Conclusie, Regulus' idee werkte niet.

Het enige wat de tiara had opgeleverd was Lucy die de foto zich weer herinnerde en Lucy die nu geschokt naar James keek omdat ze 'dood' was gegaan.

"Wacht, ik ben echt dood gegaan maar toch ook weer niet?" Vroeg ze waarop James en Sirius knikten en Lucy fronste. "Jep. Je lag letterlijk in je kist toen je ineens weer begon te ademen." Zei Regulus waarna Lucy grinnikte en James zacht glimlachte.

Haar lach.

James keek kort naar de tiara die nu op de keukentafel lag terwijl hij een idee kreeg.

Nee.

Dat gaan we haar niet aandoen.

"Hey Lucy? Ik moet even iets vragen aan je. Zou het misschien niet helpen als je je vaders graf zou zien?" Vroeg Sirius terwijl Lucy opkeek en James hem verbaasd aankeek.

"Nee. Sirius, dat is nog erger als mijn idee." Zei James terwijl Lucy hem vragend aankeek en James zacht zijn hoofd schudde.

"Hoezo? Wilde je haar naar haar huis toe sturen dan? Want dat is nog erger." Zei hij terwijl James hem boos aankeek en kort naar Lucy keek die fronste. "Wat was er ook alweer gebeurd in mijn huis? Ik bedoel, ik weet dat ik uit huis ben gezet maar voor de rest niets." Zei ze terwijl James zuchtte en zacht haar hand vastpakte. 

"Ik denk dat je blij mag zijn dat je het bent vergeten." Zei hij zacht waarna Regulus zuchtte en de tiara op haar hoofd zette. "Ik weet niet wat we anders moeten doen. Misschien kost het gewoon tijd." Zei hij waarna Lucy zuchtte en knikte.

James keek kort naar Sirius wiens blik op de keukendeur was gericht.

Morgen was het volle maan.

Remus was dan wel weer thuis, het hielp Sirius' gedachten niet dat hij er niet bij was om hem te helpen.

Hij wilde eigenlijk gaan en Remus helpen maar vond op dit moment Lucy belangrijker en Remus had gezegd dat hij er heus wel een keer alleen doorheen kwam.

Lucy wist niet meer dat hij een weerwolf was.

Of wel?

"Lucy? Is er voor zover als jij weet iets anders aan Remus?" Vroeg hij terwijl James fronste en Lucy hem een beetje verbaasd van de vraag aankeek.

"Ehh, niet dat ik weet. Mis ik iets?" Vroeg ze waarna Regulus kort naar Sirius keek. "Nee hoor. Niets bijzonders." Zei hij kort waarna James fronste en Sirius hem een blik gaf.

"Sirius, waarom mag ze het niet gewoon weten?" Vroeg hij terwijl Lucy fronste en Sirius zuchtte. "Het was al gevaarlijk dat ze het in eerste instantie wist, nu kan ze gewoon leven zonder dat ze het weet." Zei hij terwijl James diep zuchtte.

"Ja nee, want ze gaat zich ook niet afvragen wat er mis is als we iedere volle maan verdwijnen." Zei hij een beetje geïrriteerd terwijl Sirius hem een trap op zijn been gaf en Lucy "au!" Riep.

"Verkeerde been Sirius." Zei ze terwijl ze hem terugtrapte met haar andere been en ze zacht over haar been wreef. "Sorry Luce." Zei hij terwijl hij James schopte en James hem boos aankeek.

"Volle maan? Oh wacht." Zei ze terwijl haar hoofd weer pijn begon te doen.

"Remus is een weerwolf..." mompelde ze zacht waarna James kort naar Lucy keek.

"Ik was die zwarte hond."

"Animagus? Wa? He? Wacht even..."

"Hij is een animagus. James en Peter ook. Dat zijn ze omdat ik eh, nou ja, ik ben een..."

"weerwolf."

~

"Ben je geschift geworden? Wat doe je nou weer buiten?"

