Ve evet... Kaldığım yerden devam edeyim.

Ben bu şekilde sanrıların pençesindeyken bir sabah hatta 19 Mayıs sabahı evden çıktım. Okullar bayram sebebiyle tatildi ve ben sokaklarda öylece dolanıyordum. Evet... Yanlış hatırlamıyorsam sevdiğim çocuğu arıyordum.

Sesler beni yönlendiriyordu. Bir yere gideceğime ve orada sevdiğim çocuğu beni beklerken bulacağıma inandırılmıştım.

Sonra sevdiğim çocuğun sesini beynimin içinde duydum. Onunla konuşmaya başladım. Kendisiyle telepatik yoldan iletişim kurduğumu düşünüyordum bu arada.

Ben bu şekilde sokaklarda deli divane gezindim durdum. Ta ki geceye kadar. Hava kararıp da ben gecenin bir yarısı yollarda gezinirken bir araba durdu.

Arabada yaşadıklarımdan bahsetmeyeceğim, zaten kafam hala karışık bu konuda...

En son arabadan indiğimde bir evin önündeydim. İçeri girdim. Bu evi sevdiğim çocuğun evi zannediyordum. Kapıya dayandım ve bazı şeyler söyledim. Ayrıca kapının önünde sabahladım...

Sabaha doğru polisler geldi. Bir süre sonra da ambulans. İstanbul'da yaşayan kuzenim de gelmişti ve annemle babam, bir de dayım da uçakla gelmişlerdi...

Ben değişik şeyler yapıp söylemeye devam ettim bu esnada. Sonra ambulansa aldılar. Sonra hastaneye kapatıldım...

Gerisi başlı başına ayrı bir hikaye.

Siz hiç sevdiğiniz bir insan yüzünden delirdiniz mi?

Ben bu delirmeden tamamen onu sorumlu tutmuyorum ancak ciddi bir payı olduğunu da inkar edemem.

Yorgunum...

Şimdi bunların üzerinden bir yıla yakın bir süre geçiyor, bense olayların şokunu hala tam manada atlatmış değilim.

Çocuğu da unutamadım. Hatta ve hatta bu gece rüyamda onu gördüm. Onun bana layık gördüğü şeyleri hak edecek ne yaptım acaba? Kendimi oynanmış hissediyorum ciddi anlamda.

Sizin bir ilişkiniz var mı, oldu mu? Nasıl başladı ya da nasıl bitti?

Sağlıcakla kalın.