Eenmaal in het ziekenhuis werd vastgesteld dat Lucy inderdaad nog leefde, of weer opnieuw in leven is gekomen, ze wisten het niet zeker. Ze lag nu in een coma en James maakte het zijn taak om haar dagelijks van twaalf tot zes in de middag te bezoeken.

Daarna werd hij weggestuurd omdat de bezoekers uren voorbij waren.

Regelmatig kwamen er mensen langs. Ondertussen kwamen er verrassend genoeg zelfs Purebloods langs die James niet eens kende.

Het was nu twee uur. James had net zijn middageten op toen de deur richting Lucy's kamer opende.

Lucius.

Wat deed die klootzak hier?

James stond op en keek hem vragend en verbaasd aan. "Potter." Zei hij kortaf terwijl hij naast zijn zusje ging zitten en James hem boos aanstaarde.

Hij dacht ook gewoon dat hij hier naar binnen kon walsen en kon doen alsof hij zo'n goede broer was geweest voor haar.

"Waarom was ik niet uitgenodigd voor de begrafenis?" Vroeg hij waarop James humorloos lachte en zacht op zijn wang beet in irritatie.

"Waarom denk je?" Vroeg hij terwijl Lucius diep zuchtte en zijn ogen rolde. "Luister Potter. Dat ik haar haat betekent niet dat ik geen recht heb om te weten dat ze dood is. Ik geef heus wel een beetje om haar. Wat denk je, dat ik gevoelloos ben?" Vroeg hij en James keek hem twijfelend aan.

"Nou eigenlijk wel. Je had Lucy niet uitgenodigd voor haar vaders begrafenis, je hebt haar gemarteld zodat ze ging trouwen met haar beste vriend, je hebt geprobeerd om haar te vermoorden. Moet ik doorgaan?" Zei James terwijl Lucius zijn ogen rolde.

"Je bent hier alleen maar om goede broer te spelen zeker? Je dacht dat als ze dood ging dat jij dan het geld van haar zou krijgen." Zei James met een humorloze blik en Lucius keek hem verontwaardigd aan. "En waarom zou ik het niet krijgen? Ik ben de enige die haar familie is." Zei hij terwijl James zacht grinnikte.

"Ze heeft aan de bank laten weten dat het geld gesplitst word over mijn vader, mijn moeder, Sirius en mij." Zei hij terwijl Lucius hem boos aankeek. "Wat?" Sneerde hij terwijl hij opstond en James zacht grijnsde.

"En helaas voor jou is ze niet dood." Zei hij waarop Lucius opstond en zijn toverstok op James richtte.

"Straks wel." Zei hij terwijl James diep zuchtte en richting iets achter hem knikte.

"Leuk geprobeerd maat."

Lucius draaide zich om richting Sirius en Remus die hun toverstokken op hem richtte.

"Sirius is zestien. Hij mag zijn magie nog niet gebruiken." Zei hij terwijl Sirius zuchtte en richting hem liep.

"Ik zou maar gaan. Er zijn meerdere manieren om mensen pijn te doen dan met magie." Zei hij met een boze klank in zijn stem. Lucius snoof ontevreden en stak zijn neus in de lucht.

"Lucy past prima tussen jullie. Jullie zijn allemaal vuilnis." Zei hij terwijl hij Sirius wegduwde.

Sirius rolde zijn ogen en Remus sloeg hem terwijl James en Sirius beide verbaasd opkeken.

"Luister, je mag mij dan wel vuilnis noemen, maar Sirius, James en Lucy zijn verre van. Dus ik zou nu weggaan voordat ik harder sla." Zei hij waarna Lucius slikte en verdwijnselde.

"Lafaard." Mompelde Remus terwijl hij op de stoel naast Lucy ging zitten.

"Sinds wanneer sla jij mensen Remus?" Vroeg Sirius die op zijn schoot ging zitten en hem een kus op zijn lippen gaf.

"Niet erg vaak. Maar geef toe, hij verdiende het." Zei hij waarop James knikte en naast Lucy op het bed ging zitten.

Hij had gelijk.

Hij verdiende het.

~

"Hey Lucy. Daar ben ik weer." Zei James terwijl hij naar binnen liep.

Vandaag kwam hij pas om vijf uur. Hij was druk met Lucy's post uitzoeken daarvoor.

En niet allen brieven, ook gewoon hele dozen met spullen en fotoboeken werden opgestuurd. Het verbaasde Lucy hoeveel mensen haar via haar vader kenden.