"Ja, ik ga je ook echt voor dood laten liggen buiten."

Lucy keek naar James die haar vragend aankeek.

Het leek voor Lucy bijna alsof ze het liefdesleven van iemand anders op het scherm zag. Niet alles was duidelijk, maar ergens voelde ze dat het allemaal waar was.

Het ergerde Lucy dat ze het niet kon herinneren waarna ze opstond en weer terug in de stoel viel voordat ze ergens heen kon gaan.

"Lucy waar wil je heen?" Vroeg James die opstond en zijn hand aanbod die Lucy aanpakte waarna hij haar omhoogtrok en ze tegen hem aanviel.

Ze kreeg een blos op haar wangen waarna James glimlachte en haar optilde.

"Naar mijn vaders graf. Ik wil het weten en als dat helpt..." Zei ze waarna James zuchtte en naar Sirius keek die onschuldig Lucy's toast opat.

Regulus zuchtte en sprong van het keukenblok af. "Ik ga ook mee." Zei hij terwijl Lucy knikte en James naar de keukendeur liep. "Sirius, blijf jij dan hier?" Vroeg James waarna Sirius zuchtte en hem kort aankeek.

"Kan ik misschien vanavond weg?" Vroeg hij waarop James fronste en Sirius naar de vloer keek. "Ik ben morgen weer terug. Ik beloof het." Zei hij terwijl James zuchtte en hem aankeek.

"Je kan toch wel een paar dagen zonder Remus?" Zei hij terwijl Sirius hem aankeek en James zijn blik pas merkte.

Oh.

Het was volle maan vandaag.

"Oh jeetje. Pads zeg dat dan gewoon. Ga maar. Ik sluit het huis wel af. Oh en vraag Remus anders of hij hierheen wilt komen dan kan ik ook helpen." Zei hij waarop Sirius knikte en opstond.

"Dankjewel Prongs." Mompelde hij terwijl hij hem een knuffel gaf en zijn leren jasje van de kapstok afhaalde.

Lucy knipperde zacht en keek naar James die zuchtte en de keukendeur uitliep.

Met een draai van zijn toverstok sloot het huis zich af en gingen de deuren op slot waarna ze richting de begraafplaats liepen met zijn drieën.

Lucy keek kort naar de steen.

Hier Ligt
Abraxas Septimus Malfoy.
Vader, zoon en vriend.

Ja, want zo'n goede vader was hij ook.

~

"Lucy! Kom eens naar beneden!" Riep Abraxas terwijl de zesjarige Lucy naar beneden kwam lopen en met een glimlach naar haar vader keek.

"Wat is er vader?" Vroeg ze waarop hij diep zuchtte en naar het portret waar eerst haar moeder zichtbaar was. Nu was het ondergeklad door felle kleuren.

"Ik was het niet ik zweer het!" Zei ze terwijl ze een stapje achteruit zette en haar vader opstond.

"Lucy. Ooit moet ik je gaan weggeven aan een man waar jij de erfgenaam voor zal zijn. Je moet stoppen met stomme dingen te doen en je leren te gedragen als een vrouw." Zei hij terwijl de deur van de kamer opende en Lucy omkeek.

"Wie is dat?" Vroeg ze waarop Abraxas de vrouw iets dichterbij liet komen.

"Dit, Lucy, is Druella Black. Een goede vriendin van mij en vanaf vandaag degene die jou zal leren om je goed te gedragen aangezien je moeder er niet meer is om het te leren." Zei hij terwijl Druella een korte glimlach naar Lucy schoot en richting Abraxas keek.

"Goed, ik zal jullie nu even alleen laten. Ik verwacht dat je je gedraagt Lucy." Zei hij waarop Lucy knikte en zacht zwaaide naar haar vader.

De deur sloot en Druella zuchtte. "Dus jij bent de kleine smiecht waar Abraxas over blijft klagen? Zo'n klein meisje als jij kan toch niet veel problemen zijn?" Vroeg ze terwijl ze haar omdraaide en haar haar uit de losse staart haalde.

