TWENTY-ONE
"RELLIK AD MIA."
IN a span of five seconds that's what I read before falling asleep. That's the words I wrote using my own blood.
Someone tries to open the door. I heard him screaming something.
"Gertrude!" that is my brother's voice. Chanting my name repeatedly. Alam kong puno siya ng dugo.
I ran to my room after witnessing the my parents lifeless bodies. Before I cound react, I heard some footsteps then someone shot me in my shoulder.
Pumikit ako at inalala ang mga nangyari bago ako mapunta sa ganoong sitwasyon.
"You've been so much disappointment!" rinig kong sigaw ni Papa sa nakakabata kong kapatid.
"Dad! Hindi ko nga ginawa iyon. Bakit ba ayaw mong maniwala?" nangingilid na ang luha ni Gemini habang pinipilit na itanggi ang nangyari.
"Ilang taon mo na palang ninanakawan ang kumpanya ko without my knowledge. Paano mo naatim na pagnakawan ako, Gem? Hindi ka gumaya sa ate mo na never naging disappointment sa pamilyang 'to."
And with that, I heard Gemini pleasing my Dad to believe him.
"How dare to do those things, Gem! Paano ko ibibigay ang kumpanya sa taong hindi karapat-dapat!"
Narinig ko ang mga pagtunog ng mga bagay pati na rin pagpigil ni Mama, mukhang binubugbog na naman nito ang kapatid ko. Hindi na ako nakapagtimpi at pinuntahan ang kwarto.
I hate it when my father abused me and my brother knowing that he is the only son, our son.
READ the first story upwards and sentence backwards.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top