Ze kreeg nu zoveel brieven binnen dat hij zich afvroeg of iedereen alweer wist dat ze helemaal niet dood was.

"Meneer Potter?"

James keek op en knikte zacht.

"Ja?" Vroeg hij aan een van de helers.

"Aangezien u al de gehele week iedere dag komt kunnen we ook een extra bed in de kamer regelen zodat je hier kan slapen. Lucy eet op het moment toch niets dus dan kan jij het ontbijt, lunch en avondeten eten." Zei de heler en James glimlachte zacht.

"Dat zou ik heel erg waarderen. Is het goed dat ik dan vanaf morgen hier slaap? Ik heb mijn moeder beloofd om vandaag thuis te zijn voor het eten." Zei hij waarop de heler knikte en de kamer weer verliet.

Om half zes verdwijnselde James terug naar zijn huis en hij liep de keuken in.

"Ma, ze gaan een bed voor me neerzetten in het ziekenhuis zodat ik daar kan slapen." Zei hij waarop Euphemia glimlachte. "Het duurde redelijk lang voordat ze dat besloten toch." Zei ze waarna James zacht knikte en richting de oven liep.

"Als je het wilt bakken zou ik ook misschien aanraden om de oven aan te zetten ma." Zei hij terwijl hij de oven schotel eruit haalde en de oven aanzette.

"Huh? Die had ik toch net aangezet?"  Rich ze meer aan haarzelf als aan James. James grinnikte en pakte een stukje overgebleven kip van de burrito vulling.

"Eet je dan ook daar?" Vroeg ze waarop hij knikte. "Dus als we je dan willen spreken moeten we daar zijn?" Vroeg ze waarop hij nog een keer knikte.

"James! Stop met de kip stukjes te eten, ik moet nog een portie burritos vullen daarmee." Zei ze terwijl James zijn hand weer terugtrok en onschuldig glimlachte.

"Sorry ma. Hoezo maak je zoveel burritos? Komen Sirius en Remus eten?" Vroeg hij waarop ze haar hoofd schudde.

"Nee, een van de vrienden van Lucy, Avery geloof ik, komt eten met Regulus." Zei ze en James grinnikte zacht. "Ik denk dat je Alex bedoelt." Zei hij waarop ze knikte. "Die ja."

"Wacht, Regulus komt? Mocht hij van zijn ouders komen?" Vroeg James en Euphemia schudde haar hoofd. "Hij heeft ze geloof ik verteld dat hij uit eten ging met zijn vrienden." Zei ze waarop James zacht knikte.

~

Toen Regulus en Alex eindelijk er waren kwamen de burritos net uit de oven en konden ze gelijk aanschuiven.

"Nogmaals bedankt dat u ons heeft uitgenodigd voor het diner Mevrouw Potter." Zei Regulus terwijl Euphemia zacht grinnikte.

"Noem me maar Euphemia hoor. En je hoeft je niet uiterst netjes te gedragen hier. We zijn erg relaxt." Zei ze waarop Regulus zacht glimlachte en knikte.

Hij snapte heel goed dat Lucy het hier zo leuk vond.

Ze waren aardig en warmhartig.

Iets wat de meeste pureblood ouders niet bezitten.

Ze gaven Regulus gelijk het gevoel dat hij thuis was.

En hij kende de mensen amper.

"Wat is het eigenlijk?" Vroeg Alex die een poging deed om een burrito uit de ovenschaal op te scheppen maar alle vulling eruit liet vallen.

"Het zijn burritos." Zei Euphemia die hem hielp en een burrito op zijn bord legde.

"Oh ze zijn heel erg lekker." Zei Regulus die een hapje nam en bijna verliefd werd op de burrito.

Alex grinnikte zacht en nam ook een hapje.

Hij snapte toen wat Regulus bedoelde. Ze waren echt heel lekker.

Op dat moment had Regulus besloten dat burritos zijn nieuwe favoriete eten waren.

~~~
A/N: hallo :)

Je zou maar naar een Grieks restaurant gaan en dan als toetje een ijskoffie nemen die verkeerd valt waarna je al je eten inclusief de ijskoffie in de wc van het restaurant uitkotst.

Ja dat was een samenvatting van mijn avond.

Vraag: hebben jullie ooit burritos op?

Ikke wel en ik ben het helemaal eens met Regulus en Alex. Burritos zijn echt heel lekker.

Dat was het weer.

Doei!

Groetjes Caya. 1296 woorden