"Ten eerste draagt een vrouw nooit losse haarstijlen. Een knot of een vlecht. Anders los en het mag niet pluizen." Zei ze terwijl ze Lucy's haar begon te vlechten en ze net iets harder trok waarna Lucy naar de vloer keek en Druella haar hoofd weer omhoog richtte.

"Een vrouw kijkt nooit naar de vloer. Rug recht, neus omhoog en schouders strak. Zo ga je nooit een goede man vinden die je wilt hebben Lucy." Zei ze waarna ze Lucy's jurk veranderde in een nettere jurk met een strak corset eronder.

"Jij hebt dat gedaan toch?" Vroeg ze terwijl Lucy haar hoofd schudde en Druella diep zuchtte. "Liegen staat je niet goed Lucy. Jij hebt het gedaan toch?" Herhaalde ze terwijl Lucy weer haar hoofd schudde en Druella haar op haar wang sloeg.

"Lieg nog een keer en ik ben niet aardig meer." Zei ze terwijl Lucy haar een beetje geschrokken aankeek. "Maar ik heb het echt niet gedaan." Zei ze terwijl Druella zuchtte en een paar stappen weg van Lucy zette.

"Weet je? Ik ken iemand die goede martel manieren weet. Je kent haar vast wel? Je geliefde moeder figuur Walburga. Ik heb een stuk meer geduld en toch ben ik je nu alweer beu. Dus ik vraag het je nog een keer. Heb jij het gedaan?" Zei ze terwijl Lucy haar hoofd schudde en geschrokken achteruit stapte toen Druella een stap richting haar zette.

"Let op wat je zegt Lucy. Je kan het dan wel misschien niet hebben gedaan, je bent een vrouw en je hebt respect voor de betere." Zei ze terwijl ze een spreuk mompelde en het portret schoon werd.

"Je mag niet meer verven. Ik zorg er zelf voor dat al je verf weg word gegooid en waag het niet om iets te verstoppen voor me." Zei ze waarna ze uit de kamer liep en Lucy een poging deed om het veel te strakke corset uit te doen.

Ze trok hem los en keek geschrokken naar het kapotte corset waarna ze de kamer verliet en uit het huis rende.

~

En Lucy wist zeker dat hij niet eens wist wat er volgde.

Op een gegeven moment was zelfs Druella haar beu. Puur en alleen omdat ze niet wilde doen alsof ze een stom blondje was die er alleen was voor een erfgenaam.

Helaas kwam Orion na Druella.

Orion was misschien nog wel erger als Walburga.

Iedere keer als ze ook maar een verkeerde stap zette ging de arme bloempot er weer aan. Anders was het wel een glazen bord of een spreuk. Lucy was geen fan van hem en ze vroeg zich af hoe Sirius en Regulus het vol hielden.

Ze kon niet anders als naar Regulus kijken die in stilte naar het graf staarde.

Lucy zuchtte. "Het werkt niet. Wat ik me nu weer herinnerde wist ik nog." Zei ze terwijl James zuchtte en ze weer van het graf af liepen.

Eenmaal terug thuis maakte Regulus de deur open met de sleutel.

"Stupefy!" James werd in zijn rug geraakt en viel bewusteloos op de vloer waarna Lucy naast hem viel.

"Lucy. Zweer Merlin, je bent nog oké." De man liep richting Lucy waarna hij zijn masker afdeed en naast haar knielde.

Lucius?

Wacht was hij toch wel aardig?

"Wat moet je Malfoy?" Zei Regulus boos die James' toverstok pakte en hem op Lucius richtte.

"Ah. Daar is het kleine ettertje dus. Geen zorgen hoor je staat niet in de belangstelling nu. Ik ben hier om mijn zusje terug te halen." Zei hij terwijl Lucy fronste.

"Maar ze is helemaal niet meer je zusje toch? Je hebt haar toch uit de familie geknikkerd?" Zei Regulus terwijl Lucius kort zuchtte. "Ik had geen keuze Regulus. Soms moet je dingen doen om je geliefden veilig te houden." Zei hij terwijl Regulus hem ongelovig aankeek.

