken?

Hij had het juiste gekozen.

Het tegenovergestelde van wat Alex dan ook aan het doen was nu.

Het ergste was nog wel dat hij het verdiende en dat deed hem het meeste pijn.

Het was zijn eigen schuld.

Hij had het gedaan.

"Wat zit jij nou weer zielig te doen? En waar the fuck zijn de bloedverraders?" Zei de ander die Alex als zijn oudste broer kende. "Weg. Blijkbaar had je niet goed genoeg opgelet want Lucy was hier en viel me aan." Zei hij droog terwijl zijn broer diep zuchtte en hem tegen zijn wang aansloeg. "Heel grappig meneertje. Luister, jij probeert zo erg je best te doen om onze familie ten schande te brengen maar je bent nou eenmaal de laatste dus ik zou maar doen wat we van je vragen!" Zei hij boos terwijl Alex hem geërgerd aankeek.

"Ach houd toch je bek Nathaniel! Jij hebt het nooit lastig gehad! Jij mocht altijd doen wat je wilde en je mocht altijd wie je wilde zoenen! Ik niet! Ik kreeg geen kans om mezelf te zijn. Nee, ik werd in een hokje geduwd waar ik niet eens inpas en moet het maar passen maken. Want dat is de enige reden dat ik leef toch?" Zei hij boos terwijl hij opstond. Nathaniel keek hem aan alsof hij dood was en trapte hem hard tegen zijn knie aan.

"Wees blij dat je de derde hebt en niet voor jezelf hoeft te kiezen." Zei hij waarna hij de andere die nog steeds bewusteloos was oppakte en wegliep.

"Hey Nathaniel! Ik haat jou het meest van allemaal trouwens!!" Schreeuwde Alex hem nog na maar hij kreeg geen antwoord meer.

Misschien moest hij maar gewoon hier blijven zitten.

Hier doodgaan.

Niemand gaf toch genoeg om hem om te merken dat hij dood zou zijn.

~~~

A/N: :(

Hallo iedereen!

Eventjes, ik ga voor de vraag van dit hoofdstuk even alle namen van een aantal persoontjes hieronder zetten en dan mogen jullie ze een cijfer (Positief of negatief) geven van hoe erg je ze leuk vind. 1 is neutraal, 100 is heel erg leuk en -100 is uiterst stom/vervelend.

Alex.

Braxton.

Evan.

Jane.

Fabienne.

Will.

Leo.

Austin.

Nataniel.

Selina.

Millie.

Voor nu zijn dat ze even want ik wil even weten hoe jullie naar die personages kijken zegeaar lol.

Haha oke dat was het weer.

Tot morgennn!

Groetjes Caya. 1190 woorden.