"Ja want jij geeft daar ineens om?" Zei hij terwijl Lucius hem boos aankeek.

"Ja dat doe ik. Lucy is de enige die ik nog heb Regulus. Dat jij mij niets gunt ligt niet aan mij. Kom mee Lucy, we gaan terug naar huis." Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak en Lucy richting Regulus keek.

"Het spijt me heel erg dat ze jou ook hebben wijsgemaakt dat we niet van jullie houden jongens. Maar dat doen we wel." Zei hij terwijl Lucy hem kort aankeek.

Ze wist niet meer wat ze moest geloven.

"Sweet Merlin Lucy! Je bent oké. Ik was zo bang dat ik je kwijt zou raken!" Lucy keek geschrokken op naar de bruinharige jongen die richting haar kwam lopen.

Braxton Rosier.

"Waarom kijk je me zo aan Lucy? Wat hebben ze je aangedaan?" Zei hij terwijl hij haar hoofd voorzichtig in zijn handen nam.

Wat.

Deed.

Hij?

Lucy keek hem vragend aan en Regulus sloeg hem waarna hij een beetje geïrriteerd naar hem keek en Lucy haar gezicht uit zijn handen trok.

"Lucy, ik ben je vriendje waarom doe je nou zo vreemd? Welke leugens hebben ze je verteld?" Vroeg hij terwijl Lucy fronste en kort naar James keek.

"Leugens?" Vroeg ze terwijl James kreunde en omdraaide. "Tief op Lucius. Lucy heeft wel genoeg bullshit van jou moeten verdragen." Was het eerste wat hij zei toen hij Lucius zag.

Hij negeerde Braxton volledig en keek naar Lucy. "Lucy gaat het? Je kijkt heel verward." Zei hij terwijl hij kort naar Lucius keek.

"Wat hebben ze je nou weer verteld? Weer zulke 'ik hou van je omdat je mijn zusje bent' bullshit? Dat heeft hij eerder gedaan weet je nog?" Zei hij terwijl Lucius hem boos aankeek en naar Lucy keek.

"Dat moest ik doen. Ik moest ervoor zorgen dat je niet naar huis kwam totdat het veilig is." Zei hij terwijl James hem boos aankeek en opstond.

"Luister. Dit is mijn huis en mijn grond. Ik bepaal hier wat ik wel hier wil hebben en ik heb geen onkruid gewenst. Wil je alsjeblieft weggaan uit mijn tuin en Lucy alleen laten?" Zei hij terwijl Lucius licht grijnsde en op een krop sla in zijn moeders tuin stond. "Hè! Ga weg." Zei hij terwijl Braxton grijnsde en zijn hoofd schudde.

"Niet zonder mijn zusje." Zei hij terwijl hij ook opstond en James in zijn gezicht sloeg. "Dus stop met haar stomme fantasieën te vertellen en vertel haar de waarheid." Zei hij waarna Lucy fronste en diep zuchtte.

"Waar hebben jullie het allemaal over?" Vroeg ze terwijl James haar aankeek en zacht glimlachte. "Geen zorgen Luce. Dit is typisch iets voor je broer om te doen. Hij zoekt je altijd op wanneer je zwak bent in een poging om hem voor zijn stomme plannetjes te gebruiken." Zei hij waarna Braxton een spreuk op hem stuurde en Regulus ervoor sprong waarna hij onder de blauwe plekken en snedes op de grond viel.

"Rosier the fuck? Waarom kunnen jullie haar niet gewoon alleen laten?!" Zei hij terwijl Lucius breed grijnsde.

De beste afleiding is de mooiste.

~~~
A/N: hehe hallo iedereen:)

Vraag: wat denken jullie dat de afleiding voor is?

Nou ik zelf heb een zeer goed idee hehe.

Dat was het weer :)

Doei! Groetjes Caya.

2357 woorden